اسکوچیچ و شکافی که هنوز با بازیکنان دارد

بیراه نیست که بگوییم نتایج امروز فوتبال ملی کامل به کام ایران است؛ حالا تیم ملی چه خوب بازی کند چه بد، امتیازها در کیسه شاگردان اسکوچیچ جمع شده است. 5 بازی، 4 برد، یک تساوی ، 13 امتیاز و تکیه برصدر. تیم ملی بعد از پشت سرگذاشتن 50 درصد مسیر بیش از 80 درصد راه صعود را گذرانده و بازی های آینده زمانی برای جشن رزرو بلیت قطر و نگاه به مسابقات به عنوان بازی تدارکاتی است.

آخرین سه امتیاز تیم ملی به دراماتیک ترین شکل ممکن به دست آمد، دو دقیقه فوتبال بازی کردن، کامبک و ساختن پیروزی از یک شکست تلخ!

در حالی که همه در شادی این برد خارج از خانه و تمجید از روحیه جنگندگی ملی پوشان بودند اما در ادامه اقدام دسته جمعی ملی پوشان حاشیه ساز شد. شاگردان اسکوچیچ بعد از پایان بازی با انتشار پست اینستاگرامی نسبت به شرایط تیم ملی و کمبود حمایت ها انتقاد کردند. در متن اعتراضی آمده است:

ما بازیکنان تیم ملی با همه توان و غیرت ایرانی و با حمایت شما مردم شریف ایران در دور رفت بدون شکست صدرنشین شدیم. لازم است به اطلاع مردم برسد که تیم ملی با چه مشکلات عجیبی روبرو است که به هیچ وجه در شان نام کشورمان نیست. در تدارکات و پشتیبانی، در حد یک تیم باشگاهی هم حمایت نمی‌شویم.

یکسال است لباسهای کهنه را می‌پوشیم و هر بار پس از شستشو دوباره باید بپوشیم. در همین سفر لبنان با مشکلات زیادی از جمله زمین تمرین مواجه شدیم اما اعتراض مناسبی از طرف مسئولین فدراسیون صورت نگرفت. بازیکنان تیم ملی برخلاف وعده‌ها و با گذشت چندین ماه، هنوز پاداش‌های خود را دریافت نکرده‌اند.

از صعود در بحرین به بعد، دیگر خبری از مسئولین ورزش کشور نبوده. بردهای ما برایشان عادی شده و به جای اینکه بیشتر حمایت کنند، بطور کلی فراموش مان کرده‌اند. این وضعیت اصلا مناسب تیمی نیست که در صدر رنکینگ آسیاست و مهیای حضور در جام جهانی می‌شود.

ماجرای پاداش های بازیکنان چیست؟

فدراسیون فوتبال بعد از هرمسابقه برحسب نتیجه کسب شده پاداشی برای بازیکنان درنظر می گیرد. در دور قبل که اهمیت زیادی داشت و همه چیز برای تیم گره خورده بود؛ در بازی با کامبوج، هنگ کنگ، عراق و بحرین به ترتیب 25، 25، 50 و 50 میلیون تومان به بازیکنان پرداخت شد. بنا به گفته خود بازیکنان و فدراسیون پاداش های باقی مانده مربوط به دور سوم و نهایی انتخابی جام جهانی است؛ یعنی 5 مسابقه.

هنوز اعلام نشده که فدراسیون برای 4 برد و یک تساوی چه میزبان پاداش در نظر گرفته اما با یک تخمین جزیی می توان احتمال داد که حدود این پاداش ها چقدر است.

با توجه به اینکه در بازی های مهم دوره قبل برد پاداش 50 میلیونی داشته بنابراین  احتمال دارد در دور نهایی این مبلغ به 100 میلیون برسد (البته بیشترین حد ممکن). با این احتمال و با احتساب همین میزان برای تساوی خانگی مقابل کره جنوبی هرکدام از بازیکنان باید مبلغی در حدود 500 میلیون تومان (حداکثر) پاداش دریافت می کردند؛ البته این پاداشی است که از سوی فدراسیون درنظرگرفته می شود.

بنابراین تمام اعتراض ها به خاطر پاداش حدود 500 میلیون تومان است که شاید عجیب به نظر برسد که به خاطر این میزان بدهی ملی پوشان دست به چنین اقدام مشترکی بزنند. آن هم برای بازیکنانی که به خاطر ملی پوش بودن گاهی دستمزدهایشان در تیم های باشگاهی بیشتر می شود.

ملی پوشان و فراموشی پاداش های دور قبل

در دور دوم و بعد از قطعی شدن صعود نه فقط فدراسیون فوتبال بلکه سازمان برنامه و بودجه هم دست به جیب شد و به بازیکنان پاداش داد! پاداش هایی که به عقیده برخی غیرقانونی بود اما به هرشکل پرداخت شد.

درپایان دور دوم 50 میلیون تومان وزارت ورزش و 100 میلیون تومان هم از سوی سازمان برنامه و بودجه به تیم ملی پرداخت شد. این اتفاق در حالی رخ داد که هر سه پاداش فدراسیون، وزارت و سازمان بودجه همه زیر نظر دولت بودند و از یک منبع سه بار پول پرداخت شد! به عبارتی برای 4 بازی برگزار شده ایران در بحرین بازیکنان نفری 350 میلیون تومان پاداش گرفتند که این مبلغ حتی به بازیکنانی که بازی هم نکرده بودند اهدا شد!

این اعتراض ملی پوشان نسبت به پرداخت نشدن پاداش با وجود  اینکه در اصل کاملا درست و به حق است؛ با توجه به مشکلات مالی فدراسیون ها کمی عجیب به نظرمی رسد. نه فقط ملی پوشان فوتبال بزرگسالان بلکه بسیاری از تیم های وزرشی از فدراسیون طلب دارند و حتی مبلغی کمتر از میزان پاداش مردان فوتبالیست است.

لباس های کهنه و غیبت مسئولان

از آن جایی که مسئولان عادت دارند که برای بازی های مهم که رسانه ها به خصوص عکاسان توجه زیادی به آن می کنند، خودشان را به محل برگزاری مسابقه برسانند این موضوع برای ملی پوشان هم عادی شده و حالا از نبود مسئولان اطراف تیم گلایه می کنند. اگر همه چیز طبق برنامه و اصول خود جلو برود چه نیازی به حضور وزیر یا هرشخصی دیگری کنار تیم وجود دارد؟ آیا تیم های ملی جهان برای هربازی وزیر و مسئولان ورزش را به همراه خود دارند؟

یک سری اتفاقات نه فقط در فوتبال ایران بلکه در آسیا کاملا طبیعی است که یکی از آن ها کیفیت زمین چمن است. اینکه بعد از برد شیرین مقابل لبنان بازیکنان به خاطر عدم اعتراض مسئولان به زمین تمرین انتقاد کنند کمی عجیب است! چرا که پیش از آن هم این دست اتفاقات رخ داده و سرمربیان در نشست خبری به آن اشاره کردند و حتی با انتقاد مسئولان نیز هیچ اتفاقی در جهت رفع آن رخ نداده است.

حسن کامرانی فر دبیرکل فدراسیون فوتبال در واکنش به اعتراض‌ بازیکنان تیم ملی می گوید: همیشه لباس و پک جدید در اختیار ملی‌پوشان قرار گرفته و بهتر است بزرگنمایی نکنیم. فدراسیون تمام تدارکات لازم را برای تیم ملی تدارک دیده است. بازیکنان حق دارند اعتراض کنند و سعی می‌کنیم کم‌کاری‌ها را برطرف کنیم.

اسکوچیچ و شکافی که هنوز با بازیکنان دارد

یکی از مباحثی که در خصوص تیم ملی مطرح می شود نبود رابطه نزدیک میان اسکوچیچ و بازیکنان است. درواقع به آن اندازه که کی روش و بازیکنان هوای یکدیگر را داشتند این اتفاق در زمان اسکوچیچ رخ نداده است. حتی اگر این موضوع را به مدت زمان حضور کارلوس در ایران مرتبط بدانیم اما هنوز هم نشانه ای از شکل گیری آن احساسات بین طرفین وجود ندارد.

شاید اگر اسکوچیچ به عنوان سرمربی مشکلات تیم و درخواست بازیکنان را به مسئولان منتقل می کرد آن ها به فکر انتظار پست هماهنگ نمی افتادند یا حداقل آن که او هم بعد از این اعتراض به حمایت از بازیکنانش می پرداخت و رابطه خود را با بازیکنانش بهتر می کرد.

به نظر می رسد نه فقط لباس های کهنه و پاداش پرداخت نشده 5 بازی بلکه مسائل مهم تر و ریشه ای تر سبب انتشار پست اعتراضی بعد از بازی با لبنان شد که این احتمال می رود در ادامه و به خصوص بعد از قطعی شدن صعود ایران به جام جهانی شدت بیشتر، مسیر متفاوت تر اما با یک هدف به خود بگیرد.