روایت محرمانه از شبی که آمریکا برای جاسوسی وارد کره شمالی شد | پشت‌پرده یک عملیات شکست‌خورده | چرا عملیات سری آمریکا در کره شمالی هیچ‌وقت علنی نشد؟

به گزارش خبر فوری به نقل از نیویورک تایمز، آن‌ها در یک مأموریت فوق‌محرمانه و بسیار پیچیده شرکت داشتند که موفقیت آن می‌توانست تأثیرات عمیقی بر امنیت جهانی داشته باشد. هر حرکت باید دقیق و بی‌نقص انجام می‌شد.

هدف مأموریت: جاسوسی از رهبر کره شمالی

هدف این عملیات، نصب یک دستگاه الکترونیکی بود که به ایالات متحده امکان می‌داد ارتباطات کیم جونگ‌اون، رهبر کره شمالی را، در بحبوحه مذاکرات حساس هسته‌ای با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، رهگیری کند. این دستگاه می‌توانست جریان ارزشمندی از اطلاعات را برای آمریکا فراهم کند. اما این مأموریت به معنای ورود نیروهای آمریکایی به خاک کره شمالی بود، عملی که در صورت کشف، نه تنها می‌توانست مذاکرات را به شکست بکشاند، بلکه خطر ایجاد یک بحران گروگان‌گیری یا تشدید درگیری با یک دشمن مسلح به تسلیحات هسته‌ای را به همراه داشت.

ریسک بالای عملیات

این مأموریت چنان خطرناک بود که نیاز به تأیید مستقیم رئیس‌جمهور داشت. به همین دلیل، کاخ سفید تصمیم‌گیری درباره آن را به دونالد ترامپ واگذار کرد. برای اجرای این عملیات، فرماندهی نظامی اسکادران قرمز تیم ۶ نیروهای ویژه نیروی دریایی همان واحدی که اسامه بن لادن را کشته بود، انتخاب شد. این تیم ماه‌ها تمرین کرد تا هر حرکت به دقت هماهنگ شود، اما وقتی شب عملیات فرا رسید، همه‌چیز به سرعت از کنترل خارج شد.

دونالد ترامپ و  کیم  جون اون در فوریه ۲۰۱۹ در هتل متروپل در هانوی ویتنام با هم ملاقات کردند.

مواجهه غیرمنتظره در ساحل

نیروهای ویژه با لباس‌های غواصی سیاه و عینک‌های دید در شب، به ساحلی که تصور می‌کردند خالی است، رسیدند. اما ناگهان یک قایق کره شمالی از تاریکی پدیدار شد. نور چراغ‌قوه‌های روی قایق روی آب می‌چرخید. نیروهای ویژه که نگران کشف شدن بودند، به سمت قایق آتش گشودند. در عرض چند ثانیه، همه سرنشینان قایق کشته شدند. این اقدام، مأموریت را به کلی به هم ریخت و نیروهای ویژه بدون نصب دستگاه شنود، به دریا عقب‌نشینی کردند.

جزئیات محرمانه و عدم اطلاع‌رسانی به کنگره

این عملیات در سال ۲۰۱۹ هرگز به طور عمومی توسط ایالات متحده یا کره شمالی تأیید یا حتی اشاره نشد. جزئیات آن همچنان محرمانه است و برای اولین بار در این گزارش منتشر می‌شود. دولت ترامپ، قبل یا بعد از این مأموریت، اعضای کلیدی کنگره که مسئول نظارت بر عملیات اطلاعاتی هستند را مطلع نکرد، اقدامی که ممکن است نقض قانون باشد. کاخ سفید از اظهارنظر در این باره خودداری کرده است.

این روایت بر اساس مصاحبه با بیش از ۲۰ نفر، از جمله مقامات غیرنظامی دولت، اعضای دولت اول ترامپ و پرسنل نظامی فعلی و سابق با آگاهی از این مأموریت، تهیه شده است. همه آن‌ها به شرط ناشناس ماندن صحبت کردند، زیرا این عملیات همچنان محرمانه است.

نگرانی از پنهان‌کاری در عملیات ویژه

چندین نفر از افرادی که با این مأموریت آشنا بودند، اظهار داشتند که دلیل افشای این اطلاعات، نگرانی از پنهان ماندن شکست‌های عملیات ویژه به دلیل محرمانه بودن است. اگر عموم مردم و سیاست‌گذاران تنها از موفقیت‌های بزرگ مانند حمله به بن لادن آگاه شوند، ممکن است خطرات عظیمی که نیروهای آمریکایی متحمل می‌شوند را دست‌کم بگیرند. این عملیات در خاک کره شمالی، در نزدیکی پایگاه‌های نظامی آمریکا در کره جنوبی و منطقه اقیانوس آرام، می‌توانست به یک درگیری گسترده با یک دشمن هسته‌ای و به شدت نظامی‌شده منجر شود.

یک زیردریایی موشکی هدایت شونده هسته‌ای در سال ۲۰۲۱ در تمریناتی در نزدیکی اوکیناوا ژاپن شرکت می‌کند.

تلاش‌های ناکام برای مهار برنامه هسته‌ای کره شمالی

این عملیات بخشی از تلاش‌های چندین دهه‌ای دولت‌های مختلف آمریکا برای تعامل با کره شمالی و محدود کردن برنامه تسلیحات هسته‌ای این کشور بود. تقریباً هیچ‌یک از اقدامات آمریکا، از وعده روابط نزدیک‌تر گرفته تا فشار تحریم‌ها، نتیجه نداده است. در سال ۲۰۱۹، دونالد ترامپ تلاش کرد با رویکردی شخصی با کیم جونگ‌اون به پیشرفتی دست یابد که رؤسای جمهور قبلی موفق به آن نشده بودند. اما مذاکرات به شکست انجامید و برنامه هسته‌ای کره شمالی شتاب بیشتری گرفت. تخمین زده می‌شود که کره شمالی اکنون حدود ۵۰ کلاهک هسته‌ای و موشک‌هایی با قابلیت رسیدن به سواحل غربی آمریکا در اختیار دارد.

نقاط کور اطلاعاتی

این مأموریت برای رفع یک نقطه کور استراتژیک طراحی شده بود. سال‌ها بود که آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا در جذب منابع انسانی و شنود ارتباطات در دولت بسته و اقتدارگرای کره شمالی ناکام مانده بودند. در سال ۲۰۱۸، با وجود توقف آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی کره شمالی و آغاز مذاکرات، آمریکا همچنان اطلاعات کمی درباره نیات کیم جونگ‌اون داشت. آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا دستگاه جدیدی را توسعه داده بودند که می‌توانست ارتباطات کیم را رهگیری کند، اما مشکل این بود که این دستگاه باید در خاک کره شمالی نصب می‌شد.

چالش‌های عملیاتی

این مأموریت به تیم ۶ نیروهای ویژه واگذار شد. این تیم که بیشتر به حملات سریع در مکان‌هایی مانند افغانستان و عراق عادت داشت، باید ساعت‌ها در آب‌های سرد اقیانوس زنده می‌ماند، از نیروهای امنیتی کره شمالی عبور می‌کرد، نصب دقیق دستگاه را انجام می‌داد و بدون شناسایی شدن خارج می‌شد. خروج بدون شناسایی حیاتی بود، زیرا حتی یک اقدام نظامی کوچک علیه کره شمالی می‌توانست واکنش فاجعه‌باری را از سوی این کشور با حدود ۸۰۰۰ توپ و راکت‌انداز که به سمت ۲۸۰۰۰ سرباز آمریکایی در کره جنوبی نشانه رفته بودند، یا موشک‌های هسته‌ای با قابلیت رسیدن به آمریکا، به دنبال داشته باشد.

سواحل کره شمالی که در سال ۲۰۱۸ به تصویر کشیده شده است، قایق‌های ماهیگیری کوچک به آن رفت و آمد می‌کنند.

تجربه قبلی و آماده‌سازی

نیروهای ویژه معتقد بودند که می‌توانند این مأموریت را انجام دهند، زیرا در سال ۲۰۰۵ عملیاتی مشابه در کره شمالی انجام داده بودند که در آن بدون شناسایی شدن وارد خاک این کشور شده و خارج شده بودند. در پاییز ۲۰۱۸، در حالی که مذاکرات سطح بالا با کره شمالی در جریان بود، فرماندهی عملیات ویژه مشترک (JSOC) از دونالد ترامپ برای آماده‌سازی این مأموریت تأیید گرفت.

طرح عملیاتی

طرح این بود که یک زیردریایی هسته‌ای عظیم به آب‌های نزدیک کره شمالی نفوذ کند و سپس تیمی کوچک از نیروهای ویژه را با دو زیردریایی کوچک (هر یک به اندازه یک نهنگ قاتل) به ساحل بفرستد. این زیردریایی‌های کوچک، که به اصطلاح "زیردریایی‌های مرطوب" بودند، به این معنا بود که نیروهای ویژه باید حدود دو ساعت در آب ۴ درجه سانتی‌گراد با استفاده از تجهیزات غواصی و لباس‌های گرم شده مقاومت می‌کردند.

نزدیک ساحل، زیردریایی‌ها حدود هشت نیروی ویژه را آزاد می‌کردند تا به سمت هدف شنا کنند، دستگاه را نصب کنند و سپس به دریا بازگردند. اما این تیم با یک محدودیت جدی مواجه بود: آن‌ها تقریباً بدون اطلاعات زنده عمل می‌کردند. معمولاً نیروهای ویژه از پهپادهایی برای نظارت بر هدف استفاده می‌کنند، اما در کره شمالی، هر پهپادی شناسایی می‌شد. بنابراین، آن‌ها به تصاویر ماهواره‌ای و هواپیماهای جاسوسی در فاصله دور وابسته بودند که تنها تصاویر با وضوح پایین و با تأخیر چند دقیقه‌ای ارائه می‌دادند.

فروپاشی عملیات

تیم ۶ نیروهای ویژه ماه‌ها در آب‌های آمریکا تمرین کرد و آماده‌سازی‌ها تا هفته‌های ابتدایی سال ۲۰۱۹ ادامه یافت. در فوریه همان سال، دونالد ترامپ اعلام کرد که برای یک نشست هسته‌ای با کیم جونگ‌اون به ویتنام سفر خواهد کرد. برای این مأموریت، تیم ۶ با تیم تحویل وسایل زیرآبی نیروی دریایی همکاری کرد. زیردریایی هسته‌ای به سمت ساحل کره شمالی حرکت کرد و در اقیانوس، پیش از ورود به خاموشی ارتباطی، تأیید نهایی از ترامپ دریافت شد.

زیردریایی به نزدیکی ساحل کره شمالی رسید و دو زیردریایی کوچک را به سمت نقطه‌ای در حدود ۱۰۰ یاردی از ساحل در آب‌های کم‌عمق و شفاف رها کرد. برنامه‌ریزان مأموریت ماه‌ها الگوهای ماهیگیری را مطالعه کرده بودند تا زمانی را انتخاب کنند که تردد قایق‌ها کم باشد. اطلاعات نشان می‌داد که اگر نیروهای ویژه در شب زمستان به طور مخفیانه به ساحل برسند، احتمالاً با کسی مواجه نمی‌شوند.

اشتباهات کوچک با عواقب بزرگ

شب آرام بود و دریا آرام. اما در تاریکی، زیردریایی دوم در جای خود قرار نگرفت و مجبور به بازگشت شد، که باعث شد زیردریایی‌ها در جهت‌های مخالف قرار گیرند. این اولین اشتباه کوچک بود. تیم تصمیم گرفت که به هر حال نیروهای ساحلی را آزاد کند و مشکل را بعداً برطرف کند.

نیروهای ویژه با سلاح‌های غیرقابل ردیابی به سمت ساحل شنا کردند. هر چند متر، سر خود را از آب بیرون می‌آوردند تا اطراف را بررسی کنند. همه‌چیز به نظر آرام می‌آمد، اما این احتمالاً دومین اشتباه بود. در تاریکی، یک قایق کوچک کره شمالی در حال حرکت بود که به دلیل استفاده از لباس‌های غواصی سرد، در عینک‌های دید در شب نیروهای ویژه قابل تشخیص نبود.

وقتی زیردریایی‌ها در حال تنظیم موقعیت خود بودند، صدای موتور یکی از آن‌ها ممکن است توجه قایق کره شمالی را جلب کرده باشد. نور کابین زیردریایی‌ها در آب تاریک درخشید و قایق کره شمالی به سمت آن‌ها حرکت کرد.

یک زیردریایی کوچک نیروی دریایی که به عنوان وسیله نقلیه تحویل SEAL شناخته می‌شود، در طی یک تمرین آموزشی در سال ۲۰۰۷. شبیه وسایلی که در ماموریت ۲۰۱۹ استفاده شد.

تصمیم‌گیری در لحظه

نیروهای ساحلی که قایق را نزدیک زیردریایی‌ها می‌دیدند، نمی‌دانستند آیا این یک گشت امنیتی است یا ماهیگیرانی بی‌خبر از مأموریت. با خاموشی ارتباطی، امکان مشورت وجود نداشت. وقتی یکی از کره‌ای‌ها به آب پرید، فرمانده ارشد در ساحل تصمیم گرفت که شلیک کند. سایر نیروها نیز به طور غریزی دنباله‌روی کردند.

عقب‌نشینی و مخفی کردن شواهد

پس از شلیک، مأموریت به کلی به خطر افتاد. طبق برنامه، هرگونه مواجهه باید به لغو فوری مأموریت منجر می‌شد. نیروهای ویژه به قایق شنا کردند و متوجه شدند که سرنشینان (دو یا سه نفر) غیرنظامیانی بودند که برای صید صدف به دریا آمده بودند. برای مخفی کردن شواهد، اجساد را به آب انداختند و ریه‌های آن‌ها را سوراخ کردند تا غرق شوند.

نیروهای ویژه به زیردریایی‌های کوچک بازگشتند و سیگنال اضطراری فرستادند. زیردریایی هسته‌ای به آب‌های کم‌عمق نزدیک شد و با ریسک بالا، نیروها را سوار کرد و به سمت اقیانوس باز گریخت.

پیامدها و عدم شفافیت

ماهواره‌های جاسوسی آمریکا پس از عملیات، افزایش فعالیت نظامی کره شمالی در منطقه را گزارش کردند، اما کره شمالی هیچ اظهارنظر عمومی نکرد. مشخص نیست که آن‌ها تا چه حد از این مأموریت مطلع شدند. نشست هسته‌ای در ویتنام طبق برنامه برگزار شد، اما بدون نتیجه پایان یافت. در ماه‌های بعد، کره شمالی آزمایش‌های موشکی خود را از سر گرفت و تعداد کلاهک‌های هسته‌ای خود را افزایش داد.

بررسی‌های نظامی و نقض احتمالی قانون

بررسی‌های نظامی پس از این مأموریت نشان داد که کشتن غیرنظامیان طبق قوانین درگیری توجیه‌پذیر بود و شکست مأموریت نتیجه اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی بود. اما دولت ترامپ این عملیات یا یافته‌ها را به کنگره اطلاع نداد، که ممکن است نقض قانون باشد. بسیاری از افراد درگیر در این مأموریت بعداً ترفیع گرفتند.

تاریخچه ناهموار نیروهای ویژه

این مأموریت نگرانی‌هایی را در میان برخی مقامات نظامی ایجاد کرد، زیرا نیروهای ویژه، با وجود موفقیت‌های بزرگ مانند کشتن بن لادن، سابقه‌ای از مأموریت‌های پیچیده‌ای دارند که به شکست انجامیده است. برای مثال، اولین مأموریت تیم ۶ در سال ۱۹۸۳ در گرانادا با غرق شدن چهار نیروی ویژه و مشکلات دیگر به فاجعه منجر شد. در سال‌های بعد، مأموریت‌های دیگری در پاناما، افغانستان، یمن و سومالی نیز با مشکل مواجه شدند.

دولت اوباما در اواخر دوره خود نظارت بر عملیات ویژه را افزایش داد، اما دولت اول ترامپ این محدودیت‌ها را کاهش داد. پس از روی کار آمدن جو بایدن، این مأموریت دوباره بررسی شد و کنگره در سال ۲۰۲۱ از یافته‌ها مطلع شد.