میرزا محمدرضا کرمانی، مشهور به «رضای شاهشکار»، یکی از چهرههای ماندگار و بحثبرانگیز تاریخ معاصر ایران است. او با ترور ناصرالدین شاه قاجار در ۱۱ اردیبهشت ۱۲۷۵ خورشیدی، نه تنها پایان دورهای از سلطنت قاجار را رقم زد، بلکه به نمادی از اعتراض علیه استبداد و فساد دربار بدل شد.
در اوایل ماه ذیقعده سال ۱۳۱۳ قمری، برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۲۷۵ خورشیدی، ناصرالدینشاه خود را برای برگزاری جشن آغاز پنجاهمین سال پادشاهیاش آماده میکرد. قرار بود این جشنها در طول یک هفته برگزار شود. به همین مناسبت، صبح روز یازدهم اردیبهشت، یک روز پیش از آغاز جشنها، شاه به قصد زیارت مزار حضرت عبدالعظیم راهی شهر ری شد. در حرم حضرت عبدالعظیم، ناگهان صدای شلیک تپانچه سکوت را شکست و سه گلوله میرزا رضا کرمانی، از یاران سید جمالالدین اسدآبادی، شاه قدرتمند قاجار را از پای درآورد. او را در جوار بقعه حضرت عبدالعظیم به خاک سپردند.
عکسهایی که در زیر ملاحظه میکنید، صحنههایی از یک مراسم عروسی در کردستان را به تصویر کشیدهاند.
عکسی که در زیر ملاحظه میکنید تعدادی از کودکان خانوادۀ سلطنتی و از جمله برخی از فرزندان ظلالسلطان (پسر بزرگ ناصرالدین شاه) را در کنار غلامان و خواجههایی که مسئول مراقبت و نگهداری از آنها بودهاند نشان میدهد.
تصویری کمتر دیده شده از محمد حسن میرزا، آخرین ولیعهد سلسله قاجار را در کودکی و در اواخر دهه 1280 هجری شمسی مشاهده می کنید.
عکسی که در زیر ملاحظه میکنید، ناصرالدین شاه قاجار را در حرمسرای خود و در کنار دو تن از همسرانش به تصویر کشیده است.
عکسی که در زیر ملاحظه میکنید، گروهی از درویشهای دورهگرد ایرانی را با چماقها و کشکولها و شکل و شمایل مخصوص به خودشان در دوران قاجار ملاحظه میکنید.
در تاریخ ایران، همواره شخصیتهایی بودهاند که با زبان طنز و شوخی، حقایق تلخ و انتقادهای جدی را به گوش صاحبان قدرت رساندهاند. در میان این چهرهها، کریم شیرهای، دلقک جسور و زیرک دربار ناصرالدینشاه قاجار، جایگاهی خاص و بیمانند دارد؛ کسی که در لباس دلقک، نقشی فراتر از یک سرگرمکننده ایفا کرد و به نماد نقد اجتماعی و صدای مردم بدل شد.
نصیر خان سردار جنگ از خانها و بزرگان ایل بختیاری و از رجال سیاسی دورۀ مشروطه بود. عکسی را که ملاحظه میکنید خود او به سر سیدنی آرمیتاژ اسمیت (مشاور انگلیسی دولت ایران) هدیه داده. نوشتۀ حاشیه عکس: «این عکس خودم را به جناب اجل و دوست محترم مسیو اسمیت دام اجلاله به یادگار دادم».
عکسی که در زیر ملاحظه میکنید گروهی از زنان و دختران نوازنده دوران قاجار را در کنار یکدیگر به تصویر کشیده است؛ یک مرد نیز با لباس زنانه پشت سر آنها ایستاده است.