بخریم تا گرانتر شود یا نخریم که ارزان شود؟
ما با دیگر کشورها خیلی خیلی متفاوتیم. آنها نمیخرند تا ارزان شود اما ما میخریم تا کمیاب و گرانتر شود و این فرهنگ باید تغییر کند.
در مورد شرایط فعلی کشور که باعث برخی نگرانیها در بین مرد ایران شده است ، از مسألهای که نمیتوان از آن به راحتی عبور کرد نقش خود مردم در این وضعیت است که سوای توطئههای دشمنان انقلاب اسلامی، کمکاریها و خیانتهای برخی از مسئولان جای تأمل دارد. برای عبور از وضعیت فعلی همه به نوبه خود مسئولیت دارند. یک مشکل فرهنگی که در کشورمان وجود دارد این است که یک شایعه می تواند باعث آشفتگی بازار شود چرا که بر خلاف بسیاری از کشورها که وقتی جنس گران میشود کالا نمیخرند تا ارزان شود اما مردم ما کالا را میخرند تا کمیاب و گران شود.
در این زمینه داستانی وجود دارد که حکایت امروز برخی از مردمان است؛ «سرخ پوستان از رئیس جدید پرسیدند: آیا زمستان سختی در پیش است؟ رئیس جوان قبیله که نمی دانست چه جوابی بدهد گفت: برای احتیاط بروید هیزم تهیه کنید. سپس به سازمان هواشناسی زنگ زد:آقا امسال زمستان سردی در پیش است؟ و پاسخ شنید: اینطور به نظر می آید. پس رئیس دستور داد که بیشتر هیزم جمع کنند، و بعد یک بار دیگر به سازمان هواشناسی زنگ زد:شما نظر قبلی تان را تأیید می کنید؟ و پاسخ شنید: صد در صد. رئیس دستور داد که همه سرخپوستان، تمام توانشان را برای جمع آوری هیزم بیشتر بکار ببرند. سپس دوباره به سازمان هواشناسی زنگ زد: آقا شما مطمئنید که امسال زمستان سردی در پیش است؟ و پاسخ شنید: بگذار اینطور بگویم؛ سردترین زمستان در تاریخ معاصر.رئیس پرسید: از کجا می دانید؟
و پاسخ شنید: چون سرخ پوستها دارند دیوانه وار هیزم جمع میکنند!»
مردم در شهرهای مختلف مغازه به مغازه هجوم میبرند و خرید میکنند. یک روز به برنج فروشیها هجوم میبرند و برنجها را گونی، گونی در خانهها احتکار میکنند و یک روز روغن، یک روز دستمال کاغذی و روز دیگر گوجه فرنگی.
مشخص نیست که قرار است چه اتفاقی در این کشور رخ دهد؟ گویا دیگر بنیآدم اعضای یکدیگر نیستند و اگر دردی به فردی وارد شود دیگران میگویند : چه خوب که ما نبودیم!
ما با دیگر کشورها خیلی خیلی متفاوتیم. آنها نمیخرند تا ارزان شود اما ما میخریم تا کمیاب و گرانتر شود.
میگویند 23 سال پیش اولین تحریم گرانفروشی توسط مردم آلمان انجام شد. مردم آلمان به شدت مصرف شیر و لبنیات را برای سلامتی خود ضروری میدانند و حتماً در روز دو تا سه لیوان شیر مصرف میکنند اما پس از اینکه صنایع خصوصی و دولتی لبنیات کشور آلمان تصمیم به افزایش قیمت گرفتند مردم آلمان به طور کاملاً خودجوش و مردمی به مدت 14 ماه لبنیات و مخصوصاً شیر را از سفرههای خود حذف کردند تا اینکه صنایع لبنیاتی با برگشت قیمت شیر به 14 ماه پیش از آن موافقت کردند.
این مسئله در دیگر کشورهای دنیا هم شکل گرفت: آمریکاییها تنها سه ماه تلفن همراه موتورولا را نخریدند تا قیمت به عقب بازگشت. گرانفروشی بلیت فوتبال در اسپانیا و تحریم فوتبال توسط مردم تنها دو ماه رخ داد و پس از آن قیمتها برگشت. گرانفروشی شیر در برزیل تنها 9 ماه به طول انجامید و پس از آن قیمتها شکست.
اما در کشور ما در یک دقیقه، شش میلیون نفر خواهان خرید خودرو از شرکت سایپا بودند. اگر هر نفر 25 میلیون تومان بخواهد در این شرکت هزینه کند، میشود 150000 میلیارد تومان. با این مبلغ میشد در یک سرمایهگذاری بسیار سودآور سهام بسیاری از شرکت های بزرگ جهان را خرید. به راستی ایراد از اقتصاد به تنهایی است یا فرهنگمان هم ایراد دارد؟
در این زمینه یکی از کارشناسان اقتصادی در واکنش به پرسش متداول امروز که بسیاری میپرسند: در شرایط فعلی برای ارزش حفظ پولمان چه بخریم؟ گفت: شما حق دارید که برای حفظ ارزش پولتان تلاش کنید اما بدانید بخش زیادی از تورم کنونی نتیجه خریدهای غیر لازم بسیاری از مردم است که خریدشان صرفا برای این بوده است که در آینده ضرر نکنند.
منبع: تسنیم
729
این عبارت که آنقدر میخریم تا قحطی بیاید اشتباست. نمیخریم که احتکار کنیم،بلکه میخریم چون میدانیم که دولت نظارتی بر دلار ندارد و مطمئنیم که قطعا گران میشود و آنوقت باید ۳ برابر قیمت بخریم. ما مردم قدرتمان را به دولت دادیم تا امنیت اقتصادی و روانی ایجاد کند.وقتی دولت به امری نظارتی ندارد و حتی دلار را به جلو هول می دهد؛این گفته اشتباست که نباید بخریم.عقل حکم میکند که بجای خرید ماهیانه یک پوشک به قیمت ۳۵ هزار تومان،اگر قیمت پوشک ثابت باشد نباید خرید ولی وقت میبینیم که دلار در حال جهش است و قیمتهای جدید شرکتها هم دارای پرش و جهش بر مبنای دلارداست،چرا مصرف ۶ ماهه مان را نخریم؟دولت تضمین کند بادهمان قیمت،هیچکس نخواهد خرید. خرید اجناس با قیمت قبلی برای مصرف خانواده از مصادیق احتکار نیست بلکه صرفا جویی برای خانواده های فاقد پشتوانه مالی است. دولت بجای ایجاد امنیت روانی و اقتصادی و نظارت با لحاظ منافع مردم،توپ را نباید درون زمین مردم بیندازد. مقصر اول و آخر دولت است.بهانه هم تحریمهاست. دولت باید با توجه به نیاز جامعه بر صادرات و عدم صادرات گوجه فرنگی نظارت کند.تصمیمات یرخی و منفعت طلبانه و رانتی، عاقبتی جز گرانی و قحطی هر روزه یک جنس خاص نخواهد داشت. دولت هنگام تصمیم به صادرات و درآمد زایی مثل جت عمل میکند،ولی برای تنظیم بازار و تعادل عرضه و تقاضا پرونده ها را درگیر بوروکراسی اداری میکند. دولتی که مردم انتخاب کرده اند،باید پاسخگوی حتی یه لحظه گرانی مرغ،گرانی گوجه،کمبود پوشک و ... باشد
اصلا ایران را نباید با کشورهای پیشرفته مقایسه کردچون قابل قیاس نیست در ایران هیچ گاه امنیت شغلی اقتصادی مردم نداشته اند شب می خوابی صبح بلند میشی کلی ورق برگشته نمی شود برنامه ریزی حتی برای دو الی سه ماه داشت الان که دیگه وضع حتی برای یک روز هم نمی توان بر نامه ریزی کردی قشر متوسط و فقیر نمی توانند برنامه ای داشته باشند قشر ثروتمند جامعه است که هجوم میبرد و خیز بر می دارند برای خرید با این حال این هجوم بردن به نفع دولت است چون واردات کالا دست اوست انباشت داشته مقداری خزانه را پر می کند در واقع از جیب مردم در می اورد و مقدار ناچیزی به جامعه تزریق می کند
سلام به دوستان عزیز، دیشب روغن خوراکی تمام شداومدیم بیرون ودوری زدیم مغازه ها5کیلوی میدادن 45 و3کیلوی رو35امادرفردشگاه زنجیره ای هربرندی که میخواستی 4کیلوی میدادن29500ت من یکی گرفتم خانمم گفت دوتا بگیراما هرچه سعی کردم دوتا بگیرم نتونستم یادم اومد از اون بیچاره های که ندارن 45بگیرن بزار به اوناهم برسه اما خانوادی های بودن که دوتا وبیشتر میخریدن، مسئول یک سری شرایط کنونی خودمون هستیم و بس،تواین شرایط تامیتونیم رعایت کنیم، ممنون از همه دوستان
گرانی که فقط منحصر به یک یا دو قلم کالا نیست نمیشه انتظار داشت مردم هیچی نخرند چون همه چیز گران شده به تبع بالا رفتن نرخ ارز ، گران شدن ارز هم که کاملا دست دولت و نهادهای خصولتی است، بنابر این کنترل و نظارت چندانی هم نمی توان انتظار داشت، به هر حال آن قشری که نقدینگی کمی دارد ، یعنی طیف گسترده ای از ملت این وسط له خواهند شد.
چه بزرگان دلسوز ما باور کنند یا نکنند ، زخم در طول سالهای اخیر به گانگارین تبدیل شده و اگر با توکل به خدا و یاری او ریشه کن نشود و با بی تفاوتی و سهل انگاری با آن بر خورد کنیم چرک و آسیب خطرناک آن چه بخواهیم یا نخواهیم در نتیجه تمام نظام و مردم را فرا خواهد گرفت ، آنگاه پشیمانی هیچ سودی نخواهد داشت.