چرخش مداری سیاره مشتری زمین را بهشت می کند!

این مطالعه می‌تواند با ارائه مجموعه معیارهای جدیدی برای ارزیابی قابل سکونت بودن سیاره‌های دیگر، به یافتن جایگزینی برای کره زمین در خارج از منظومه شمسی کمک کند. البته در حال حاضر ما ابزاری در اختیار نداریم که بتوانیم با کمک آن با قطعیت در رابطه با سکونت‌پذیر بودن یک سیاره فراخورشیدی اظهار نظر کنیم، اما دانشمندان تاکنون با توجه به برخی مولفه‌ها جهان‌های متعددی را برای بررسی بیشتر انتخاب کرده‌اند.

اولین معیار محل قرار گرفتن سیاره در مقایسه با ستاره میزبان است. سیاره مورد نظر نباید آنقدر به ستاره نزدیک باشد که آب در سطح آن بخار شود و از طرفی نباید آنقدر دور باشد که آب یخ بزند.

اخترشناسان در گام دوم اندازه و جرم یک سیاره فراخورشیدی را در نظر می‌گیرند. آیا سیاره خاکی همچون زمین، زهره و مریخ است؟ یا اینکه همانند مشتری، زحل و اورانوس از گاز تشکیل شده؟ به طور کلی به نظر می‌رسد که وجود یک سیاره گازی بزرگ همچون مشتری در یک منظومه شمسی می‌تواند نشانه خوبی برای پشتیبانی از حیات در آنجا باشد. هرچند که در این زمینه هم اما و اگرهایی وجود دارد.

در سال ۲۰۱۹ یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران مقاله‌ای را منتشر کردند که در آن گفته شده بود بر اساس شبیه‌سازی‌های انجام شده، تغییر مدار سیاره مشتری می‌تواند به سرعت کره زمین و کل منظومه شمسی را ناپایدار کند. حالا شبیه‌سازی‌های بیشتر نشان داده که خلاف این موضوع می‌تواند درست باشد. بدین ترتیب دانشمندان باید گستره مدار غول‌های گازی در کمک یا عدم کمک به پشتیبانی از حیات را محدودتر کنند.

مطالعه جدید به بررسی بی‌قاعدگی (میزان کشیدگی و بیضی شکل بودن) مدار سیاره مشتری پرداخته است. در حال حاضر مدار این غول گازی تنها اندکی به بیضی گرایش دارد و می‌توان گفت که تقریبا دایره‌وار است. هرچند اگر این مدار اندکی کشیده‌تر شود، تغییر محسوسی روی بقیه سیارات منظومه شمسی خواهد داشت.

جرم مشتری ۲.۵ برابر جرم تمام سیارات منظومه شمسی است؛ بنابراین کوچک‌ترین تغییر در مدار مشتری می‌تواند روی نیروی گرانشی آن بر دیگر سیارات از جمله کره زمین تاثیر بگذارد. در صورت وقوع چنین اتفاقی، مدار کره زمین نیز اندکی بیضی‌شکل خواهد شد.

دانشمندان متوجه شدند که با این اتفاق برخی از مناطق کره زمین به خورشید نزدیک‌تر می‌شوند و از این نظر می‌توانند پشتیبان بهتری برای حیات باشند. هرچند که نزدیک‌تر شدن سیاره مشتری به خورشید به حیات در کره زمین آسیب خواهد زد. این رویداد باعث می‌شود که انحراف محوری کره زمین افزایش یابد و بدین ترتیب تغییرات شدیدی را در هنگام تغییر فصل‌ها تجربه کنیم.

افزایش انحراف محوری کره زمین همچنین باعث یخ زدن بخش‌های زیادی از کره زمین خواهد شد و در زمستان‌ها نیز دریاها تا ۴ برابر وضع موجود یخ خواهند زد. پژوهشگران بر این باورند که از نتایج این مطالعه می‌توان برای ارزیابی سکونت پذیری هر منظومه شمسی که میزبان چندین سیاره است، استفاده کرد.