پا پس کشیدن آمریکا از کمک‌های بشردوستانه؛ هزینه‌های انسانی و پیامدهای جهانی

در ادامه به مهم‌ترین پیامدهای این سیاست‌ها اشاره می‌شود:

از دست رفتن جان انسان‌ها

هزینه انسانی ناشی از کاهش کمک‌های ایالات متحده غیرقابل محاسبه است. مجله لنست، از پیشروترین نشریات پزشکی جهان، هشدار داده که 79 میلیون نفر در نتیجه توقف برنامه‌های آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID) رها شده‌اند. در صورت تداوم این روند، تا سال 2030 حدود 14 میلیون مرگ‌ومیر اضافی از جمله 4.5 میلیون کودک پیش‌دبستانی رخ خواهد داد.

بروک نیکولز از دانشگاه بوستون برآورد کرده است که تا تاریخ 26 ژوئن، قطع بودجه موجب بیش از 332 هزار مرگ‌ومیر در سراسر جهان شده که بیش از 224 هزار نفر از آن‌ها کودک بوده‌اند. روزنامه نیویورک تایمز گزارش داده که توقف ناگهانی آزمایش‌های پزشکی تحت حمایت USAID، هزاران بیمار را با داروهای آزمایشی در بدنشان رها کرده است. این در حالی است که با وجود وعده وزارت خارجه آمریکا در ژانویه درباره «معافیت برنامه‌های حیاتی بشردوستانه»، هیچ کمک قابل توجهی ارائه نشده است.

تضعیف تلاش‌های بهداشت جهانی

آمریکا بار دیگر از سازمان بهداشت جهانی (WHO) خارج شده و فردی ضد واکسن را برای هدایت سیاست‌های بهداشتی خود منصوب کرده است. یک یادداشت افشاشده از آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده نشان می‌دهد که کاهش بودجه، برنامه‌های بهداشت جهانی را فلج کرده است. اگر روند ریشه‌کنی فلج اطفال متوقف شود، طی 10 سال آینده سالانه 200 هزار مورد ابتلا به فلج اطفال و صدها میلیون مورد عفونت ثبت خواهد شد. همچنین پیش‌بینی می‌شود هر سال بین 71 هزار تا 166 هزار مرگ اضافی بر اثر مالاریا رخ دهد و موارد سل بین 28 تا 32 درصد افزایش یابد.

شدت یافتن بحران‌های بشردوستانه

ایالات متحده با تحریم نهادهای کلیدی مانند کنفرانس بین‌المللی تأمین مالی توسعه، روند دستیابی به اهداف توسعه پایدار 2030 را مختل کرده است. برنامه جهانی غذا در سال 2025 با کاهش 40 درصدی بودجه روبه‌رو می‌شود که به کمبود شدید مواد غذایی برای 28 برنامه امدادی و گرسنگی 58 میلیون نفر منجر خواهد شد. سازمان ملل متحد برآورد کرده است که در سال 2025 حدود 305 میلیون نفر به کمک‌های فوری نیاز دارند، اما با اخراج 12 هزار کارمند بشردوستانه و تعطیلی 22 سازمان در کشورهای مختلف، مدیریت این کمک‌ها به شدت دشوار خواهد شد.

هدر دادن منابع به جای رفاه

بدتر از همه اینکه ایالات متحده به جای استفاده از منابع برای رفاه، آن‌ها را هدر داده است. گزارش‌های رویترز و پولیتیکو نشان می‌دهد آمریکا 500 تن بیسکویت پرانرژی برای کودکان دچار سوءتغذیه خریداری کرده بود، اما به دلیل انقضای تاریخ مصرف ناچار به معدوم‌سازی آن شد. همچنین وزارت خارجه 10 میلیون دلار از وسایل پیشگیری از بارداری که با بودجه مالیات‌دهندگان تهیه شده بود را از بین برد؛ اقدامی که برآورد می‌شود باعث 362 هزار بارداری ناخواسته، 110 هزار سقط جنین پرخطر و بیش از 700 مرگ مادر شود.

عقب‌نشینی غرب

عقب‌نشینی آمریکا موجی از کاهش کمک‌های بشردوستانه را در میان متحدانش به راه انداخته است. آلمان اعلام کرده که کمک‌های بشردوستانه خود را 53 درصد کاهش می‌دهد؛ فرانسه کمک‌های رسمی توسعه‌ای را 37 درصد کم کرده است و بریتانیا نیز گفته که از سال 2027 کمک‌های خارجی خود را حدود 40 درصد کاهش خواهد داد. کمک‌های گروه 7 در سال 2024 با افت 8 درصدی روبه‌رو شده و پیش‌بینی می‌شود در سال 2025 این کاهش به 19 درصد برسد. سازمان همکاری و توسعه اقتصادی هشدار داده است که کاهش 9 تا 17 درصدی کمک‌های جهانی می‌تواند 30 سال پیشرفت را نابود کند.

اثر بومرنگ داخلی

موسسه بروکینگز گزارش داده است که تا پایان ماه مه امسال، 13 هزار امدادگر آمریکایی اخراج شده‌اند و کشاورزان غرب میانه در نبود برنامه‌های کمک غذایی، بازارهای خود را از دست می‌دهند. مؤسسه سیاست مهاجرت هشدار داده که کاهش 200 میلیون دلاری در کمک‌های اختصاص‌یافته به پیشگیری از مهاجرت غیرقانونی از آمریکای مرکزی، فشار بیشتری بر امنیت مرزی ایالات متحده وارد خواهد کرد. در همین حال، بر اساس نظرسنجی آکسفام، دو سوم مردم آمریکا با این کاهش کمک‌ها مخالف هستند.

ایالات متحده با سر باز زدن از پذیرش مسئولیت‌های خود، بی‌ثباتی جهانی را تشدید کرده و به مردم سراسر جهان آسیب می‌رساند؛ مسیری که از نظر اخلاقی ورشکسته و از نظر استراتژیک فاجعه‌آمیز است.