اشک های یک اعدامی

مقام قضایی که برای نظارت بر اجرای حکم قصاص در زندان مرکزی مشهد حضور داشت تا آخرین لحظه درباره «لذت گذشت» سخن می گفت و به آیات و احادیث اشاره می کرد اما واگویه های زن جوان از «یتیم شدن» دختر خردسالش تکان دهنده بود.

او می گفت: این مرد قداره بند با بی رحمی و تنها به دلیل قدرت نمایی با چاقو شوهرم را مقابل چشمان من و دختر کوچکم به قتل رساند چگونه می شود از گناه چنین انسان سنگدلی گذشت کرد و ...
با شنیدن این سخنان نگاهم بر چهره «قاتل جوان» خیره شد.

برای لحظاتی چشمانم را بستم و دفتر خاطرات ذهنم را به آخرین روزهای تابستان سال 95 ورق زدم. آری او «محسن – چ» بود همان قاتل چاقوکشی که به علت «نگاه چپ!» جنایت وحشتناکی را در خیابان دریای دوم مشهد رقم زد.
صحنه بازسازی قتل را به خاطر آوردم. آن روز قاتل 30 ساله مقابل قاضی احمدی نژاد (قاضی ویژه قتل عمد در زمان وقوع حادثه) و کارآگاه نجفی، افسر پرونده به تشریح ماجرا پرداخت و گفت: همه چیز به خاطر یک نگاه رخ داد من و دوستم جلیل سوار بر موتورسیکلت مقابل میوه فروشی ایستادیم، جوان میوه فروش  در حالی که کنار همسر و دختر دو ساله اش مشغول کار بود رو به من کرد و گفت: «چیه! چرا این طوری نگاه می کنی؟ به او گفتم برو پی کارت! در حال مشاجره لفظی بودیم که برادر جوان میوه فروش به همراه دوستش از راه رسید و با میله آهنی به موتورسیکلتم کوبید من هم چاقو را بیرون کشیدم و قفسه سینه مرد میوه فروش را شکافتم...
حالا دیگر به سرخی چشمان قاتلی می نگریستم که بعد از حدود شش سال پای چوبه دار قرار داشت. روزی او را نماد قدرت نمایی با چاقو می شناختند و اکنون همین قدرت نمایی ها روزگارش را به تباهی کشانده بود. ملتمسانه و آرام اشک می ریخت.

گویی یک بار از پای چوبه دار به بند زندان بازگشته و اکنون که نتوانسته بود به تعهدات خود عمل کند برای بار دیگر کنار دار مجازات می رفت. او بی رحمانه و تنها برای قدرت نمایی، کودکی را یتیم کرده بود! طولی نکشید که با ورود ماموران بدرقه به اتاق شیشه ای وحشت سراپای قاتل  را فراگرفت.

او مدام فریاد می زد پس چه شد؟ کجا رفتند؟ یکی از افسران گفت: خدا را چه دیدی شاید پای چوبه دار رضایت دادند! اگرچه سعی می کرد تا آخرین لحظه امیدش را از دست ندهد اما ترس از مرگ پاهایش را به لرزه انداخته بود! فریاد می زد اشتباه کردم! حتی اگر برای لحظه ای به چنین روزی می اندیشیدم غلط می کردم حتی به چاقو نگاه کنم! ولی دیگر برای پشیمانی دیر شده بود او باید از «قدرت نمایی هایش» عبرت می گرفت اما ...لحظات به تندی سپری می شد «پلنگ سیاه» (محکوم به اعدام برای قتل های سریالی) و «محسن- چ» (قاتل مرد میوه فروش) پای چوبه دار قرار گرفتند.

حلقه طناب بر گردن هر دو محکوم گره خورد اما قاتل 36 ساله همچنان التماس می کرد.همه چیز را تیره و تار می دید گویی باید آخرین نفس هایش را عمیق تر بکشد! وحشت و دلهره در چهره اش موج می زد.

یکی از اولیای دم گفت: سلام ما را هم به «علی» (مقتول) برسان! با این جمله دیگر امیدش را از دست داد .فریاد زد: غلط کردم جبران می کنم!
دیگر زبانش یارای التماس هم نداشت که یکی از اولیای دم رو به مقام قضایی کرد و گفت: اگر چندین میلیارد برای آینده دختر کوچک پرداخت کند از قصاص او می گذرم! این گونه بود که قاتل با کلماتی بریده بریده گفت: مهلت بیشتری بدهید! اما ولی دم گفت: فقط یک ماه! و از اتاق بیرون رفت! طناب دار از گردن او باز شد درحالی که اشک صورتش را پوشانده بود با قدم های بلند از اتاق اعدام بیرون زد حتی نمی توانست به محکوم دیگری نگاه کند که در کنار او به دار مجازات آویخته شد.

بدین ترتیب جوانی که به دلیل «نگاه چپ» دست به جنایت ز ده بود به امید تهیه مبلغ میلیاردی که روزی در مخیله اش هم نمی گنجید به طور موقت روانه بند زندان شد .