محمد قوچانی، رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران
برخی احزاب چرا باید وارد عرصه‌ای شوند که جز هزینه، نتیجه‌ای ندارد؟
محمد قوچانی، رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران، در روزنامه سازندگی نوشت: جبهه اصلاحات ایران، ائتلافی انتخاباتی میان احزاب اصلاح‌طلب است که در تدوام ائتلاف‌هایی مانند گروه‌های خط امام (در نیمه اول دهه ۷۰) با جبهه دوم خرداد (نیمه دوم دهه ۸۰) و نیز شورای هماهنگی احزاب، اصلاح‌طلب (دهه ۸۰) و شورای سیاستگذاری انتخاباتی اصلاح‌طلبان (دهه ۹۰) به تکامل تشکیلاتی خود رسیده و به صورت اجتماعی دائمی برای طراحی و هماهنگی راهبردی انتخاباتی اصلاح‌طلبان درآمده است.
رئیس کمیته سیاسی حزب کارگزاران سازندگی ایران در روزنامه سازندگی نوشت: با وجود این جبهه اصلاحات ایران هنوز «جبهه» است، «نه حزب». در باب مزیت هر یک از این دو نهاد سیاسی موافقان و مخالفانی وجود دارد که بی‌سابقه نیست.
براساس یک قانون بجا مانده از قبل از انقلاب اسلامی، کارمندان وزارت امور خارجه حق عضویت در احزاب سیاسی را ندارند. چراکه نزد بیگانه همه باید یک تن واحد باشند. به‌خصوص که با این بیگانه در جنگ باشند و به میهن تجاوز شده باشد.
براساس همین پیچیدگی‌های سیاسی، احزاب سیاسی به خصوص آنها که منتخب‌شان بر سر کار است و به نوعی با اغماض حزب حاکم در قوه مجریه به حساب می‌آیند، درحالی که حزب نیستند و جبهه‌اند و درحالی که حاکم نیستند، اپوزیسیون به حساب می‌آیند چرا باید وارد عرصه‌ای شوند که جز هزینه، نتیجه‌ای برای خود و دولت و کشور ندارد؟
