مروری بر مهاجرت های بزرگ انسان بر زمین
سفر 400 ساله انسان به فراسوی زمین؛ سهم ما ایرانیان در این فرارفتن، چقدر است؟
خبرنگار: امین پاکزادانسان راه پر پیچ و خمی را تا به امروز طی کرده؛ از گرم‌دشت‌های آفریقا تا سراسر زمین و اکنون ماه و مریخ، اما در ذهنش سودای رفتن به خورشیدهای دیگر را می‌پرورد.
چند روز پیش خبری منتشر شد از یک ایده علمی دور و دراز اما شگفت‌انگیز. خبر این است که فضاپیمایی به نام «کریسالیس» (Chrysalis) به طول ۵۸ کیلومتر قرار است نخستین فضاپیمایی باشد که انسان را به اولین سفر میان‌ستاره‌ای می‌برد. حدود 2400 نفر، سفری 400 ساله را به نزدیکترین ستاره به خورشید یعنی آلفا قنطورس، در حدود 4 سال نوری فاصله با ما، آغاز خواهند کرد. آنها و نوادگان‌شان در همین فضاپیما، بدون اینکه تجربه زیستن در زمین را داشته باشند، زندگی میکنند و با تصاویری بهشت‌گونه از زمینِ در پس‌شان و رویای سیاره زمین‌مانندی در پیش، خواهند مُرد.
دَوَران این فضاپیما به دور خود، گرانشی مشابه زمین ایجاد خواهد کرد و با کمک فناوری‌های پیشرفته یک زمین مصنوعی کوچک با امکاناتی مشابه، برای این سفر یک طرفه ترتیب داده خواهد شد (درباره این طرح اینجا بیشتر بخوانید).
تصویری از فیلم علمی تخیلی سفر به ماه
اگرچه این فضاپیما هنوز در حد طرح است اما چه بسیار بلندپروازی‌های به نظر غیرممکنی که بشر در طول تاریخ داشته و امروز به آنها رسیده است. نمونه نزدیک‌تر به زمانه ما، سفر به ماه است. سال 1865 ژول ورن داستانی علمی تخیلی از سفر به ماه نوشت. در سال 1902، فیلم صامت معروفی درباره سفر عده‌ای به ماه ساخته شد و در سال 1969 بود که آن ایده‌های تخیلی، به واقعیت تبدیل شد و نیل آرمسترانگ، فضانورد و مهندس هوافضای آمریکایی، به عنوان نخستین انسان پا بر روی خاک ماه گذاشت و آن جمله معروفش را گفت که «این گامی کوچک برای یک انسان و جهشی بزرگ برای بشریت است.»
اولین سفر انسان به ماه و جای پای آدمی بر خاک ماه
اکنون تلاش‌های عملی برای سفر انسان به مریخ در حال انجام است، از فرستادن مریخ‌نوردهایی بر روی سطح سیاره سرخ بگیرید تا آزمایش بر روی موشک‌هایی مناسبتر و ساختن مکان‌های اسکان مناسب انسان در آن سیاره. برآوردهایی که در رسانه‌ها برای زمان اعزام انسان به مریخ آمده در بازه 5 تا 15 سال آینده قرار دارد.
سفر انسان به دل ناشناخته‌ها البته قدمتی چندصد یا چند هزار ساله دارد. سال 1492 کریستف کلمب قاره آمریکا را کشف کرد و دنیا و افق جدیدی به روی انسان گشود. فرانسیس بیکن، فیلسوف انگلیسی و از بانیان انقلاب علمی که به پدر تجربه‌گرائی هم مشهور شده بر روی جلد کتاب «ارغنون نو، احیاء کبیر» که در سال 1620 نوشت، عکسی از کشتی‌ای گذاشت که همچون کشتی کلمب در حال عبور از دو ستون افسانه‌ای هرکول، در دو سمت تنگه جبل‌الطارق به سمت اقیانوس اطلس، است (تصویر زیر) برای گذر از دنیای قدیم به دنیای جدید؛ همچنانکه خود بیکن نیز از کتاب «ارغنون» ارسطو و دنیای فکری قدیم او عبور می‌کرد. دوران مدرن نیز، سفر فکری و جسورانه انسان بود برای فراتر رفتن از خود و تاریخ چند هزار ساله‌اش و رسیدن به ابزار علم جدید برای نه تنها فراگرفتن زمین که فرا رفتن از آن.
روی جلد کتاب ارغنون نو
البته سفر جغرافیایی مهم دیگری نیز می‌توان برشمرد. انسان هموساپینس (انسان خردمند) که حدود 200 هزار سال پیش در گرم‌دشت‌های (ساوان) آفریقا می‌زیست، به دیگر قاره‌های زمین سفر کرد و تنوع زیستی جدیدی را در سرزمین‌های تازه به تجربه نشست و از دل آن، کشاورزی و یکجانشینی و تمدن‌ها شکل گرفتند.
انسان راه پر پیچ و خمی را تا به امروز طی کرده؛ از گرم‌دشت‌های آفریقا تا سراسر زمین و اکنون ماه و مریخ اما در ذهنش سودای رفتن به خورشیدهای دیگر را می‌پرورد. آدمی روزگار درازیست که فراتر از نصیحت شاملوی شاعر که گفت «به اندیشیدن خطر مکن»، می‌رود و به اندیشیدن خطر می‌کند و حتی اکنون می خواهد چند نسل را در عبور از مرزهای منظومه خورشیدیِ آرام‌مان، به خطر افکند و در اندیشه خورشیدی تازه، گامی بردارد به آن سوی خیال‌های خطرناک.
ای کاش ما ایرانی‌ها نیز در این سفرها و این فرارفتن‌ها با دنیا همراه بودیم. نه اینکه فقط مفتخر باشیم فلان ایرانی در ناسا کار می‌کند و بهمان ایرانی در سفری فضایی بوده است. ایرانِ ما، تمام‌قد، در کنار سایر ملل در این تلاش زمینی، همراه موثر و کارآمدی باشد. وقتی کارل سیگان، اخترشناس آمریکایی و نویسنده کتاب‌های پرخواننده علم برای همه، از ناسا خواست که سفینه وویجر 1 از دورترین نقطه فضا که تا آن زمان رفته بود، از زمین عکس بگیرد (دورترین سلفی ما)، عبارت «نقطه کمرنگ آبی» بر روی این زمینِ نقطه‌گون گذاشت. نقطه‌ای که همه ما انسانها، از ملت‌ها و باورهای گوناگون، بر روی همین نقطه در حال زندگی و گاهی زد و خوردیم. ما زمینیانِ این اندازه کوچک البته می‌توانیم میلیاردها سال دورتر برویم. فکر کنیم به سهم‌مان در ساختن و انجام این رویای فراتر از زمین و قوت ببخشیم به نیروی پذیرش‌گری‌مان برای زندگی صلح‌آمیز در کنار دیگران.
عکس کره زمین از فاصله حدود 6.4 میلیارد کیلومتری که توسط فضاپیمای ویجر 1 در سال 1990 گرفته شد
سفینه فضایی انتی متالیک گراویتون عنصر ۱۲۲بر پایه قانون جهارم ترمودنیامیک از توپولوژی فضا زمان را میکاهد و با راندمان بافتwarp وارپ درایور اثر گشتاوری آنتی فوتونهای خلاء را با میراند و فاصله ستارگان را میشکافد،۳ اکتبر سال ۲۴۰۰ میلادی برابر با ۱۰ مهر ۱۷۸۹ شمشی. پایگاه پیشرانش کاشف سیارات AlienGoldilakErthدر قطب جنوب سیارهLV426,مکان:صورت فلکی کمان با میل ۳.۶ و با زاویه انحرافی ۲/۸دهم درجه در مقیاس عمود بر محور Galexyeدر منطقه ۵۸ با دامنه ۳۰۰۰سال نوری در پهنه بازوی پرساووش و با سرعت ۱دهم پارسک در هر پیچ و تاپ گشتاوری لایه های بافت فضا را درمی نوردد، اینجا سیاره نو است به نام Gold6ششمین سیاره از فهرست طولانی اکتشافات قوم نیک خو ،وقتی که بیدار شد خود را در سیاره ای دور دست و ناشناخته ای یافت میلیون ها سال در آن میماند و خاک زمین تا چهل سال باستانی شد بر چشمه آب درخت انگور روییده و چشمه نفت با رعد و برق روشن شد ،سیاره ای پهناور پا دشتها و کوه های بی انتها از هر نوع درختی آنجا هست توتون و چای گرفته تا گیاهان معطر،سفینه ای با چراغ های سبز و قرمز در آسمان میبیند اما ناشناخته است آیا تو هزاران سال سیاره را دور زدی ودر غربت اثری از کسی نیافتی اینجا عمق کائنات است عمق تاریکیهای بی انتها تو و جهانهای بی نهایت بگرد تا تکه فلزی از سفینه ای ناشناخته پیدا کرد برای چیدن میوه و غیره زمانی طولانی میگذرد وتو محکوم به حیات ابدی خواهی شد نیک سیرت نیکان چنین است .
وسخر لکم من فی السموات و من فی الارض جمیعا منه
سوره مبارکه الجاثیه آیه ۱۳
انسانها حتما و مقضیا به سیارات دیگر سفر میکنند.
اگر آمریکا، روسیه و چین در پیشرفت های فضایی حرف اول را می زنند ، اقتضائات نظامی آنها را به این افتخارات رسانده است ، صنایع نظامی موتور محرک کشفیات فضایی است اگر ما ایرانی ها نیز مشتاق این علم هستیم راهی جز حمایت از صنعت موشکی نداریم
اولین کسی که به ماه رفت اقای خمینی بود عکسشم روشه
ما در پیاده روی اربعین روی هر چه فضانورده رو کم کردیم
ما که داریم با سرعت نور به سمت نقطه شروع میریم
ای کاش ما ایرانی‌ها نیز در این سفرها و این فرارفتن‌ها با دنیا همراه بودیم.
چندتایی روحانی از حوزه علمیه قم بفرستید تا فضا را برای قیامت آماده کنند.
جدا از اینکه فعلاً همچین تکنولوژی برای سفرهای میان ستاره ای نداریم ، از نظر اقتصادی اجرای همچین پروژه و ساخت همچین فضاپیمایی در حال حاضر به اندازه یکسال GDP سیاره زمین هزینه دارد که مطمئناً هیچ دولتی با آن موافقت نمیکند ، پس با اجرایی شدن همچین سفر میان ستاره ای حداقل یک قرن فاصله داریم.
مثل یک قرن فاصله بین داستان ژول ورن و رفتن واقعی به ماه
دیگه روش گرفتن بودجه واسه حوزه علمیه قدیمه شده
دنبال گرفتن بودجه واسه حوزه فضایی سفر به مریخ شده اند
باید بودجه یک طوری هاپولی بشه
دره تو کشور زیاده فعلا پولی واسه این بلند پروازی ها نیست
تازشم بودجه سایر حوزه ها که خروجی ندارند باید قطع بشند و صرف ابادانی کشور بشند