پرسپولیس شبیه قهرمان‌ها نیست

شاید کادرفنی سرخ‌ها این نگاه را بدبینانه بداند و به این اشاره داشته باشد که واژه «بحران» درباره پرسپولیس معنا پیدا نمی‌کند. بله. در ظاهر ممکن است این‌طور باشد. پرسپولیس تیم دوم جدول است و با صدرنشین که اتفاقاً تیم رقیبش است، تنها ۳ امتیاز اختلاف دارد اما آیا واقعاً حال این تیم خوب است؟ مسلماً نه!

بیایید با هم مرور کنیم که چه بر سر تیم یحیی گل محمدی آمده است. آنها محمدحسین کنعانی‌زادگان، احمد نوراللهی و شهریار مغانلو را از دست داده‌اند که ۳ مهره اصلی این تیم به شمار می‌آمدند و حالا نبودشان کاملاً به چشم می‌آید. بخصوص «احمد نور» که خلأ او هم در خط میانی و هم در حمله حفره ای بزرگ به وجود آورده اما آیا نفراتی که جایگزین شدند، توانستند جای آنها را بگیرند؟ فرشاد فرجی یا رضا اسدی و حامد پاکدل؟ هیچکدام و این کمیت زمانی بیشتر می‌لنگد که سیدجلال ۴۰ ساله هم در میدان نباشد. حالا به این فهرست باید عیسی آل‌کثیر را هم اضافه کرد که با مصدومیت شدید، تا پایان فصل خانه‌نشین شده و از بدشانسی سرخ‌ها، مهدی ترابی با روزهای خوبش فاصله دارد و نمی‌تواند مانند فصل‌های قبل حتی در روزهای بد کار را برای این تیم درآورد. البته که در این میان آقای سرمربی نیز تقصیر کار بوده است. چرا که ستاره‌ای مانند مهدی عبدی هم مانند مقطعی از لیگ بیستم نیمکت‌نشین شد و همین باعث شده تا با مهاجم شاداب قبلی تفاوت داشته باشد. یحیی، خریدهایی داشته که به غیر از علی نعمتی، بقیه به کارش نیامده‌اند. علیرضا ابراهیمی به نیمکت دوخته شده و رضا دهقانی هم از شرایطش ناراضی بود، نیامده جدا شد. پاکدل که نیمکت‌نشین بود، حالا هم مدت زیادی است مصدوم است و از ۲ بازیکن تاجیکی هم که هنوز رونمایی نشده است. گل‌محمدی در این بین دست به فرصت سوزی هم زده و از امیری در همه پست‌ها به غیر از دروازه‌بان استفاده کرده است. در حالی که وحید بارها نشان داده که در پست اصلی خودش (هافبک چپ) ستاره دیگری است اما حالا دچار سرگیجه شده و هم دروازه خالی را بیرون می‌زند و هم به خودشان گل!
اما از مسائل فنی که بگذریم، سرخ‌ها با مشکلات عدیده دیگری هم دست به گریبان بوده‌اند. تیمی که دو بار به فینال قهرمانان آسیا رسیده ولی به خاطر تحریم‌ها حتی یک دلار از پاداش‌هایی که به نامش شده را نتوانسته بگیرد و هر چه به AFC التماس کرد، راه به جایی نبرد. پرسپولیس ۵ سال است که پشت سر هم قهرمان شده اما یک ریال از این بابت در لیگ فوتبال ایران که نام آن را «برتر» گذاشته‌اند درآمدی نداشته است. مشکلی که البته تنها برای پرسپولیس نیست و اگر در لیگ برتری مانند انگلیس بین تیم سوم یا ششم از لحاظ پاداش مالی تفاوت وجود دارد، در لیگ ایران بین تیم اول با چهاردهم تفاوتی برای درآمدزایی از لحاظ باشگاه وجود ندارد.
مشکلات مدیریتی هم در پرسپولیس قوز بالا قوز شده است. یک بار سمیعی در آستانه شروع لیگ و قبل از دیدار حساس با الهلال استعفا می‌کند و صدری هم که به طور مدام در حال جمع کردن گاف‌های مدیریتی انصاری فرد بود، استعفا داد. تیمی که تکلیف مدیرعاملش چند ماه نامشخص بود و صدای بازیکنان را هم برای نگرفتن مطالبات‌شان را درآورد.
این‌ها را همه کنار یکدیگر بگذارید و یاد بازی‌های پرسپولیس هم بیفتید. تیمی که به ندرت در بازی‌هایش در این فصل خوب بوده است به پدیده‌ای که انتهای جدول است، گل به خودی می‌زند و با گل به خودی امتیاز می‌دهد یا با ذوب آهن بدون ایجاد موقعیت گل با اشتباه گلر حریف و پنالتی می‌برد. حالا خودتان کلاه‌تان را قاضی کنید. این پرسپولیس شبیه قهرمان هاست؟