کشف بازی تخته‌ای باستانی مایاها/ درس این بازی برای مربیان امروز

بازی شطرنجی "سینیت" در حدود 3100 پیش از میلاد مسیح در مصر بازی می شد. بازی روی تخته جام آفریقایی "مانکالا" از سال 1400 پیش از میلاد مسیح انجام شده است. شطرنج بیش از 1500 سال پیش در هند پدید آمد. بازی "گو" یا "وی چی" قدیمی ترین بازی تخته ای تاریخ بشری که به صورت دو نفره انجام می شد، 2500 سال پیش در چین آغاز شد.

به گزارش کانورسیشن؛ تمدن مایاها که از سال 2000 پیش از میلاد مسیح تا 1500 پس از میلاد مسیح در آمریکای مرکزی شکوفا شد چندین بازی محبوب داشت. تصور می شد که این بازی ها دارای قدرت ماوراء طبیعی برای پیش بینی جنگ هستند و بازی تخته ای شکل به نام پاتولی (یک بازی مسابقه ای رومیزی روی صفحه ای متقاطع در دوره آزتک ها) و بازی ای با توپ به نام پوک آ توک را شامل می شد.

بازی کشف شده در چیچن ایتزا نمادی از تعادل ظریف بین نور و تاریکی است که تجسم یک مبارزه کیهانی می باشد. مانند سایر بازی های مایاها اعتقاد بر این بود که این بازی ها بر سرنوشت برداشت محصول، آب و هوا، جوامع و افراد تاثیر می گذارد.

در فرهنگ مایاها برنده شدن در چنین بازی هایی به عنوان نشانه ای از لطف الهی تلقی می شد. مایاها باور داشتند که  افراد یا تیم های پیروز توسط خدایان انتخاب شده اند. آنانی که پیوسته می باختند گاهی به عنوان قربانی برای خدایان تقدیم می شدند. بازی های مایاها صرفا برای سرگرمی در نظر گرفته نشده بودند بلکه به عنوان راه هایی برای ارتباط با عالم الهی قلمداد می شدند.

مایاها با شرکت در این بازی ها حس هویت جمعی و تعلق خاطر را تجربه می کردند.  آیین ها و باورهای مرتبط با بازی ها باعث تقویت درک جمعی و تقویت ارتباطات بین قلمروهای فیزیکی، معنوی و اجتماعی شد.

آنچه مربیان می توانند از بازی های باستانی بیاموزند

مفهوم "دایره جادویی" که توسط  "یوهان هویزینگا" مورخ هلندی معرفی شد نشان می دهد که بازیکنان در طول بازی وارد دنیای موقت با قوانین و مرزهای خاص خود می شوند.

این موضوع نمونه ای در یافته های تازه درباره مایاها است که قوانین، تعلیق عادی بودن و تجربیات مشترک را شامل می شود. دایره جادویی نمایانگر فضایی آیینی است که هم متحول می‌شود و هم حس اجتماع را ایجاد می ‌کند. از درک این مفهوم می توان برای ترویج همکاری در آموزش مدرن استفاده کرد. تجربیات بازی در فضاهای بازی می تواند یادگیری را تسهیل کرده و حس تعلق خاطر را ایجاد نماید و کاری کند که شاگردان قادر به رشد و یادگیری جمعی شوند.