«صدر» نامی گره خورده با آشوب و اغتشاش در عراق

عراق چه در دوران رژیم بعث و چه در سال‌های بعد از اشغال توسط ائتلاف آمریکایی همواره درگیر بحران‌های مستمر بوده است، لذا این کشور را می‌توان بحران خیز ترین کشور غرب آسیا نامید، با این حال در طی هفته‌های اخیر عراق شاهد وقوع بحران‌های شدیدی در عرصه سیاسی بوده است که بخش عمده آن برخواسته از یک چهره خاص سیاسی است که نام او در دو دهه گذشته همواره در عرصه سیاست و امنیت عراق مطرح بوده است. این شخص کسی نیست جز مقتدی صدر، رهبر جریان صدر که چه در دوران اشغال و چه در سال‌های بعد از خروج نظامی آمریکا از عراق همواره به عنوان یک بازیگر مطرح و تاثیرگذار در این کشور به ایفای نقش پرداخته و هم اکنون به عنوان یک رهبر سیاسی در صدد بازطراحی نظام تقسیم قدرت در عراق است. اقدام اخیر طرفداران مقتدی در اشغال پارلمان عراق نشان داد که جریان تحت کنترل وی هیچ ابایی از بد نامی در عرصه سیاست داخلی و خارجی نداشته و آنچه برای این جریان دارای اولویت کسب انحصاری قدرت است.

به همین دلیل برخی تحلیل‌گران و آینده پژوهان اقدامات صدر و جریان تحت امر وی را تهدید بی ثبات کننده علیه آینده عراق می‌دانند و بر این باور اند که این دست اقدامات منجر به از دست رفتن فرصت‌های بازسازی و توسعه عراق می‌شود.

در ماجرای اخیر که منجر به اشغال چند ساعته پارلمان عراق توسط هواداران مقتدی صدر شد، این جریان در شهر بغداد اقدام به برگزاری نماز جمعه کرد و پس از پایان این رویداد جمعیت به سمت پارلمان عراق که در منطقه محافظت شده سبز بغداد قرار دارد هجوم بردند و پارلمان را به تسخیر خود درآوردند.

مقتدی صدر با این اقدام خود قصد داشت که به سایر رقبا و بازیگران عرصه سیاست عراق اعلام کند که بیش از هر فردی توان بسیج عمومی به نفع سیاست‌های مطلوب خود را دارد لذا طرف‌های سیاسی وی نباید تصور کنند که حذف جریان صدر از پارلمان به معنای نفوذ صدر در عراق است.

نکته جالب توجه اینجاست که جریان صدر در ماجرای پذیرش استعفای دسته جمعی نمایندگان وابسته به خود دچار شوک راهبردی شد، چرا که مقتدی و دیگر چهره‌های سیاست گذار جریان صدر به هیچ وجه تصور نمی‌کردند که پارلمان با قبول استعفاء توسط وی موافقت نماید و در کمتر از یک روز نمایندگان جدیدی را جایگزین آن‌ها نماید و به این ترتیب جریان شیعه مقابل مقتدی قادر به کسب اکثریت قاطع پارلمان شود و به تبع آن کاندیدای نخست وزیری مطلوب خود را مطرح نماید.

با توجه به شرایط حاکم بر عراق، به نظر می‌رسد که جریان صدر در طی هفته‌‌های آتی نیز اقدامات بی ثبات ساز خود را در پایتخت این کشور ادامه خواهد داد تا از این طریق قادر به کسب سهمیه بیشتری از قدرت در دولت آینده عراق شود.

در پایان ذکر این نکته نیز ضروری است که با توجه به افزایش سهم جوانان عراق از هرم جمعیتی این کشور 41 میلیون نفری و همچنین نرخ بالای بیکاری در بین آن‌ها تداوم بی ثبات سازی‌ عراق توسط گروه‌های سیاسی دیر یا زود زمینه‌های بروز خشونت‌های فراگیر در عراق را فراهم خواهد کرد لذا ضروری است که عقلای این کشور هر چه سریعتر برای مهار بازیگران تنش آفرین در این کشور اقدام نمایند.