بخشش لازم است، خودتان را نکشید!

درواقع به‌جای گفتن یک عذرخواهی ساده، باید صدمه‌ای را که زده‌اید، جبران کنید. بررسی‌های روانشناسی نشان داده است ما فقط زمانی می‌توانیم خودمان را به معنای واقعی کلمه ببخشیم که خطاهای خود را جبران کرده باشیم.

در این مسیر معمولا ما به خودمان نصیحت هم می‌کنیم اما معمولا برای ما آسان‌تر است که دیگران را فقط نصیحت کنیم و خودمان علاقه‌ای به شنیدن نصایح خود نداریم. بنابراین برای اینکه بتوانید گوش‌تان را به روی این نصایح باز کنید، از خودتان بپرسید اگر بهترین دوست‌تان در مورد خطایی که مرتکب شده است با شما صحبت می‌کرد و نظرتان را می‌خواست، به او چه می‌گفتید. حتی می‌توانید این گفتگوی دو نفره را یادداشت کنید یا در نقش دوست‌تان فرو روید و از خودتان نصیحت بخواهید. در اینگونه مواقع بهتر می‌توانید برای بخشیدن خود قدم برداشته و به نصایح و حرف‌های منطقی خودتان توجه کنید.

مهربانی با خود

طبیعت انسان این است که وقت و انرژی خود را با بارها مرور خطاهای خود در ذهن هدر دهد. البته گاهی‌اوقات مرور برخی رخدادها برای درک تمام جزئیات آن ضروری است، اما اگر بدون هیچ منطقی مدام خطایتان را در ذهن‌تان مرور کنید، فرصتی برای بخشش خود پیدا نمی‌کنید.

وقتی دایم به خودتان می‌گویید، «من آدم خیلی بدی هستم»، نمی‌توانید روی خطای خود و جبران احتمالی آن متمرکز شوید و برای بخشیدن خود قدمی مثبت بردارید. هر گاه متوجه این تکرار در ذهن‌تان شدید، چند نفس عمیق بکشید یا به پیاده‌روی بروید و این مرور بی‌فایده از خطاها را در ذهن‌تان متوقف کنید.

درضمن وقتی متوجه خطاهای خود شدید و صدای انتقادی درونی‌تان را به جان خریدید و البته درصدد جبران خطایتان برآمدید، یادتان باشد، نوبت آن است که به خودتان مهربانی کرده و در حق خود شفقت و دلسوزی کنید. مهربانی و همدلی با خود تنها راهی است که می‌توانید با کمک آن خود را ببخشید. البته این کار زمان می‌برد. بنابراین صبور باشید و به خودتان یادآوری کنید که شما ارزش بخشیده شدن را دارید.