نماهنگ زیبای محمود کریمی برای پیاده روی اربعین؛ سلام من به حسین

کدام یک از فرضیه های زیر بر مبنای قرآن و عقل درست است؟ : --- آیا انجام مراسم و شعایر دینی و مذهبی و گرامی داشت مناسباتهای ویژه ی ائمه اطهار با رفتارهای خرد گرا و هزینه های پر بازده مثبت و سازنده ی محسوس و مفید برای همیشه ی جوامع اسلامی و مطابق با بایدها و نبایدهای خداوند در قرآن خدا پسندانه است؟ یا انجام این مراسم و شعایر و گرامیداشتها با رفتارهای تخیلی که متضاد با قرآن و خرد گریز و مخرب اند و هزینه های کلان بی بازده زیان بار جبران ناپذیر و وحدت شکن برای جوامع اسلامی در بر دارند می تواند خدا پسندانه باشد؟ آیا مسلمان دین دار که خود را در معرض حساب دقیق خداوند می بیند و مراسم و شعایر دین و مذهب را برای کسب رضای خداوند انجام می دهد به شناخت و تشخیص سره از ناسره و تشخیص سودمند و زیان بار رفتارهای مذکور و گزینش رفتار خدا پسندانه موظف است ؛ یا موظف نیست؟ آیا مسلمان دین دار در گزینش هر نوع دین داری باید خود را به شرط و قیدهای قرآنی و عقلی معینی پایبند سازد یا می تواند و اختیار دارد برای جلب رضایت خداوند رفتارهای خرد گریز متضاد با قرآن را نیز بنام دین داری و مذهب داری ، بی قید وشرط انتخاب کند و به این رفتارها عمل نماید؟ آیا آزادی بشر در اختیار و گزینش هر نوع دین داری که در عبارت قرآنی:« لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ...» آمده خطاب به انسانهای دیندار خدا پرست است یا این خطاب به منکران دین الهی است؟ آیا ذهن بی نهایت محدود بشر بتنهایی و بی کمک صاحب همه ی حقایق جهان که خداوند است می تواند به تمام و کمال جزئیات هر یک از حقایق دینی دست رسی پیدا کند یا بی تردید به کمک صاحب حقایق نیاز دارد؟ آیا میان همه حقایق دینی الهی هر یک با دیگری در هدف و روش رسیدن به هدف باید همگنی و هماهنگی باشد یا به همگنی و هماهنگی هیچ نیازی نیست؟ آیا سهیم سازی بندگان مقرب ، که بنا به روشنگریهای آشکار قرآن به همه ی نیازها و ناتوانیها محدود اند ، در ویژگیهای الوهیت و ربوبیت و عبودیت منحصر به خداوند و همچنان سهیم سازی این بندگان در مراسم و مناسک و شعایری مشابه با آنچه که خدواند در این زمینه برای خود تعیین کرده است منشأ صریح قرآنی هماهنگ با اصول استدلال عقلی دارد یا منشأ این سهیم سازی قرآنی نیست؟