فراخوان مقاله فلسفه و بحران کرونا برای مجله پژوهش های فلسفی

ببا یاری یگانه خداوند مهربان ی جهان هستی /« دین و مسئله ی کرونا » --- کرونا این بلای همه گیر پاسخ به رفتارهای منفی تحمل ناپذیر بشر است --- کرونا یک آفریده است که حتما از یک یا چند سلول تشکیل یا ترکیب شده و سلول یا سلولهای آن بی تردید از مولکولهای گوناگون متعددی مانند سایر موجودات برای انجام وظایف تعیین شده ای ترکیب گردیده اند. این آفریده همه گیر و تاثیر گذار بی تردید می باید با دست یا اراده ی توانمندی دانا و آگاه به وجود آمده باشد. نوع یا انواع مولکولها و سلولهای این به اصطلاح ویروس بی تردید با هدف ایجاد یک نوع یا انواع تاثیر گذاری در محیط مادی پیرامون و تاثیر پذیری از آن حتما با تعیین میزان و اندازه و قدرت این تاثیر گذاری و تاثیر پذیری در هر فرد و جامعه بتناسب اصرار بر رفتارهای منفی آن فرد یا جامعه شکل گرفته و ایجاد شده اند. از آن جا که مئآل یا سرنوشت به ثمر رسیدن یا عقیم ماندن هر اراده ی مثبت و منفی بشر وسایر آفریدگان عاقل در هر نوع تاثیر گذاری و تاثیر پذیری بنا به تاکید قرآن بنا بر مصالح فراگیر به اراده ی حکیمانه خداوند گره خورده است پدید آمدن و بقا و ادامه و از بین رفتن آثار مثبت و منفی کوتاه مدت و دراز مدت اراده ی بشر بنا به ارزیابیها و نتایج حتمی موجود از این آثار در علم فراگیر خداوند بدون دخالت اراده ی الهی حکیمانه شکل نمی گیرد و امکان پذیر نیست. شرط تاثیر گذاری اراده خداوند در اراده بشر بمعنای جبر و مجبور بودن بشر در رفتارهای خود نیست بلکه اراده ی خداوند با ارزیابی همه ی شرایط مثبت و منفی تاثیر گذاری و تاثیر پذیری محیطی رفتار بشر و ترجیح مرجحات توسط یگانه ذات اقدس او به اثبات یا نقض اراده ی بشر شکل می گیرد. قرآن کریم اشاراتی را نسبت به اثبات یا نقض اراده ی بشر توسط خداوند بنا بر مقتضای حکمت و عدل یگانه ذات اقدس او بگونه ای آشکار و قابل درک و اثبات پذیر آورده است. با توجه به این که حکمت اقتضا می کند هر چیز تاثیر کذار و تاثیر پذیر را در زمان مناسب و مکان مناسب مربوط به آن ایجاد کرد و آن چیز را در جای مناسب خود قرار داد بی تردید وجود کرونا و فرا گیر شدن و حجم و میزآن تاثیر گذاری منفی آن در سطح جهان به حکمت فرا گیر خداوند و علم فراگیر او به شرایط طاعت پذیری یا نافرمانی بشر گره خورده است. بشر که خداوند اورا با اراده ی حکیمانه ی قدسی خویش با هدفمندی و روشمندی و نظام مندی همراه با عقل و اراده ی آزاد آفریده است می تواند با فراهم بودن شرایط در همه ی محیط مادی خود با رفتارهای خویش بگونه های مثبت و منفی و بگونه های مختلف تاثیر گذار و تاثیر پذیر باشد. بشر برای مصون ماندن و رهایی از هر آسیبی و برای بر خورداری پیوسته از نعمتهای الهی اگر تاثیر گذاریهای مثبت و منفی خود را در محیط بشری و مادی خویش در پروتو رهنمودهای وحیانی اصیل و قطعی خداوند بگونه ای حکیمانه نسنجد و ارزیابی و کنترل نکند و آنچه را که در تضاد با این رهنمودها است با صداقت و تعهد کنار نگذارد و اعلام پشیمانی و توبه ی قطعی نکند بی تردید بتناسب بار منفی تاثیر گذاریهای خود دیر یا زود آسیب خواهد دید و وبه اندازه ی همین بار منفی مطابق با سنت ثابت الهی حق مصونیت و رهایی از آسیب را در دنیا و آخرت از دست خواهد داد. بشر با مقتضای حکمت الهی با عقل وسرشت خدا دادی خود که توان شناخت سره ها از نا سره های رفتاری را دارند همراه با اراده ای آزاد و با رهنمودهای آشکار وسرشت نشین از بایدها و نبایدهای رفتای از وحی خداوند به پیامبران در این دنیا زندگی می کند. بشر ، بنا به تاکید خداوند در قرآن ، برای دادن امتحان در چگونگی بهره وری با عقل و اراده ی خویش از رهنمودهای وحیانی سرشت نشین الهی در این دنیا به وجود آمده و به سرشت او القا شده است که دریافت و باختن هر چیز با حاکمیت رهنمودهای خداوند وابسته به رفتار او است و هیچ چیز بی بهای مناسب خود به دست نمی آید و ازدست نمی رود. از این کوته سخن باید روشن گردد و بشر با اندیشه وری خرد مندانه باید بتواند درک کند وبای کشنده همه گیر کرونا در پاسخ مناسب به چه نوع و با کدام اندازه و کدام نوع از تاثیر گذاریها و تاثیر پذیریهای منفی او در محیط خویش است که او را این گونه فراگیر و همه گیر به خود گرفتار کرده است؟؟؟!!! اگر بشر توانست ، پیش از رفتن فرصت زنده ماندن از دست ، با پشیمانی و تعهد به عدم بازگشت به رفتارهای منفی گذشته ی خویش در حد توان به جبران آسیبهایی که به بار آورده بپردازد شاید از آثار کشنده ی این وبا با لطف و رحمت خداوند رهایی یابد و مصون بماند. ارسال وبا ازجانب خداوند یکی از پاسخهای فراگیر الهی به بشر است تا از نتایج آسیبهای فراگیری که به محیط بشری و مادی خویش رسانده درس عبرت بیآموزد و با پشیمانی وتعهد به جبران آسیبهایی که به محیط بشری و محیط مادی و طبیعی خویش رسانده است در حد توان بپردازد. عدل و حکمت الهی مطابق با آن چه که در قرآن آمده است اقتضا می کنند تا زمانی که بشر از بلا و ابتلا عبرت نگیرد و با اعلان پشیمانی قطعی از رفتارهای منفی آسب آفرین خود صادقانه و با جدیت به جبران خسارتها و تلفات دست ساز خویش که به محیط بشری و مادی رسانده است تعهد ندهد و این تعهد را صادقانه در عمل با جدیت پیاده نکند ؛ بلا و ابتلا ، بتناسب آسیبهای خرد و کلانی که بشر رسانده است و بتناسب شرایط موجود در علم فراگیر خداوند ، حتی تا سطح فرا گرفتن همه ی نوع بشر امکان دارد ادامه یابند.