حسن رحیم پور ازغدی روایت می‌کند

فیزیک، فلسفه، عرفان و آنگاه خون؛ برادر محسن فخری‌زاده (۴)

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشت: شهید هسته‌ای ما همین

فیزیک، فلسفه، عرفان و آنگاه خون؛ برادر محسن فخری‌زاده (۴)

حسن رحیم پور ازغدی در چهارمین یادداشت خود در توییتر به نمونه ای از پرسشهای نظریه پردازانه پاسدار مجاهد، سردار محسن فخری زاده، شهید راه تمدن سازی ایرانی ،اسلامی پرداخته است

(یادداشت اول را اینجا بخوانید)

(یادداشت دوم را اینجا بخوانید)

(یادداشت سوم را اینجا بخوانید)


۸. پرسش بعدی برادر محسن این بود که چرا فیزیک کوانتومی نمی‌داند وضعیت الکترون موجود در اتم در گذر از یک تراز به تراز دیگر چگونه است؟ چرا تنها از واقعه، خبر می‌دهد. چرا برای نحله‌های عمل‌گرا و پوزیتیویست نیز اساسا مهم نیست که الکترون در جریان این گذر چه وضعی دارد و تنها تشنه فایده عملی آن است؟

جان ما تشنه دانایی است اما در هیچ یک سیراب نمی‌شود. حال آنکه طرح همین پرسش‌های جواب نداده، تضمین پیشرفت علم است و همین چالش اساسی در هر دو مکتب فیلسوفان علم است که فیزیکدان را به سکون و قناعت می‌کشاند، همان اتهامی که اینان دیگران را بدان متهم می‌کردند. علم بی این سؤالات، رشد نمی‌کند و هر چه مانع تحقیق بیشتر در علم شود محکوم به شکست است.

اما البته شهید هسته‌ای ما همین "نمی‌دانم"های انبوه فیزیک جدید را درعین حال، حسن بزرگ آن نسبت به فیزیک نیوتنی می‌داند که مدعی"همه چیزدانی" و صد البته ناشی از جهل مرکب و مفرط بود.

اما این "نمی‌دانم"ها همان "نمی‌دانم" هایزنبرگی نیست که اصالت آن هنوز مشکوک باشد مگر به طریقی بتوان این دو را به هم مربوط کرد که این هم بنظر ایشان، شدنی است. شهید محسن می‌نویسد تشریح چگونگی این ارتباط در برنامه‌های کاری اینجانب است که به حول و قوه الهی به آن خواهم پرداخت. سردار شهید فخری‌زاده از نسبیت انشتین می‌گوید که چگونه نسبیت نیوتنی را که ناظر به مکان و سرعت بود به نسبیت زمان، تعمیم داد و اینکه در این جهان بینی، دیگر زمان، ترازوی ثابتی نیست که حوادث با آن سنجیده شود. بلکه نوع حرکت، چگونگی زمان را مشخص می‌کند پس دیگر "زمان مرجع" نداریم مگر بتوانیم چارچوب مرجع اینرسی را بیابیم ولی ایشان می‌پرسد مگر چنین چارچوبی در جهان مادی در دست داریم؟

با این محاسبه، هر ناظر در دستگاه مختصات خاص خود، زمان خاص خود را دارد و حوادث را از منظر خود بیان می کند که با ناظر مستقر در چارچوب مرجع دیگر و با شرایط دیگر متفاوت می‌شود و این اساس حتی در فیزیولوژی موجودات مادی هم اثر می کند. حال از میان دو روایت دو ناظر متفاوت از حادثه واحد، کدام درست است؟

ایشان می‌گویند برای من جالب است که میان نسبیت انیشتین و آنچه جناب ملاصدرا سه قرن قبل از انشتین و همزمان با نیوتن، بازبان فلسفی استنباط و طرح‌ کرده چه نسبتی دارد وقتی می‌گوید برای هر حرکتی، زمانی ویژه همان متحرک است؟

76

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

نظرات شما - 1
  • ناشناس
    0

    کدام سخن از دین و مذهب ؛ خدا پسندانه است؟ --- سخن از دین و مذهب بی دلیل مناسب از خدا شناسی و پیامبر شناسی و سایر شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی محض یاوه گویی و هتک حرمت دین و مذهب است. خداوند که تنها دانای مطلق جهان آفرینش است در آیات 103 تا 106 از سوره ی کهف در قرآن هر سخن بی دلیل قرآنی از دین و مذهب را انحراف و کج روی و گمراه کننده دانسته که اصل الهی بودن دین و مذهب را نابود می کند و این ارزشها را به فراورده ای پر عیب و بی پایه که از اندیشه های ناقص ذهن بشر تراوش می یابد دانسته است. قرآن کریم در آیات 285 سوره بقره و آیه 3 سوره زمر تاکید می کند که تنها حقیقت و تنهاب لب و لباب اصیل دین و مذهب ؛ احکام و اعتقادات قرآن و وحی تحریف نشده ی الهی به همه ی پیامبران است. قرآن در بسیاری از هشدارهای خود در شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی تاکید دارد هر سخنی که بنام دین و مذهب بی دلیل از وحی یقینی و خدشه ناپذیر الهی از اندیشه ی ناقص ذهن ناتوان بشر تراوش کند ؛ سخن باطل و بیهوده و سنگ اندازی در چاه و گمراه کننده است. قرآن در آیه 36 سوره اسراء پیامبر اسلام و سایر بندگان خود را ، در سخن از دین و مذهب ، از گفتن سخنی که به وحی الهی متکی نباشد منع کرده و چنین سخنی را مسئولیت آفرین دانسته است.

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها