ارمنستان خواستار حق تعیین سرنوشت برای قرهباغ شد
نخستوزیر ارمنستان در یک پیام فیسبوکی درباره درگیریها بر سر منطقه قرهباغ کوهستانی گفت که «جهان باید حق آرتساخ (منطقه قرهباغ کوهستانی) برای تعیین سرنوشت خودش را به رسمیت بشناسد».
با گذشت از یک روز از آتشبس شکننده درگیریها بر سر قرهباغ کوهستانی بین باکو و ایروان، نخستوزیر ارمنستان از کشورهای جهان خواست حق حکومت منطقه مورد مناقشه قرهباغ کوهستانی را برای «تعیین سرنوشت» خودش به رسمیت بشناسند.
به نوشته پایگاه ارمنستانی «ارمن پرس»، نیکول پاشینیان نخستوزیر این کشور با انتشار یک پیام در صفحه فیسبوک شخصی خود، درباره درگیریهای اخیر با جمهوری آذربایجان بر سر منطقه مورد مناقشه قره باغ کوهستانی اظهارنظر کرد.
او در این پیام ضمن استفاده از واژه «آرتساخ» برای منطقه قرهباغ کوهستانی، از کشورهای جهان به رسمیت شناختن حق این منطقه برای تعیین سرنوشت خودش را خواستار شد. این در حالی است که منطقه قرهباغ کوهستانی از منظر قواعد بینالمللی بخشی از خاک جمهوری آذربایجان محسوب میشود.
پاشینیان همچنین در این پیام فیسبوکی تصاویری از تظاهرات اخیر ارمنستانیهای حاضر در برخی کشورها در حمایت از ادعای ایروان درباره درگیریها بر سر منطقه قرهباغ کوهستانی منتشر کرد.
نخستوزیر ارمنستان نوشت: «این روزها ارمنستانیها در سطح جهان دارند قدرت وحدت را به نمایش میگذارند. این جنبش باید برای نمایندگان دیگر کشورهایی که مخالف خشونت، فساد، تروریسم و در تلاش برای پیروزی عدالت، آزادی و دوستی هستند، جذاب باشد».
پاشینیان افزود: «آرتساخ (منطقه قرهباغ کوهستانی) باید سمبل عدالت جهانی باشد. جهان باید حق آرتساخ برای تعیین سرنوشت خودش را به رسمیت بشناسد. اگر دولتها و پارلمانها این کار را انجام ندادند، باید مردم، افراد و سازمانها این کار را بکنند. این باید به یک جنبش جهانی به منظور یکپارچه کردن افراد، مردم و سازمانها تبدیل شود».
اظهارنظر پاشینیان درباره منطقه قره باغ کوهستانی در حالی مطرح شده که طبق قوانین بینالمللی و قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل، منطقه قرهباغ کوهستانی بخشی از خاک جمهوری آذربایجان است.
ارمنستان و جمهوری آذربایجان بعد از استقلال یافتن از اتحاد جماهیر شوروی بر سر منطقه قره باغ کوهستانی با هم وارد درگیری شدند.
آغاز درگیریهای شدید از سال ۱۹۹۲ و به به دنبال تصرف منطقه قرهباغ کوهستانی توسط ارمنستان و اعلام خودمختاری این منطقه بود. در نتیجه این اقدام، ارمنستان و جمهوری آذربایجان وارد درگیری نظامی شدند و تلاشها برای حل مناقشه قرهباغ همچنان بینتیجه مانده است.
منبع: فارس
66
یکی بهش بگه قره باغ یک کلمه ترکیه به قول شما سعو پارتز نیست که مال شما باشه ،بششششششین
اولا یک کشور در داخل کشور دیگر برای یک قوم نمیتواند حق حاکمیت تعین کند ؛ ثانیا به اعتراف ضمنی این مسئول در تمامی ممالک دنیا مخصوصا اروپا و آمریکا : ارمنی ها با جان مال پشتیبان ارمنستان متجاوز است : که میخواهد :در داخل مملکت دیگر حکومت جداگانه تشکیل دهد وجهت این کار وارد آن مملکت شده و با آن جنگ میکند ؛و دوقورت و نیمش هم باقی است که چرا به آن مملکت که تجاوز کرده ؛ و تجاوز شده از متحد خود کمک میگیرد: و جوابگو نیست که در سرزمین دیگری چکار دارد؟
حرف حق را گفته.تمام ملت ها بایستی ازادی حق تعیین سرنوشت خود را داشته باشند.چه مسلمان چه مسیحی.چه ترک چه ارمنی چه کرد چه بلوچ و .....
جمهوری آذربایجان با دل خوش کردن به مذاکره با اشغالگر غاصب هرگزنمی تواند سرزمین آباء و اجدادیش را باز پس بگیرد زبان فهماندن زورگو زورگویی است وگرنه دچار مصیبت فلسطین وسرزمینهای این چنینی خواهد شد.
صرف نظر از خیلی مسایل و مقدمه، باید گفته شود که بله حق تعیین سرنوشت برای همه محترمه و قابل قبول و شکی در این نیست ولی در مورد بحران قاراباغ و حق تعیین سرنوشت ساکنان آن چند تا مساله باید گفته شود تا حق کلام ادا شود ۱. علما گفته اند که حسن فعلی باید حسن فاعلی هم داشته باشد یعنی استفاده از حق تعیین سرنوشت باید از کانال درست و منطقی و حقوقی عرفی و انسانی قابل قبولی پیش برود سوء استفاده از بحران های زمان فروپاشی شوروی و اعلان یک طرفه استقلال از سوی جدایی طلبان قاراباغ و توسل به قوه قهریه از سوی ارمنستان که حتی مرز زمینی مشترک هم با قاراباغ ندارد شیوه مناسبی برای استفاده از این حق نیست ۲. از قدیم گفته اند که هدف وسیله را توجیح نمی کند اینها اگر استقلال می خواستند چرا مرتکب جنایات جنگی و ضد بشری شدند، چرا نسل کشی کردند، چرا پاک سازی قومی راه انداختند؟ چرا با کمک کشور دیگر، ۷ استان دیگر آذربایجان را که اصلا جز قاراباغ نیست را اشغال کردند ؟ چرا از کشورهای دیگر مهاجر به منطقه اوردند تا ترکیب جمعیتی منطقه را به هم بزنتد؟ پس داستان استفاده از حق تعیین سرنوشت نیست ۳. حق تعیین سرنوشت، قبول ولی قبلش تکلیف جنایات جنگی صورت گرفته روشن بشه:، آوارگان جنگی باید برگردند، مهاجران از متطقه خارج بشن، تکلیف کشته شده ها و مفقودین باید روشن بشه، تا بشه از حق تعیین سرتوشت صحبت کرد.