نقص فنی یک خودکشی | ماجرای یک دقیقه پاک شده از فیلم مجرم جنسی چیست؟

به گزارش خبر فوری،‌ یک دقیقه از زمان فیلم دوربین‌های مداربسته زندان که ظاهراً خودکشی جفری اپستین، سرمایه‌دار بدنام جنسی را ثبت کرده بود پاک شده است و همین موضوع به مناقشه‌ای داغ بین دن بونجینو، مجری محافظه‌کار و پم بوندی، دادستان کل سابق فلوریدا، دامن زده است. این دو در برنامه‌ای رادیویی درباره این فیلم گمشده و پیامدهای آن برای تحقیقات اپستین به بحث پرداختند.

ویدئویی در رابطه با این ماجرا  ببینید:

بونجینو ادعا کرد که فقدان این یک دقیقه حیاتی از فیلم، که ظاهراً لحظات منجر به مرگ اپستین را نشان می‌داد، شواهدی از پنهان‌کاری یا سوءرفتار در این پرونده است. او به شدت از آنچه «بی‌کفایتی» یا «مداخله عمدی» در حفظ شواهد می‌خواند انتقاد کرد و پرسید که چگونه چنین مدرک مهمی می‌تواند به سادگی گم شود. او این موضوع را نشانه‌ای از تلاش برای سرپوش گذاشتن بر حقیقت دانست و به نظریه‌های توطئه‌ای اشاره کرد که مرگ اپستین را نه خودکشی، بلکه قتل می‌دانند.

در مقابل، بوندی موضعی محتاطانه‌تر گرفت و استدلال کرد که اگرچه گم شدن فیلم نگران‌کننده است، اما لزوماً به معنای وجود توطئه نیست. او به پیچیدگی‌های سیستم‌های زندان و احتمال خطای انسانی یا مشکلات فنی در مدیریت فیلم‌های مداربسته اشاره کرد. بوندی بر نیاز به تحقیقات کامل تأکید کرد، اما هشدار داد که نتیجه‌گیری شتاب‌زده بدون شواهد محکم می‌تواند به گمانه‌زنی‌های غیرمولد منجر شود.

این درگیری لفظی در حالی رخ داد که پرونده اپستین همچنان توجه عمومی را به خود جلب کرده است. اپستین که به اتهام قاچاق انسان و سوءاستفاده جنسی تحت بازجویی بود، در اوت ۲۰۱۹ در سلول خود در مرکز اصلاحی متروپولیتن نیویورک درگذشت. مرگ او که رسماً خودکشی اعلام شد، به دلیل شرایط مشکوک، از جمله خرابی دوربین‌ها و غیبت نگهبانان، به بحث‌های گسترده و نظریه‌های توطئه دامن زده است.

گم شدن یک دقیقه از فیلم دوربین مداربسته، که ظاهراً لحظات کلیدی پیش از مرگ اپستین را پوشش می‌داد، به سؤالات بی‌پاسخ درباره این پرونده افزوده است. مقامات زندان ادعا کرده‌اند که این فیلم به دلیل نقص فنی یا خطای بایگانی از بین رفته است، اما این توضیح برای بسیاری از ناظران، از جمله بونجینو، غیرقابل‌قبول بوده و به بدبینی درباره شفافیت تحقیقات دامن زده است.

این مناقشه همچنین شکاف‌های عمیق‌تر در گفتمان عمومی درباره پرونده اپستین را برجسته می‌کند؛ جایی که برخی خواستار پاسخ‌های روشن و مسئولیت‌پذیری هستند و دیگران برای جلوگیری از گسترش اطلاعات نادرست، خواستار احتیاطند. تبادل نظر بین بونجینو و بوندی نشان‌دهنده تنش بین این دو دیدگاه است؛ بونجینو بر شک و تردید عمومی تأکید دارد و بوندی خواستار رویکردی مبتنی بر شواهد است.

تاکنون، تحقیقات درباره مرگ اپستین و فیلم گمشده به نتیجه قطعی نرسیده است و این موضوع همچنان موضوعی داغ در رسانه‌ها و بحث‌های عمومی باقی مانده است.