مسئولین تلویزیون باید به این فکر کنند که واقعا رسانه ی ملی باشند

محسن مرعشی-فعالیتهای سینمایی مسعود رایگان از اوایل دهه ی پنجاه آغاز شد. وی در اوایل دهه ی شصت به سوئد رفته و طی حدود بیست سال حضورش در آن کشور; ضمن تحصیل در مدرسه ی فیلم سوئد، با مراکز مختلف فرهنگی و هنری این کشور همکاری کرد و خصوصا در قالب کارگردان و بازیگر، فعالیتهای شاخصی ارائه داشت.
رایگان در اوایل دهه ی هشتاد به ایران آمد و با حضور خود در تئاتر و سینمای ایران، توانست جایگاه محکمی را در سینما، تئاتر و تلویزیون به خود اختصاص دهد. وی جایزه ی جشن خانه ی سینما بابت بازی در فیلم "خیلی دور،خیلی نزدیک" را به خود اختصاص داد و نیز کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در بیست و سومین دوره ی جشنواره ی فیلم فجر برای همین فیلم شد. همچنین نامزد دریافت جایزه ی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم برلین منفی 7 نیز شده بود.
با هم گفتگوی کوتاهی که با ایشان داشتم را می خوانیم:

-جناب رایگان، لطفا در مورد وضعیت ممیزی ها در سینما و تئاتر صحبت کنید.

به قول آقای هوشنگ گلمکانی که گفتند: "اگر به ما امید نمی دهید، لااقل ناامیدمان نکنید"من هم فقط همین را می توانم بگویم.الان پوستر فیلم "زادبوم" را دیدم، فیلمی که ۸ یا ۱۰ سال در توقیف بود. باید بینندگان و مخاطبین این فیلم را ببینند تا مشخص شود چه چیزی داشت که باید این همه سال در توقیف باشد؟!اگر قرار باشد فیلم ممیزی شود، دیگر چیزی از فیلم باقی نمی ماند.به قول شاعر که می گوید: مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان!

-سطح سلیقه ی مخاطبین امروز را در سینما، تئاتر و تلویزیون، چگونه می بینید؟

به نظر من سطح سلیقه ی مخاطبین خیلی بالا رفته است. مخاطب به راحتی گول نمی خورد.رقابت خیلی سخت است و در عرصه ی این رقابت، آن کسی برنده خواهد شد که به شعور بیننده ی خود احترام بگذارد.

-به نظر شما تلویزیون ما به فرهنگ و هنر خدمت می کند؟

مسئولین تلویزیون باید به این فکر کنند که واقعا رسانه ی ملی باشند.بحث های زیادی است که تلویزیون ملی وظیفه دارد در ارتباط با سلامت روانی جامعه به آنها بپردازد!یعنی در واقع کاری کنیم که شهروندان ما دچار آرامش باشند و این اتفاق زمانی می افتد که با صداقت رفتار شود. فکر می‌کنم باید راستگویی را تمرین کنیم. دموکراسی را تمرین کنیم. گرچه نیاز به زمانی طولانی دارد.امیدوارم مسئولین تلویزیون هم به این قضیه فکر کنند و به شعور مخاطبین خود احترام بگذارند.

-به عنوان بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون; به لحاظ ارتباط عاطفی با مخاطب، کدام یک را بیشتر می‌پسندید؟

تئاتر ، مادر دنیای نمایش است. من فکر می کنم همه چیز از دنیای تئاتر می‌آید و سینما و تلویزیون، فرزندان تئاتر هستند. به این خاطر معتقدم توصیه ی ما باید از طریق تئاتر گفته شود. باید تئاتر را جدی گرفته و آن را نهادینه کرد تا بتوانیم سینمای سالم و تلویزیون درست داشته باشیم.

33