اعتراض موتورسواران به خشونت علیه زنان بومی در غرب امریکا

مانند هر سال، موتور سواران گروه پزشکی مدیسین ویل رایت به یاد زنان بومی مفقود و کشته شده، زنان بومی که بدون هیچ ردی ناپدید شدند، از غرب امریکا عبور می کنند. زن کشی؟ قاچاق انسان؟ تحقیقات وجود دارد، اما چندان موفقیت آمیز نیست. کاپیتان شلی دنی از طرف کسانی که خواستار عدالت هستند، می گوید: «بدون جسد، بدون جرم».

لاکی لیندا و ژاکلین، با نام مستعار «جکس»، از سن دیه گو، کالیفرنیا به راه افتادند. شلی دنی از فینیکس آریزونا وارد شد و لوری تسوسی از مونتانا به آنها پیوست. این کاروان به سمت استورگیس، داکوتای جنوبی در حرکت است. بومیان با بندهای قرمز و مشت‌های برافراشته به راه افتادند تا راه را برای این مردان روی دو چرخ باز کنند.

شلی دنی که در کودکی بین یک مادر اوجیبوه و یک پدر سفیدپوست سرگردان بود، اکنون یک متخصص طب سوزنی در سرویس بهداشت در فینیکس است. در سال 2019، او انجمنی را با لورنا کونی، از ایالت لاکوتا برای مبارزه با قانون سکوت در قبایل تأسیس کرد. او می گوید: «زنان سرنوشت خود را پذیرفته بودند»، گویی خشونت بخشی از شرارت های دنیای بومیان است.