گاردین: در ماجرای خاشقچی، انگلیس روحش را به آل سعود فروخت/ شرم بر ما

گاردین انگلیس به عنوان یکی از مهم ترین رسانه های خبری بریتانیا و جهان، در مقاله‌ی اخیرش به مساله قتل جمال خاشقچی و سکوت بریتانیا در مقابل این جنایت واضح پرداخت.
این مقاله که توسط اون جونز نگاشته شده است، لحن بسیار تندی دارد و مقامات انگلیس را به خاطر سکوتشان در مقابل جنایت ال سعود شماتت می‌کند.
از نظر نویسنده رابطه انگلیس مدعی دموکراسی با یکی از دیکتاتورترین حکومتهای جهان که به وضوح شهروندان خود را مثله می‌کند و حاضر است بسیاری از یمنی‌ها را به قتل برساند، بسیار مسخره است.
اما بعید است که این ارتباط به نحو دیگری ادامه یافته یا قطع شود. حکومت ال سعود و حکومت انگلیس با هم تنیده شده اند.
انگلیس بارها و بارها حمایت خود را در مقاطع مختلف از پادشاهی ال سعود نشان داده است. در زمان تونی بلر، انگلیس فشارهای بین المللی برای ایجاد محدودیت تسلیحاتی علیه ال سعود را وتو کرد. از زمان آغاز جنگ یمن، انگلیس چند میلیارد پوند سلاح به عربستان فروخته و صادر کرده است. مستشاران نظامی انگلیسی در اتاقهای فکر ارتش ائتلاف سعودی مشغول به فعالیتند و از هر جهت توسط انگلیسی ها حمایت می‌شوند.
رژیم سعودی میلیونها پوند کمک مالی به سیاستمداران انگلیسی به خصوص محافظه کاران کرده است. سعودی ها حتی برخی اعضای حزب کارگر را هم خریده اند
فی المثل، پل ویلیامز که عضو ارشد حزب است اخیرا گفته است پیشرفت عربستان باورنکردنی است و این کشور یکی از بهترین کشورهای دنیا است. این سخنها در حالی است که آمار اعدام و گردن زدن در زمان حکومت بن سلمان بسیار بیشتر شده است. حامیان و فعالان حقوق زنان در حبس به سر می‌برند و بسیاری از مردم بی‌گناه هم در یمن سلاخی می‌شوند.
القا این امر که در عربستان تغییراتی وسیع در حال رخ دادن است و بن سلمان دست به اصلاحات عمده ای زده است، بیش از یک سرمایه گذاری صرف نیست. ویلیامز تاکید دارد که انگلیسیها جرم ها و جنایات بن سلمان و رژیمش را می‌بینند اما فشارهای اقتصادی مانع این است که این اتفاقات گزارش شوند.
آقای کوارتنگ یک نماینده محافظه کار پارلمان است. او اخیرا یک سفر تجاری به ارزش ۱۰ هزار پوند به عربستان داشته است. زمانی که از او پرسیدیم چرا با رژیم دیکتاتور سعودی حشر و نشر دارد گفت که اینکه منافع تجاری را قربانی اینگونه ایده ها کنیم بسیار احمقانه و کودکانه است. مع الوصف من پرسیدم که آیا حاضری به کره شمالی سفر کنی و او گفت که نه، حاضر نیستم. مشخص است که رژیم سعودی دوست دارد اعضای دولت انگلیس را جهت تحقق اهداف پروپاگاندایی خود به عربستان بکشاند. به همین علت، بسیاری از انگلیسیها را با پول جذب می‌کند. و این چیزی است که کوارتنگ هم آن را قبول دارد.
منافع تجاری دو کشور بسیار زیاد است‌. بوریس جانسون سال قبل گفته بود که سرمایه گذاری عربستان در انگلیس تا پایان دهه بعد به ۶۵ میلیارد پوند می‌رسد. این سرمایه گذاری به خصوص توسط کمپانی نفتی آرامکو صورت می‌گیرد. قوانین داخلی انگلیس متاسفانه سرمایه گذاری خارجی‌ها و از جمله سعودی‌های دیکتاتور را کاملا می‌پذیرد. همانطور که دیوید ورینگ در کتاب اخیرش "آنگلو عربیا" گفته است کسری بودجه حسابهای جاری بریتانیا از دلارهای نفتی کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله عربستان سعودی تامین می‌شود.
سرمایه گذاری عربستان عمیق تر از مسائل نفتی است. سعودی‌ها در تمام زمینه‌ها سرمایه گذاری کرده اند. خانواده سلطنتی سعودی ده ها میلیون در موسسات دانشگاه آکسفورد مانند موزه‌ این دانشگاه و مدرسه بازرگانی اش سرمایه گذاری داشته اند. این در حالی است که حتی موزه های آمریکایی مانتد موزه نیویورک پول سعودی‌ها را رد کرده است. اما در انگلیس اوضاع دگرگون است. حتی پس از ناپدید شدن جمال خاشقچی، موزه تاریخ طبیعی از لغو روادید سفارت سعودی امتناع کرد چرا که آن را یک "منبع مهم تامین مالی" می‌دانست.
نفوذ سعودی‌ها حتی در رسانه های خبری هم پیش رفته است. برخی سردبیران و ارشدهای ایندیپندنت با عربستانی‌ها شریک شده اند و خبرگزاری‌هایی را در مورد پوشش اخبار پاکستان و خاورمیانه راه انداخته اند.
سعودی‌ها آگهی هایی برای تبلیغ برنامه های اصلاحی بن سلمان در روزنامه‌های انگلیس تهیه کرده اند که حتی شامل گاردین نیز می‌شود. کن کافلین، خبرنگار تلگراف، در موزه ملی تاریخ حضور داشت و روز بعد مقاله ای با این عنوان نوشت: «آیا جمال خاشقچی یک مخالف لیبرال است یا یک عضو اخوان المسلمین بود که به غرب توهین می‌کرد؟». این خبر نگار مصاحبه‌هایی با بن سلمان داشت و در انتها او را "دینام انسانی" توصیف کرد که تحت حکومتش "چشم انداز آینده عربستان سعودی به وضوح درخشان است و هیچ مانعی در پیشرفت ندارد".
اما واقعیت این است: عربستان سعودی حکومت جباری است که برای همه ما خطرناک است و همه ما را تهدید می‌کند. این حکومت پرورش دهنده طالبان، القاعده و داعش است، زنان را محدود کرده است، بسیاری از افراد بی‌گناه را در یمن با سلاحهای انگلیسی و امریکایی به خاک و خون کشیده است و رسانه ها و احزاب را هم تعطیل کرده است.
اتحاد انگلستان با آل سعود، ادعای انگلیسیها مبنی بر حمایت از حقوق بشر در خارج از کشور را به عنوان یک دروغ صرف مطرح می‌کند. آنچه مهم است این است که اولویت غرب برای ارتباط با کشورها نه حقوق بشر بلکه تامین اهداف و منافع توسط آنها است.

منبع: گاردین

38