سفیدپوشانی که کرونا جانشان را گرفت / تصاویر
بیش از شش ماه از اعلام رسمی شیوع ویروس کرونا در کشور میگذرد. در این مدت کسانی بودند که لحظه به لحظهشان را برای مبارزه با این ویروس جهانی گذاشتند و برخی هم به بهای حفظ جان همنوعانشان، جانشان را از دست دادند.
جامعه پزشکان و پرستاران در همه جای دنیا مهمترین صنفی بودند که مستقیم و بدون ترس در برابر کرونا ایستادند؛ جان خود و خانوادهشان مهمترین ریسکی بود که باید میپذیرفتند که بسیاری پذیرفتند و برخی هم در نهایت تاسف بهایش را با جانشان پرداختند.
همین موضوع بهانهای شد که در این روزها نمایشگاهی به صورت مجازی و به یاد سپیدپوشانی که جان خود را پای درمان کرونا گذاشتند و با احترام به درمانگرانی که همچنان در حال مبارزه هستند، در خانه هنرمندان ایران برگزار شود.
این نمایشگاه در راستای طرح «کروناروایت» برگزار شده که توسط سازمان نظام پزشکی کشور طراحی و تدوین شده و با همکاری نهادهایی همچون ستاد ملی مدیریت کرونا، وزارت بهداشت، شورای سیاستگذاری سلامت صداوسیما، شهرداری تهران، بنیاد سینمایی فارابی، سازمان اسناد و کتابخانه ملی، سینما حقیقت و خانه هنرمندان ایران در دست اجرا است.
مرتضی رضایی و همسرش از هنرمندانی هستند که در بخش «کرونا به روایت تصویر» با رویداد «کروناروایت» همراه شدهاند و در روزهای قرنطینه به این فکر افتادند که با خلق آثار هنری از کادر بهداشت و درمان قدردانی کنند.
آنها فراخوانی را در صفحات اجتماعی خود منتشر کردند و برخی از هنرمندان و هنرجویان برای تقدیر از کادر بهداشت و درمان کشور با آنها همراه شدند. در این پویش مردمی تاکنون نزدیک به هزار اثر برای تقدیم به پزشکان و پرستاران و سایر درمانگران کرونا گردآوری شده است.
مرتضی رضایی به تازگی پروژهای با موضوع نقاشی پرتره شهدای سلامت را نیز آغاز کرده و تاکنون پرتره ۲۵ شهید از بیش از ۱۶۰ شهید سلامت را به اتمام رسانده است.
آنچه در این نمایشگاه ارائه شده است، ۲۵ پرتره مرتضی رضایی و ۱۴ نقاشی خط از یکتا است.
منبع: ایسنا
72
روحشان شاد .چه انسانهای باشرفی .
من اگر شغل ام بخش پزشکی بود قطعا استعفا میدادم درسته دکتر قسم میخوره خوب خیلی از مشاغل قضاوت و وکالت هم قسم میخورند که به انسانیت و وجدان کاری شأن.اما الان نگاه کنیم مردم بی خیالی که بدون اینکه توجهی کنند رفتند سفر. ماسک نمی زنند. رعایت خیلی موارد بهداشتی این دوران را نمی کنند تازه کلی هم مدعی اند . کم هم نیستند . تصورمون هست الان نصف تهران تو جاده هاست.خوب بنظر شما من دکتر تو این افتضاحی بی فرهنگی تکلیف دارم به اینها خدمت کنم؟ نه من قطعا استعفا میدادم چون عقل ام خوب چیزی هست تو هر رشته و شغل و منصبی که باشی باید ادم باشی و انسان اما این دلیل نمیشه جون خودت را در راه کسانی بدی که اصلا تو را ادم بحساب نمیاورند
پزشکی وپرستاری یه عشقه .قبل اینکه پزشک وپرستار بشی عاشقی ،عاشق خدمت به مردم.اگه اینطوری نبود.چه کرونا چه بی کرونا نمیتونی خدمت کنی.وقتی تو خونه یکی از عزیزات چند روز مریض میشه خسته میشی عصبی میشی .ولی برا پزشک وپرستار اینطوری نیست.اونا خسته نمیشن.اگه اینطوری بود که نمیتونستن ۲۵ یا ۳۰ سال کار کنن.درود به شرف وروان پرسنل درمان زنده وپایدار باشن.واونایی که عمرشون رو از دست دادن در جوار حق راضی وخشنود باشن.
با عرض تسلیت مجدد به خانواده این عزیزان و سلام و صلوات به روح پر فتوح این طلایه داران خط مقاومت ،نجات و خدمت به مردم که از خود گذشتن و به دیگر همنوعان خود جان مجدد بخشیدن ، باشد که برای حرمت این از خود گذشتگی و ایثار حداقل درسی عبرت آموز ی در عرصه خدمت صادقانه به میهن و ارج و احترام به فداکاری این فرشتگان زمینی کمی مسولین با زیر دستان شفاف تر و و با صداقت بیشتر مطالب را بیان و موازین و پروتکل های بهداشتی و فردی را بیشتر رعایت کنیم و از موازی کاری و اهمال و برخورد کور و ندانسته بخاطره انجام مقدسات در این روزها که نه خدا خواسته و نه ائمه و امامان آن را سفارش نمودن پرهیز و برای انجام این عزاداری بهترین راه ممکن را پیشه کنیم .خداوندا ضمن آمرزش این عزیزان آنها را در کنار صالحان و نیکان محشور بفرما به خانواده آنها صبر عطا کن .