بحران کمبود داروی تیروئید در ایران؛ بیماران در انتظار راه حل
کمبود دارو معضلی جدی است که اثرات گسترده‌ای بر نظام سلامت، اقتصاد و زندگی مردم دارد. از جمله این معضلات می‌توان به تأثیر منفی بر سلامت، افزایش هزینه‌های درمانی، تضعیف اعتماد عمومی به نظام سلامت و همچنین فشار بر تولیدکنندگان اشاره کرد.
کمبود داروی یکی از معضلاتی است که بیماران با آن دست و پنجه نرم میکنند و طبق گزارش‌های منتشرشده، انباشت مطالبات دارویی و کاهش تولید داخلی موجب شده تا کمبود دارو به بیش از ۵۰۰ قلم برسد و بیماران با مشکلات جدی در تهیه داروهای حیاتی مواجه شوند.
کمبود دارو روز به روز تاثیرات خود را زیادتر نشان می دهد و گلایه های شهروندان نیز به همان نسبت بیشتر می شود.یکی از این داروها قرص متی‌مازول است که نوعی قرص هورمونی است که در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید مصرف می‌شود تا عملکرد این غده را در آنها کاهش دهد.داروی متی مازول با متوقف کردن ترشح بیش از حد هورمون تیروئید توسط غده‌ی تیروئید کار می‌کند. نبود آن برای بیماران مشکلاتی بوجود می آورد.
گلایه یکی از شهروندان از کمبود دارو
نامه‌ای که یکی از بیماران مبتلا به تیروئید پرکار درباره کمبود شدید داروهای حیاتی برای فرارو ارسال کرده است، باعث شد تا فرارو به این موضوع بپردازد و درخواست بیماران را منعکس کند.
در این نامه، بیمار از عدم تولید و واردات داروهای متی‌مازول و پروپیل تیواوراسیل (PTU) گلایه کرده و تأکید کرده است که این کمبود، سلامت بیماران و زنان باردار را به خطر انداخته است.
متن این نامه را بخوانید.
بنده به عنوان یک شهروند و بیماری که سال‌ها با مشکل تیروئید پرکار دست‌وپنجه نرم می‌کنم، عاجزانه از مسئولان مربوطه درخواست دارم که برای تأمین داروهای حیاتی این بیماری هرچه سریع‌تر اقدام کنند.
مدت‌هاست که متی‌مازول و پروپیل تیواوراسیل (PTU)، که تنها گزینه‌های درمانی برای بیماران تیروئید پرکار هستند، در بازار کمیاب یا نایاب شده‌اند. این مسأله نه تنها سلامت بیماران را به خطر انداخته، بلکه جان زنان باردار را نیز تهدید می‌کند، زیرا در سه ماهه اول بارداری استفاده از داروی PTU برای جلوگیری از سقط جنین ضروری است.
متأسفانه، شرکت‌های داروسازی داخلی تولید این داروها را متوقف کرده‌اند و واردات نیز انجام نمی‌شود. سازمان اطلاعات دارویی نیز کمبود این داروها را تأیید کرده، اما تاکنون هیچ اقدامی برای حل این بحران صورت نگرفته است. ما بیماران در وضعیتی بحرانی قرار گرفته‌ایم و دستمان به هیچ جا بند نیست.
چگونه ممکن است که در کشوری با این حجم از توانمندی‌های علمی و صنعتی، بیماران تیروئید پرکار به فراموشی سپرده شوند؟ چرا شرکت‌های دارویی به جای تولید داروهای حیاتی، به سمت مکمل‌های پرسود حرکت کرده‌اند؟ آیا جان بیماران کمتر از سود مالی اهمیت دارد؟
از مسئولان محترم وزارت بهداشت و نهادهای مربوطه تقاضای فوری داریم که هرچه سریع‌تر برای تأمین این داروها اقدام کنند. هر روزی که می‌گذرد، بیماران بیشتری به دلیل نبود دارو دچار مشکلات شدیدتر شده و سلامتی خود را از دست می‌دهند. این یک فاجعه انسانی است و نباید اجازه داد که بیش از این ادامه پیدا کند.
امیدواریم انتشار این مطلب بتواند در رفع مشکل این بیماران مؤثر باشد و راه‌حلی برای تأمین داروی مورد نیازشان فراهم شود.
مقاومت کنید !!