جنگ بزرگ اروپا و روسیه/ آیا قاره سبز بدون کمک آمریکا می تواند مچ پوتین را بخواباند؟
خطرناک ترین نبرد پیش روی اروپا نه تنها در مرزهای اوکراین، بلکه درون مرزهای خود آن است. افزایش هزینه های دفاعی به معنای کاهش برنامه های رفاه اجتماعی است که با فرهنگ رفاه ریشه‌دار در سبک زندگی عموم مردم اروپا که به اندازه شهروندان فنلاند یا لهستان احساس تهدید مستقیم نمی کنند، در تضاد است.
به گزارش خبر فوری، روزنامه تایمز در گزارشی نوشت: نشست روز جمعه در بزرگترین شهر آلاسکا، بین دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، نشان داد که اروپا در مرکز مذاکرات مربوط به اوکراین قرار ندارد و این واقعیت را که این قاره ملزم به ایجاد استقلال امنیتی خود به دور از واشنگتن است، مجدداً تأیید کرد.
جاش گلنسی، دستیار سردبیر روزنامه تایمز، در تحلیل خود خاطرنشان کرد که جهت ایالات متحده در نشست اخیر روشن بود: فاصله‌گیری تدریجی از امنیت اروپا همچنان ادامه دارد. حالا دیگر مشخص شده که اگر قاره سبز می خواهد سرنوشت خود را کنترل کند، باید رویکرد دفاعی خود را کاملاً تغییر دهد.
حالا دیگر برای کی‌یر استارمر، نخست وزیر بریتانیا مشخص شده که تلاش هایش برای ایجاد یک سیستم امنیتی اروپایی خوداتکا، بیش از هر زمان دیگری ضروری است.
داستان اروپای مردد و چندپاره
گلنسی می گوید از زمان اعلام نشست آلاسکا، مشخص بود که این اجلاس چیزی بیش از یک آزمون برای سنجش میزان پیشرفت رهبران اروپایی در مواجهه با دوران ترامپ و شاخصی برای میزان کارهای پیش رو نیست. اگر خبر اجلاس ترامپ و پوتین شش ماه زودتر اعلام می شد، باعث فروپاشی دیپلماتیک در اروپا می شد.
اما، طبق تحلیل تایمز، رهبران این قاره در این مدت یاد گرفتند که با سبک "عجولانه و غیرقابل پیش‌بینی" ترامپ سازگار شوند. آنها به سرعت اقدام کردند و بر "خطوط قرمز" اوکراین و لزوم آتش‌بس قبل از هرگونه توافقی تأکید کردند.
تحلیلگر تایمز می گوید این واکنش هماهنگ نشان داد که اروپا درموقعیت دیپلماتیک قوی تری نسبت به قبل قرار دارد و اکنون برنامه ای برای ارائه به دولت ترامپ و مکانیسمی برای حمایت از اوکراین دارد.
اما گلنسی می‌پرسد: «آیا این کافی است؟ آیا اروپای مردد و چندپاره ظرفیت و صبر لازم برای مقابله با پوتین در درازمدت را دارد، یا ارزیابی‌های رئیس جمهور روسیه ثابت می کند که این قاره تحت فشار، عقب‌نشینی خواهد کرد؟»
پوتین امیدوار است بین ایالات متحده و اروپا شکاف ایجاد کند و اروپا را به تنهایی به سمت فروپاشی سوق دهد. این قاره زیر بار اختلافات بر سر مهاجرت، کاهش رشد اقتصادی و کاهش سطح رفاه اجتماعی پس از سالها تحت فشار است.
مسابقه تسلیحاتی اروپا و روسیه
این نشریه در ادامه مقاله خود توضیح می‌دهد: واقعیت این است که اروپا وارد مرحله بی سابقه‌ای از تجدید تسلیحات شده است. تعهدات میلیاردها یورویی و اقدام بریتانیا برای افزایش هزینه‌های دفاعی به ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی، همگی نشانگر این درک فزاینده هستند که امنیت دیگر یک کالای تضمین‌شده آمریکایی نیست.
این روزنامه بریتانیایی به نقل از بنیامین حداد، وزیر امور اروپای فرانسه، می نویسد: «راه برگشتی وجود ندارد. اروپایی‌ها باید دوباره مسلح شوند و مسئولیت امنیت خود را بر عهده بگیرند. این یک تعهد بزرگ برای نسل های متمادی است.»
دستیار سردبیر تایمز به ظهور بلوک های امنیتی خارج از ناتو و اتحادیه اروپا، مانند «وایمار پلاس» (که شامل فرانسه، آلمان، لهستان، ایتالیا، اسپانیا، اتحادیه اروپا و بریتانیا می‌شود) و همچنین «ائتلاف مشتاقان» متشکل از 30 کشور حامی اوکراین اشاره کرده و تاکید دارد این اتحادیه ها نشان دهنده تولد یک معماری دفاعی جدید اروپایی است. نتیجه این معماری دفاعی جدید این بوده که اکنون اروپا در جبهه اصلی نبرد با اروپا است و این قاره حالا پول و تجهیزات نظامی بیشتری نسبت به ایالات متحده به اوکراین می فرستد.
با این حال، گلنسی معتقد است که چالش همچنان عظیم است و قابلیت‌های آمریکا در زمینه اطلاعات، شناسایی و هدف‌گیری همچنان منحصر به فرد است و جایگزینی آنها با تجهیزات اروپایی پرهزینه خواهد بود.
تلخ و شیرین دنیای جدید اروپا
نویسنده توضیح می دهد که خطرناک ترین نبرد پیش روی اروپا نه تنها در مرزهای اوکراین، بلکه درون مرزهای خود آن است. افزایش هزینه های دفاعی به معنای کاهش برنامه های رفاه اجتماعی است که با فرهنگ رفاه ریشه‌دار در سبک زندگی عموم مردم اروپا که به اندازه شهروندان فنلاند یا لهستان احساس تهدید مستقیم نمی کنند، در تضاد است.
گلنسی از ژنرال سر ریچارد بارونز، فرمانده سابق فرماندهی نیروهای مشترک بریتانیا، نقل قول می کند: «مسئله انتخاب بین جنگ و رفاه است. مهمتر از همه، ما باید سریع حرکت کنیم. اما ما در چالشی بزرگ در مورد چگونگی افزایش هزینه های دفاعی بدون به خطر انداختن برنامه های رفاهی خود گیر افتاده‌ایم.»
بسیار مطلب جالب و آموزنده ای بود.اروپایی ها حالا فهمیده اند هیچکس پشت شان نیست و اگر الان پشت
اوکراین را مقابل روسیه خالی کنند، شاید فردا قربانی بعد یکی دیگر باشد.البته بزرگترین چالش این وسط کاهش
بودجه رفاهی مردم خواهد بود.
توبه کردم توبه کردم که بجز امشب و شب‌های دگر می نزنم!! ترامپ و پوتین و نتانیاهو سه دیکتاتور قرن که توبه هر سه مرگ است
فعلا که اوکراین سه سال است مچ پوتین به اصطلاح ابرقدرت را خوابانده است