راهنمایی یک فضانورد برای جان سالم به در بردن از دوران قرنطینه

من در سال ۲۰۱۷ تلاش کردم که مانند یک فضانورد زندگی کنم. البته در حالت بی‌وزنی معلق نشدم، هیچ آزمایش پیشگامانه‌ای انجام ندادم و زمین را از فضا ندیدم. اما به مدت دو روز در آپارتمانم حبس شدم، همانجا کار و ورزش کردم و غذاهایم به صورت یخ‌زده یا خشک‌شده در بسته‌های آماده بود. این کار تلاشی بود برای بررسی آثار زندگی در قرنطینه، همان‌‌گونه که فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی تجربه می‌کنند یا احتمالا در آینده فضانوردانی که به مریخ خواهند رفت تجربه خواهند کرد.

حالا که در سال ۲۰۲۰ میلیون‌ها نفر در سراسر جهان زندگی در قرنطینه را تجربه می‌کنند تا از انتشار ویروس کرونا جلوگیری کنند، دیگر لازم نیست صرفا تصور کنیم که زندگی بدون خروج از خانه چگونه است.

وقتی با عادت‌های جدید روزمره خود دست و پنجه نرم می‌کنیم، از کسانی که تجربه ماه‌ها زندگی در قرنطینه را دارند چه می‌توانیم بیاموزیم؟

برای این منظور با دو متخصص در ناسا گفت‌وگو کرده‌ایم. نفر اول کیل لیندگرن، فضانوردی است که در سال ۲۰۱۵ همراه با پنج سرنشین دیگر ۱۴۱ روز را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد. نفر دوم ژوسلین دان، کارشناس کارایی انسان است که هشت ماه در را داخل یک سکونت‌گاه آزمایشی گنبدی شکل به همراه پنج داوطلب دیگر در مرکز تحقیقات فضایی هاوایی گذرانده است.

خود را مشغول نگه ‌‌دارید

در ایستگاه فضایی بین‌المللی، روزهای فضانوردان بر اساس بازه‌های پنج‌ دقیقه‌ای برنامه‌ریزی شده است تا برای انجام آزمایش‌ها، تعمیر و نگهداری، جلسه‌های آنلاین، غذا خوردن، ورزش و دیگر کارها زمان کافی داشته باشند. اما لیندگرن می‌گوید در خانه هم مشغول بودن با کارهای معنادار سودمند است، حتی اگر به کار در خانه عادت نداشته باشید. او می‌گوید که علاوه بر انجام وظایف شغلی، پیدا کردن مشغولیت‌های معنادار دیگر به گذر سریع‌تر زمان کمک می‌کند.

لیندگرن که حالا با همسر و سه فرزندش فاصله‌گیری اجتماعی برای جلوگیری از انتشار ویروس کرونا را تجربه می‌کند می‌گوید که هر هفته با بچه‌هایش حرف می‌زند که می‌خواهند چه دستاوردی داشته باشند. او به آنها کمک می‌کند که علاوه بر وظایف روزمره مدرسه، وقت کافی برای انجام هدف هفتگی خود نیز اختصاص دهند.

ژوسلین دان هم پیشنهاد می‌کند که روز را به بخش‌هایی تقسیم کنید که با گذارهایی مانند ورزش یا پیاده‌روی از هم جدا می‌شوند. به گفته او در پروژه فضایی هاوایی، داوطلبان روز کاری را با ورزش گروهی به پایان می‌بردند. "وقتی از خانه کار می‌کنید خیلی راحت ممکن است که تمام وقت مشغول به کار باشید و هیچ وقت استراحت نکنید. "

اشتباهات خود را ببخشید

لیندگرن به یاد می‌آورد که در یکی از ماموریت‌ها سه ساعت را صرف تعمیر دستگاه ورزشی کرده بود و بعد از صرف آن همه وقت فهمیده بود آخرین قطعه‌ای که باقیمانده به دستگاه نمی‌خورد. معلوم شد که آن قطعه باید در سمت چپ دستگاه نصب می‌شده و او مجبور بود دوباره همه کار را از اول انجام دهد.

لیندگرن می‌گوید که دیگر اعضای تیم "به من گفتند که احساس بدی برای این کار نداشته باشم و از آن بگذرم، در غیراینصورت ممکن است بر توانایی من در انجام کارهای دیگر نیز تاثیر بگذارد. آن رویکرد خیلی به ما در ایستگاه فضایی کمک کرد و فکر می‌کنم اینجا روی زمین هم به کمک‌مان بیاید. "

بنابراین اگر فراموش کرده‌اید که دستمال توالت بخرید یا شام خود را سوزانده‌اید، چندان به خودتان سخت نگیرید.

با اعضای تیم خود حرف بزنید

لیندگرن می‌گوید مهم است که انتظارات خود و کسانی را که با آنها کار یا زندگی می‌کنید مدیریت کنید و به طور مرتب درباره آنها حرف بزنید.

دان نیز می‌گوید که در پروژه فضایی هاوایی، اعضای تیم برنامه‌ای برای تقسیم وظایف تمیزکاری داشتند. آنها همچنین هر یکشنبه زمان مشخصی داشتند برای بحث درباره اینکه هفته پیش چگونه گذشته است.

زمان اختصاصی تنها بودن با خود داشته باشید

به گفته لیندگرن "ایستگاه فضایی هم مانند خانه‌های ما که محل کار شده است، هم آزمایشگاه و هم محل زندگی بود. " برای همین سرنشین‌های ایستگاه فضایی باید به دنبال راه‌هایی برای سرگرمی با یکدیگر می‌بودند، اما همچنین مهم بود که افراد بفهمند زمان‌هایی دیگر اعضای تیم نیاز دارند که با خودشان تنها باشند تا فشارهای روانی را تخلیه کنند.

ژوسلین دان به آنهایی که زمانی بیش از حد انتظارشان با کسانی که با آنها زندگی می‌کنند می‌گذرانند، یادآوری می‌کند که در برنامه‌ روزانه زمان تنهایی نیز برای خودشان در نظر بگیرند. او می‌گوید "اصلا ایرادی ندارد که بگویید می‌خواهید نیم ساعت برای خودتان داشته باشید تا مراقبه کنید، یادداشت روزانه بنویسید یا صرفا با کسی حرف نزنید. "

ورزش کنید

لیندگرن می‌گوید که در ایستگاه فضایی بین‌المللی روزی دو ساعت زمان برای ورزش داشتند که بخشی از برنامه روزانه‌شان بود و انتظار می‌رفت که حتما این کار را انجام دهند.

او که هنوز هم با دیگر همکاران فضانوردش هفته‌ای یک‌بار قرار ورزشی از طریق ارتباط آنلاین تصویری دارد، می‌گوید که می‌توانید ورزش کردن را آسان کنید اگر موانع ممکن را از سر راه بردارید. برای مثال زمان مشخصی را دربرنامه روزانه به ورزش اختصاص دهید و از قبل لباس‌ها و وسایل مورد نیاز را آماده کنید.

لیندگرن می‌گوید:‌ "ورزش اهمیت حیاتی دارد. به خصوص حالا که به دلیل وضعیت فعلی استرس زمینه‌ای داریم، ورزش می‌تواند عامل رهایی جسمانی و روانی باشد. "

انتظار تقابل داشته باشید

ژوسلین دان به عنوان بخشی از تحقیقاتش، سطح استرس اعضای تیم خود را در مدت هشت ماهی که در قرنطینه بودند ثبت کرد. نتایج کار او نشان می‌داد که سطح استرس افراد از الگوی مشابهی پیروی می‌کند.

همه اعضای تیم با سطح استرس بیولوژیکی بالا اما سطح استرس ادراکی پایین شروع کردند، که احتمالا بازتابی از هیجان اولیه ورود به سکونت‌گاه آزمایشی بود. اما از حدود شش ماه به بعد، هم سطح استرس بیولوژیک و هم سطح استرسی که خود افراد حس می‌کردند بالا رفته بود. تقریبا در همان زمان، اعضای تیم عادت خواب خود را تغییر داده بودند تا از مواجهه با یکدیگر پرهیز کنند.

همچنین از حدود شش ماه پس از شروع ماموریت، اعضای تیم تقابل بیشتری با هم داشتند و استیصال خود را بیشتر بیان می‌کردند. پژوهشگران این پدیده را "فصل سوم" می‌نامند، که وقتی گروهی از افراد ماموریتی را در شرایط چالش‌برانگیز مانند وضعیت فضانوردان انجام می‌دهند، در این مقطع زمانی روحیه‌شان پایین می‌آید.

دان می‌گوید: "پدیده فصل سوم تقریبا از میانه زمان ماموریت آغاز می‌شود. افراد کم‌کم حس می‌کنند که واقعا چشم‌اندازی برای پایان مسیر وجود ندارد و همه چیز تازگی خود را از دست داده است. شما احتمالا نیازمند یافتن انگیزه‌های درونی یا بیرونی هستید تا رفتار مناسب داشته باشید و با دیگرانی که با شما زندگی می‌کنند بهتر برخورد کنید. "

به گفته دان، در فصل سوم افراد تمایل دارند که خود را حتی بیش از قبل ایزوله کنند که خلق پایین آنها را تداوم می‌بخشد. بنابراین مهم است که احوال‌پرسی‌های همیشگی با دوستان و خانواده را حفظ کنید، حتی اگر حس می‌کنید که دیگر حوصله‌اش را ندارید.

دان می‌گوید: "افراد ممکن است با بهترین رفتار خود ماموریت را آغاز کنند اما پس از چند ماه به بدترین عادت‌های خود متمایل می‌شوند. " او توصیه می‌کند که وقتی اختلافی پیش می‌آید، دوباره روی عادت‌های خودتان تمرکز کنید و رفتار خوب خود را الگو قرار دهید.

در وضعیت کنونی هم با اینکه خیلی‌ها سعی دارند که پیش‌بینی کنند فاصله‌گیری اجتماعی چه زمانی ممکن است پایان یابد، اما هیچ کس با قطعیت نمی‌داند که این وضعیت چقدر ممکن است ادامه یابد. بنابراین دشوار است که پیش‌بینی کنیم استیصال فردی ما چه زمانی ممکن است خود را نشان دهد. در حالی که شش ماه ممکن است برای بعضی "فصل سوم" باشد، برخی دیگر ممکن است فقط در عرض دو هفته گرفتار پدیده "فصل سوم" شوند. این به وضوح به انتظارات افراد مرتبط است.

خود را از نظر ذهنی برای قرنطینه طولانی آماده کنید

لیندگرن می‌گوید: "مهمترین تفاوت میان تجربه ما و آنچه امروز در جهان می‌گذرد آن است که ما خودمان انتخاب کرده بودیم به ماموریت فضایی برویم. ما می‌دانستیم وارد چه شرایطی می‌شویم و فرصت آمادگی برای آن داشتیم. متاسفانه، مردم بدون آمادگی به این وضعیت افتاده‌اند، بنابراین باید بیاموزند که در حین انجام کار با استرس آن کنار بیایند. "

فضانوردان همچنین می دانند که ماموریت آنها چقدر طول خواهد کشید و هر تغییری در این زمان می‌تواند تحمل وضعیت را دشوار کند.

برای همین لیندگرن می‌گوید: "من سعی کردم که شمارش معکوس برای بازگشت تنظیم نکنم، چرا که اگر برنامه تغییر می‌کرد سرمایه‌گذاری عاطفی روی آن نکرده بودم. "

او توصیه می‌کند که شاید هوشمندانه باشد که از نظر ذهنی خود را برای قرنطینه طولانی مدت آماده کنید تا با هرگونه کم شدن محدودیت‌ها سرخوشانه غافلگیر شوید.

تصویر کلی را به خودتان یادآوری کنید

لیندگرن می‌گوید که ماموریت ما در زمین سلامتی و امنیت آنهایی که دوستشان داریم و جامعه به طور کلی است. به این معنا که باید مراقبت از خود را در اولویت قرار دهیم، یا انجام کارهایی که ما را آماده می‌کند تا این ماموریت را انجام دهیم مانند ورزش کردن، خوب خوابید و سالم خوردن. این می‌تواند به کسانی که با آنها زندگی می‌کنیم و همچنین به همه جامعه در کل کمک کند.

"ما در خانه‌های خود اعضای یک تیم ماموریتی هستیم، اما همچنین با کل جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم و حتی همه مردم جهان در یک تیم هستیم. "

بنابراین اگر دو بسته دستمال توالت داریم و در فروشگاه کسی را می‌بینیم که برای پیدا کردن دستمال تلاش می‌کند، یکی از بسته‌های دستمال‌ را به او بدهیم. "ابراز محبت‌های کوچکی مانند این می‌تواند تاثیر زیادی داشته باشد. "

منبع: بی‌بی‌سی

24