کریمه، ٥سال؛ بعدروسیه و اوکراین، در انتظار جنگ تمام عیار
شلیک به ٣ شناور جنگی اوکراین و توقیف آنها توسط گاردساحلی روسیه در نوامبر گذشته تازه‌ترین دور از موج درگیری‌های گاه و بیگاهی است که بین قوای مسلح دو کشور در منطقه کریمه رخ می‌دهد.
با گذشت نزدیک به ٥سال از بحران کریمه و الحاق این جمهوری خودمختار به روسیه، سایه جنگ هنوز و همچنان بر سر این جزیره در پرواز است و روزی نیست که روسیه و اوکراین به دلایل مختلف و با کوچکترین بهانه‌ای برای یکدیگر شاخ و شانه نکشند.میان اوکراین که خود را مستظهر به پشتیبانی اتحادیه اروپا و ایالات متحده نیز می‌بیند، با دلی شیرتر مقابل خرس پیر قد علم کرده و امیدوار است اگر نتوانست حاکمیت کریمه را پس بگیرد، حداقل مانع پیشروی بیشتر روسها و تحریک ساکنان باقی مناطقی که روس‌تبارها در آن حایز اکثریت هستند برای برافراشتن پرچم استقلال شود.
درگیری ها بین روسیه و اکراین از زمان ه شلیک به ٣ شناور جنگی اوکراین و توقیف آنها توسط گاردساحلی روسیه ا از ٥سال پیش تاکنون با قوت و ضعف ادامه داشته و بسیاری را به این فکر انداخته که وقوع یک جنگ تمام عیار بین روسیه و اوکراین در آینده غیرقابل اجتناب است.
اما آگاهان به مسائل منطقه خوب می‌دانند که عوارض جانبی چنین اقدامی فراتر از حد توان اوکراین و حتی روسیه است کما این‌که سرگئی لاوروف وزیرامورخارجه روسیه نیز همین اواخر در گفت‌و‌گو با یک شبکه رادیویی تأکید کرد: «می‌توانم این اندازه به شما اطمینان بدهم که ما با اوکراین وارد جنگ نخواهیم شد.» آنها که دستی بر آتش سیاست دارند خوب می‌دانند که در این عرصه هیچ قطعیتی وجود ندارد و غروب همان روزی که لاوروف این وعده را داد، اگر ارتش روسیه از مرزها رد شده و به همسایه غربی خود حمله کند کسی نباید متعجب شود. کما این‌که وزیرامورخارجه روسیه نیز در همین گفت‌و‌گو پس از این اقرار ١٥ کلمه‌ای و صلح‌طلبانه، در ٣ پارگراف به تهدید اوکراین پرداخت و تأکید کرد روسیه به اقدامات تحریک‌آمیز پاسخی کوبنده‌ای خواهد داد.
پس گرفتن هدیه، نتیجه تمایل به غرب
از لحظه‌ای که اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر ١٩٢٢ میلادی با تجمیع جمهوری‌های روسیه، اوکراین، بلاروس و قفقاز جنوبی (شامل آذربایجان، ارمنستان، گرجستان) اعلام موجودیت کرد، تا ٢٥ دسامبر ١٩٩١ میلادی که امپراتوری شرق فروپاشید، اوکراین همواره نقشی کلیدی و تاثیرگذار در مقدرات این گوشه از جهان بازی کرده است. اهمیت اوکراین برای اتحاد جماهیر شوروی تا بدان جا بود که در‌سال ١٩٥٤ میلادی، نیکیتا خروشچف اوکراینی‌تبار که پس از مرگ ژوزف استالین رهبری توأمان شوروی و حزب کمونیست را در دست گرفته بود، شبه جزیره کریمه، تفریحگاه ییلاقی تزارهای روسیه را به این جمهوری هبه کرد. پس از فروپاشی شوروی روسیه با این حاتم‌بخشی کنار آمد اما این تا زمانی بود که دولت‌های مستقر در اوکراین خطی نزدیک به منویات مسکو را دنبال می‌کردند. وقوع انقلاب نارنجی در‌سال ٢٠٠٤ و همچنین تظاهرات خیابانی‌سال ٢٠١٠ میلادی که سرنگونی رئیس‌جمهوری نزدیک به مسکو را در پی داشت، عاملی شد تا روسها دیگر خود را به خاطر حمایت از تحرکات استقلال‌طلبانه روس‌تبارهای کریمه در محذور اخلاقی و سیاسی نبینند و کار را یکسره کنند.
منبع: روزنامه شهروند
15
