شکاف عمیق در بازار مسکن؛ یک خانوار شهری برای خانه‌دار شدن به ۸۹ سال پس‌انداز نیاز دارد
آمارهای جدید نشان می‌دهد که یک خانوار شهری برای خرید خانه به طور میانگین باید ۴۹ سال و در تهران ۸۹ سال پس‌انداز کند. این وضعیت، با وجود کاهش نرخ تورم مسکن در سال جاری، همچنان بحرانی توصیف شده است.
طبق آمار منتشر شده، یک خانوار شهری برای خانه‌دار شدن به طور متوسط باید ۴۹ سال و در تهران حدود ۸۹ سال پس‌انداز کند.
بر اساس داده‌های مرکز آمار، شاخص «دسترسی به مسکن» که نشان می‌دهد یک خانواده با کل درآمد سالانه خود چه مدت زمان نیاز دارد تا یک واحد ۱۰۰ متری خریداری کند، در سطح کشور به طور میانگین ۱۰ سال و در تهران حدود ۱۸ سال برآورد شده است. این در حالی است که معیار رایج جهانی کمتر از ۱۵ سال محسوب می‌شود.
نرخ پس‌انداز خانوارها در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال قبل رشد داشت؛ در سطح کشور از ۱۸ درصد به ۲۱ درصد و در تهران از ۱۳ درصد به ۲۰ درصد افزایش یافت.
پایه این ارقام، یک خانوار شهری برای خانه‌دار شدن به طور متوسط باید ۴۹ سال و در تهران حدود ۸۹ سال پس‌انداز کند.
این اعداد در مقایسه با سال ۱۴۰۲ بهبود قابل توجهی داشته‌اند؛ چراکه در آن سال مدت انتظار در کل کشور ۵۹ سال و در تهران ۱۵۲ سال (بیش از یک قرن و نیم) بود. به این ترتیب، فاصله زمانی در تهران بیش از ۴۰ درصد کاهش پیدا کرده است.
دلایل این کاهش را می‌توان در سه عامل اصلی خلاصه کرد. نخست اینکه در سال ۱۴۰۳ رشد قیمت مسکن تحت تأثیر تحولات منطقه‌ای و نگرانی‌های سیاسی، کند شد و نرخ تورم مسکن که در سال ۱۴۰۲ بیش از ۶۰ درصد بود، به حدود ۱۵ درصد رسید.
دوم، افزایش درآمد خانوارها فراتر از تورم مسکن قرار گرفت؛ متوسط رشد درآمدها در کشور ۳۳.۶ درصد و در تهران ۲۹ درصد گزارش شد.
سومین عامل نیز بهبود نرخ پس‌انداز بود؛ هرچند این بهبود بیشتر ناشی از رشد ارزش دارایی‌ها به‌ویژه املاک طبقات مرفه بود و مستأجران سهم کمتری از آن بردند.
با وجود این تغییرات مثبت، همچنان شرایط بحرانی توصیف می‌شود. در تهران مدت انتظار برای خانه‌دار شدن حدود ۶ برابر و در کل کشور ۳ برابر میزان متعارف جهانی است.
این شکاف بزرگ بیانگر شدت «فقر مسکن» در ایران است. بر اساس گزارش‌ها، نرخ فقر مستأجران در سال ۱۴۰۲ به ۴۰ درصد رسید که رکورد دو دهه اخیر محسوب می‌شود.
همچنین شکاف طبقاتی در مالکیت مسکن افزایش یافته است؛ به‌گونه‌ای که در ۱۶ سال اخیر تعداد خانوارهای صاحب‌خانه در دهک دهم دو برابر شد، اما در دهک اول تنها ۶۰ درصد رشد کرد و همچنان ۱۰۰ درصد مستأجران دهک اول فقیر هستند.
از سوی دیگر، جهش اجاره‌بها بخش زیادی از پس‌انداز سالانه خانوارها را از بین برده و دو ابزار اصلی برای خانه‌دار شدن یعنی پس‌انداز و تسهیلات بانکی عملاً کارایی خود را از دست داده‌اند.
باسلام.به نظرم،ملت ایران،تک تک آنها بینهایت با هم اختلاف نظر و اختلاف فکر دارند ولی در این که در آینده بسیار نزدیک اتفاقات عجیب و غریبی همانند جنگ ۱۲ روزه می افتد و زمان آن زیادتر از قبلی و تغییر و تحولات عظیمی در ایران می افتد، اتفاق نظر دارند.باتشکر