پزشکیان بدشانس ترین رئیس جمهور ایران است/ شروع با شهادت هنیه تا جنگ و امروز هم که شمشیر داموکلس مکانیسم ماشه بالای سرش

روزنامه اطلاعات نوشت: یک بداقبالی دیگر رئیس‌جمهور، هجوم بی‌سابقه‌ای است که از هر طرف، گویی تیری به سمت او نشانه رفته و او شاید تنها رئیس دولتی باشد که نمی‌خواهد سینه سپر کند و پاسخ‌های تند بدهد و به همین اعتبار، اعتبارش را گویی به حراج گذارده است تا تنشی پدید نیاید، دعوایی درست نشود و جایی و چیزی به هم نریزد. که البته بسیاری آن را نوعی بی‌عملی می‌دانند که از الزامات نمایش قدرت یک رئیس‌جمهور فاصله دارد.

شوربختانه فضای سیاسی کشور هم چندان منصفانه و جوانمردانه نیست، تا آن حد که در شرایط اضطرار و فشار، مطالبات جوانمردانه و معقولی داشته باشند. در یادداشت قبلی هم گفته شد که رئیس‌جمهور باید شفاف‌تر با مردم سخن بگوید و از حجم فشارها و مضایقی که با آن روبه‌روست صریح‌تر بگوید و تصویری از خود و دولتش به نمایش نگذارد که بوکسوری گیر افتاده در گوشه رینگ است. چون مخالفانش که دست بازی هم در حمله به او دارند، با آن همه دأب و داعیه ولایت‌پذیری، گویی داوری و قضاوت رهبری را هم قبول ندارند که رئیس‌جمهور را پرتلاش و پیگیر خوانده‌اند.

واقعیت آن است که دولت در میانه جنگ با قدرتمندترین دشمنان باید پشت جبهه‌ای هماهنگ، همسو و پشتیبان هم داشته باشد که چندان از آن برخوردار نیست. اوست که باید هم از دامنه تهاجمات دشمن بکاهد، هم کشور را در میانه ابر بحران‌ها و ناترازی‌های عجیب و غریب اداره کند و هم نگذارد وحدت و انسجام ملی و سرمایه اجتماعی تا حدی ترمیم‌شده لطمه ببیند. اتفاقاً تقریباً همه آن‌ها که چوبش می‌زنند با ساختار حاکمیت و محدودیت‌های قدرت دولت کاملاً آشنایند و شرایط خاص کشور را هم می‌دانند و با وجود علم به این ساختارها و محدودیت‌ها و معذوریت‌ها و مشکلات، در تنظیم مطالبات و نحوه انتقادات و هجمه‌های خود، تقوای نقد و شرط انصاف را به کناری می‌نهند.

یادمان نرود که در جریان رفع فیلترینگ، قانون حجاب، استیضاح وزیر اقتصاد، اندکی افزایش در تعیین قیمت ارز ترجیحی، تنظیم بودجه و کلید زدن انجام بخش کوچکی از اصلاحات ساختاری در اقتصاد و ... چه مشکلاتی پیش آمد و کار به کجا کشید و آن‌ها که از استمرار و حیات وضع موجود منافع بی‌شمار دارند، چه بر سرش آورده و می‌آورند.

با همه این اوضاع، البته این را نیز باید گفت که با وجود همه مشکلات و دست‌اندازها و محدودیت‌ها، دولت یک وظیفه مهم دارد و آن هم امیدآفرینی و نشان دادن مسیرهای خروج از بن‌بست و صراحت و قاطعیت و شفافیت بیشتر و ایجاد دلگرمی بیشتر در جامعه‌ای است که در شرایط انتظاری و مه‌آلود اقتصادی و اجتماعی، آینده روشن‌تری را پیش چشم بیاورد. نمی‌شود همه را راضی کرد و همیشه مهر سکوت بر لب زد و با کلیدواژه وفاق، هر تهمت و دروغی را به جان خرید و به تماشا و سکوت گذراند.

توصیه ما در هفته دولت به رئیس‌جمهور صادق، پاکدست، پرتلاش و البته غریب و تا حدی مظلوم این است که در برابر جریان منفعت‌طلبِ زیاده‌خواه، قاطعیت بیشتری به خرج دهد. اصطلاحاً به تنظیمات کارخانه برنگردد؛ به جبران همه کمبودهای مالی با چاپ پول و تورم ادامه ندهد، وقتی بارها اشاره کرده که دیگر نمی‌توان با روش‌های گذشته کشور را اداره کرد. تنها به حرف و درد دل بسنده نکند و در یک کلام، کاری را بکند که از دولت و از رئیس‌جمهور در شرایط جنگ تحمیلی و اقتصادی انتظار است و در اتخاذ تصمیمات سخت نهراسد.