خاطره های غم‌انگیز از جشنواره فجر

چهار دهه برگزاری جشنواره فیلم فجر نه تنها از منظر یک رویداد سینمایی مهم به شمار می‌رود بلکه آن را به مثابه یک سند تاریخی و تصویری هم می توان با ارزش دانست.

۱۶ فروردین امسال یک خبر درباره کیومرث پوراحمد جامعه سینمایی را در شوک فرو برد و این آغاز خبرهای تلخ و پی‌در پی مرگ از سینماگران در سال ۱۴۰۲ بود.

کامبوزیا پرتوی که از رکوردداران جایزه سیمرغ بهترین فیلمنامه‌ از جشنواره فجر است، سال ۱۳۹۹ پس از یک دوره جراحی و بیماری و به دلیل ابتلای همزمان به کرونا از دنیا رفت.

او فیلمنامه‌نویس فیلم‌های «من ترانه ۱۵ سال دارم»، «کافه ترانزیت»، «فراری» و «کامیون» بوده که برای آن‌ها در جشنواره فجر جایزه گرفت.

و اما داریوش مهرجویی، که هنوز هم خیلی‌ها در سینما مرگ او را به آن شکل فجیع (قتل) باور ندارند. او فیلم‌های ماندگاری را در دوره‌های مختلف جشنواره در معرض تماشای دوستداران سینما قرار داده بود که هر کدام در بخش‌های گوناگونی جایزه هم گرفته بودند.

این فیلمساز در کنار خاطراتی خوش، تلخی‌هایی را هم بابت فیلم‌هایی که در جشنواره رونمایی کرد متحمل شد و شاید مهم‌ترین آن‌ها سرنوشتی باشد که گریبانگیر «سنتوری» اش شد. او بارها گفته بود که ماجراهای توقیف و بعد هم قاچاق فیلم «سنتوری» تاثیر مهلکی بر زندگی او گذاشت.

هنوز پنج ماه هم از مرگ زودهنگام آتیلا پسیانی نگذشته و خیلی از دوستانش می‌گویند اگر او امروز بود حتما با نگاهی تازه و متفاوت کارش را دنبال می‌کرد و بیکار نمی‌نشست.

او با وجود بازی در حدود ۸۰ فیلم سینمایی، ایفای نقش‌های متنوع و چند بار نامزدی جایزه، هیچ گاه سیمرغ بلورین فیلم فجر را به دست نگرفت.

علی سلیمانی مردادماه سال ۱۴۰۰ پس از ابتلا به کرونا و بعد، عوارض ناشی از آن درگذشت. او علاوه بر سریال‌های متعدد تلویزیونی، در حدود ۲۰ فیلم سینمایی نقش‌آفرینی کرده بود که از میان آن‌ها به «سگ‌کشی»، «سفر به چزابه»، «جهان پهلوان تختی»، «قارچ سمی»، «بی‌پولی» و «تنگه ابوقریب» می‌توان اشاره کرد.

یکی دیگر از قربانیان کرونا در سینما، فرشته طائرپور است که در جایگاه حرفه‌ای خود صرفا به عنوان یک تهیه‌کننده شناخته نمی‌شد. بنابر گفته‌های رسمی و غیررسمی خیلی از سینماگران، جای خالی فرشته طائرپور که همواره با نگاهی مادرانه بر مراقبت از سینما تاکید می‌کرد، در یکی دو سال اخیر بویژه در موقعیت‌های بحرانی سینما بسیار به چشم آمده است.

طائرپور مرداد سال 1400 بر اثر کرونا از دنیا رفت.

بابک برزویه که سال‌ها با عکس‌هایش خاطراتی را از سینما و جشنواره فیلم فجر ثبت کرده بود، زمستان سال ۱۴۰۰ دچار عارضه مغزی شد و تابستان یک سال بعد پس از ماه‌ها بستری بودن در بیمارستان از دنیا رفت.

او برای فیلم «سفر به چزابه» سیمرغ بلورین بهترین عکس را از جشنواره فجر گرفت.

علی معلم در سال‌های فعالیتش در سینما هم تهیه‌کننده بود و هم منتقد و تحلیل‌گری تاثیرگذار. او در دوره‌هایی مدیریت و مجری نشست‌های مطبوعاتی جشنواره را برعهده داشت.

او اسفند سال ۱۳۹۵ در سن ۵۴ سالگی و به طور ناگهانی بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت و این خبر شامگاه همان روز همزمان با مراسم تودیع حجت‌الله ایوبی از ریاست سازمان سینمایی منتشر شد.

از زنده یاد خسرو شکیبایی فیلم‌های متعددی در جشنواره فجر نمایش داده شده و او چهار بار موفق به گرفتن جایزه شده بود؛ سه سیمرغ بلورین برای نقش اول «هامون» و «کیمیا» و نقش مکمل «سالاد فصل» و یک دیپلم افتخار برای «اتوبوس شب».

او چهار سال پس از آخرین جایزه‌اش در این رویداد، در تابستان ۱۳۸۷ در سن ۶۴ سالگی از دنیا رفت.

عزت‌الله انتظامی در دوره بیست‌وپنجم سیمرغ ویژه‌ای را برای فیلم «مینای شهر خاموش» دریافت کرد و او سال ۸۵ را برای خود پربرکتی دانست. او بعد از گرفتن جایزه‌اش گفته بود: آمدن به اینجا راحت نیست. باید با عشق کار کرد و سلامت بود.

این چهره ماندگار سینما که به «آقای بازیگر» شهرت داشت، تابستان سال ۱۳۹۷ از دنیا رفت.

لوون هفتوان که بیشتری فعالیتش در دهه ۹۰ بود، برای بسیاری از مخاطبان سینما با بازی در فیلم‌ «پرویز» به شهرت رسید ولی یک سال پس از بازی در «کوپال» ر، سر صحنه یک سریال دچار ایست قبلی شد و درگذشت.

زنده‌یاد حسین محب‌اهری سال ۱۳۹۷ پس از تحمل رنج بیماری سرطان،از دنیا رفت. او حضور در سینما را با فیلم «رابطه» پوران درخشنده آغاز و بعدها در فیلم‌هایی همچون «خارج از محدوده»، «همسر»، «سفر جادویی»، «خوابم می‌آد»، «دو فیلم با یک بلیت»، «روز واقعه»، «وقتی همه خوابیم» بازی کرد.