آب لولهکشی کی به تهران آمد؟
تهران تا دههها آب آشامیدنی خود را از قناتها و چشمههای اطراف تأمین میکرد، اما با افزایش جمعیت و مشکلات بهداشتی، سرانجام در سال ۱۳۲۶ نخستین پروژه رسمی لولهکشی آب شهری آغاز شد و زندگی تهرانیها را دگرگون کرد.
تا اوایل قرن چهاردهم خورشیدی، تأمین آب شرب تهران بهطور کامل بر پایه قناتها و چشمههای اطراف شهر بود. در سال ۱۳۰۶، ۲۶ رشته قنات با مجموع آبدهی حدود ۷۰۰ لیتر در ثانیه نیاز شهر را برطرف میکردند. اما رشد جمعیت و انتخاب تهران بهعنوان پایتخت، این منابع سنتی را ناکافی ساخت و بحرانهای بهداشتی ناشی از آب آلوده شدت گرفت.
در سال ۱۳۰۳ اداره بلدیه طرحی برای احداث سد روی رودخانه جاجرود ارائه داد و چند سال بعد عملیات انتقال آب از رودخانه کرج آغاز شد، اما مشکلات فنی و رسوبگذاری مانع موفقیت کامل آن شد.
سرانجام در ۳۰ تیر ۱۳۲۶ نخستین کلنگ پروژه لولهکشی آب تهران در میدان سنگلج (محل کنونی پارک شهر) زده شد. این پروژه با همکاری یک شرکت انگلیسی آغاز شد و طی چند سال شبکه لولهکشی به تدریج جایگزین قناتها و جویهای سنتی شد. ورود آب لولهکشی به خانههای تهرانیها، یکی از مهمترین تحولات شهری آن دوران بود که سلامت عمومی و کیفیت زندگی را بهطور چشمگیری ارتقا داد.
