روزگاری در آزمون استخدامی معلمان، از سوالات شب اول قبر می پرسیدند!/ در همچنان بر همان پاشنه می چرخد!

روزنامه اطلاعات نوشت: این که وزرای آموزش‌وپرورش باید در زمره‌ حرفه‌ای‌ترین و زبده‌ترین فرهیختگان جامعه و مجرّب و کارکشته‌  کار در مدرسه و مسلّط به نظریات یادگیری باشند، همچنان تحت‌الشّعاع حاشیه‌های شعاری و ویترین‌سازی‌های بر سبیل باد و هواست.

روزگاری در آزمون صلاحیّت‌سنجی برای به‌کارگیری معلّمان، تا سؤالات شب اوّل قبر پیش می‌رفتند و هنوز و همچنان به اقتضای روزمرّگی‌ها، دل به همین قِسم دارند و گویا قسَم یاد کرده‌اند که پوسته‌ سخت تسلّطِ حُکم بر حکمت را نگشایند. اگر از سؤالات آنچنانی اندکی فاصله گرفته‌اند، در عوض به القای اخبار پوچ روی کرده‌اند و انگار باید از سر تعمّد، غرور ملّتی را در باور خبرهای فیک مخدوش کنند؛ آن‌جا که جنگنده‌های ساقط‌نشده‌  دشمن را به زور می‌خواهند در برگه‌های آزمون استخدامی بر زمین گرم بکوبند؛ خب! که چه بشود؟

لابد معلمِ تازه‌پای در مدرسه‌گذاشته را باید از همان اوّل کار روشن کنند که: ایّهاالعزیز! می‌توان جهت اعتلای بیرق اسلام، هم خلاف گفت و هم آن را ترویج کرد!

کی زمانی فرا می‌رسد که فرهنگی‌ترین و آینده‌سازترین نهاد کشور، یعنی آموزش‌وپرورش، از چنبره حلقه‌های ناکارآمد به درآید؟ همان حلقاتی که وقتی امتحان‌های خود را در انواع و اقسام دیگر نهادها و ارگان‌ها پس دادند و نمره‌  قبولی نگرفتند، آخرین بختشان را باید در این وزارتخانه بیازمایند؟

گفتند اولویت‌هایی را برای صبحگاه‌های مدارس دارند. مدرسه پادگان نیست؛ اولویت صبحگاه مدارس، صف‌های خواب‌آلوده و شکم‌های نیم‌سیر نیست. صبحگاهِ دانش‌آموز یعنی گاهِ سیری و نشاط و انگیزه؛ باقی بقای ناظمانِ صبح!

نیز گفتند که برای نمازهای جماعت درون مدرسه به همچنین. دستشان درد نکناد! برای نمازهای فُرادای داخل خانه‌ها نیز پی‌جوی انگیزه و خودجوشی هستند آیا؟ و نیزهایی از این قبیل.

کی آموزش‌وپرورش ما بخت‌یار می‌شود؟