عده‌ای عشقِ دوربین می‌گویند چرا وزارت خارجه کار دیپلماسی می‌کند و برای چه یقه نمی‌گیرد؟!

حرف عجیب و غریب این گروه کوچک آن است که وزارت و وزیر خارجه چرا- به فلسفه وجودی خود- گفتگو می‌کنند. چرا هر روز در پی مذاکره‌اند. چرا لبخند می‌زنند. چرا دست می‌دهند. چرا به محض دیدن دیگران یقه شان را نمی‌گیرند. چرا با آژانس و مجامع بین‌المللی به زبان دیپلماسی می‌گویند و به همین ادب رفتار می‌کنند!

برای اینان انگار قابل فهم نیست که در حکمرانی عاقلانه، وظایف را تقسیم می‌کنند. دولت 18 وزارت خانه با ماموریت‌ها و کارکردهای مختلف دارد. در ساختار حاکمیت، هر نهاد ماموریت مشخص دارد که باید در همان حوزه و دقیقا در همان حوزه انجام وظیفه کند.

از قضا مصائب زمانی رو به فزونی می‌گذارد که نهادها و سازمان‌ها پا از این حوزه بیرون می‌نهند و کارهای دیگران را انجام می‌دهند. شاید برخی‌ها فراموش کرده باشند اما بسیارمان را در یاد مانده است که روزگاری یک دولتی بود که وزیر کشاورزیش در باره بستن تنگه هرمز سخن می‌گفت و وزیر دفاعش در باره رود کارون اظهار فضل می‌کرد و وزیر خارجه‌اش به موضوع ورزش می‌پرداخت. همه حرف می‌زدند اما کمتر کسی حرف‌هایش در حوزه ماموریتی وزارت خانه‌اش بود. نتیجه‌اش را هم دیدیم.

عجیب است که باز برخی افراد سنگ بر زبان دارند که چرا وزارت خارجه دارد کار خود را انجام می‌دهد! همان‌هایی که سیاهه هزینه سازی شان برای کشور، به درازای عمرشان است باز می‌خواهند هزینه‌ای سنگین‌تر ایجاد کنند. باز زبان شان دراز است و در پلتفرم فیلتر شده x توئیت می‌زنند به تهدید.

عشق دوربین‌ها از خودشان فیلم می‌گیرند و در سکوهای فیلتر شده منتشر می‌کنند که چنین و چنان خواهند کرد. نمی‌فهمند اینان که وزارت خارجه مجری سیاست‌هایی است که در مجامع بالادستی تصویب می‌شود یا خود را به نفهمی می‌زنند؟ کسی به زبانی که برای اینان قابل فهم باشد بگوید انتخابات تمام شده، دولت دارد دومین ماه دومین سال عمر خود را هم به پایان می‌برد. دست بردارید از این بازی ها.

از ایران باید یک صدا به جهان مخابره شود. وحدت ملی و انقلابی باید به یک زبان برای دنیا ترجمه شود. این هیاهوها هیچ اثری که نداشته باشد، تفرقه نمایی که دارد. همین هم امید دشمنان را به اختلاف در میان ما بیشتر می‌کند. عقلا این جماعت را هوشیار کنند.