با بیمار سلفی می‌گیرید که چه بشود؟ چه لذتی برای شما دارد؟

رضا اورنگ نویسنده  در کانال تلگرامی خود نوشت: عیادت از بیماران و گرفتاران کاری است خداپسندانه و انسانی،به شرط آنکه زبانم لال ریا نباشد.
روزانه صدها نفر در همین پایتخت به دیدار و عیادت افرادی می روند که کسالتی داشته یا به علت عارض شدن به مرضی به تخت بیمارستان سنجاق شده اند.
هیچ کدام از آنان این کار نیک را در بوق و کرنا نکرده و تصاویر این دیدار را به آفاق اکناف نفرستاده اند.
نمی دانم چرا برخی که خود را هنرمند می خوانند و به زمین و زمان فخر می فروشند، مدام دوست دارند در چشم باشند.
زمانی هم که به ملاقات و عیادت هنرمند بیماری که حوصله خودش را هم ندارد می روند،لبخند یا قهقهه سرداده و با اخم یا لبخند مصنوعی و از سر ناچاری بیمار، عکس سلفی و غیر سلفی گرفته و از طریق فضای کذایی به اقصی نقاط دنیا ارسال می کنند!
اگر غرض عیادت از بیمار است که انجام شد،چرا اصرار دارید با گرفتاری مردم عکس گرفته و از آن بدتر،آن را منتشر کنید؟!
عکس سلفی و غیرسلفی گرفتن با بیماری که به تخت بیمارستان میخکوب شده،چه لذتی داشته و دارد که برخی از مسوولان و به اصطلاح هنرمندان به این کار اصرار می ورزند؟