برای کعبی، خالق رد پا روی صورت فیگو!

متولد یک مهر 1364، در تاریخی که مشخص نیست واقعا درست است یا نه. در اهواز متولد شدی تا 21 سال بعد در جام جهانی، چنان لوییز فیگو را بزنی که به جای عکس علی دایی روی نیمکت، عکس صورت خائن کاتالونیا و رد پای تو دست به دست بچرخد.

جزو معدود ترانسفرهای تاریخ فوتبال ایران به لیگ جزیره اما عمر حضورت در لستر به یک سال نمی‌رسد. سرمربی‌ات می‌گوید زبان انگلیسی را نمی‌توانی یاد بگیری و باید برگردی.

از جمله نسل طلایی فوتبال خوزستان که با هم به تیم ملی رسیدند اما این تویی که بین آن همه خوزستانی، گل سوم ایران مقابل نیوزیلند را می‌زنی.

با یک متر و 63 سانتی‌متر قد، بعد از قهرمانی نوستالوژیک با پرسپولیس قطبی و شلوغی زمین، برای حفظ جانت می‌روی روی تیر دروازه تا هواداران از زمین خارج شوند و زیر دست و پا نباشی. این بار اولی نیست که قهرمان می‌شوی، قبل از این با فولاد و فرانچیچ هم دستت به جام رسیده اما این قهرمانی برایت مزه دیگری دارد.

دست‌پرورده آکادمی استقلال اهواز اما لباس بزرگسالان استقلال خوزستان را 14 سال بعد به تن می‌کنی، وقتی که دیگر مثل قدیم هواخواه نداری و مشتری دست به نقدی در فصل نقل و انتقالات نیست.

در دوره 17 ساله حضور در سطح اول فوتبال، 11 لباس عوض می‌کنی و در نهایت به سپیدرود می‌رسی. سپیدرود زمانی به لیگ برتر صعود می‌کند که تو بازوبند را به بازو بسته‌ای. تو در سپیدرود می‌مانی و لیگ هفدهم به خیر و خوشی با بقای تیمت به پایان می‌رسد اما لیگ هجدهم با آمدن خداداد، شرایط تغییر می‌کند.

بعد از 6 تای سپاهان در هفته‌های اول لیگ هجدهم، با خداداد بگومگو می‌کنی. حسابی از خجالت هم درمی‌آیید. تو مدعی می‌شوی گل خداداد به استرالیا را به بچه هفت ساله هم می‌دادی، توی گل بوسنیچ می‌کرد و خداداد پاسخ می‌دهد بهتر است به ریمل و آرایشت برسی!

با همه فراز و نشیب‌هایی که داشتی، با السد، استیل‌آذین، لستر، پرسپولیس، فولاد، استقلال خوزستان، راه‌آهن، صنعت نفت و سپیدرود، با فوتبال خوزستان شروع کردی و با فوتبال رشت به پایان رسیدی. با 1 جام جهانی و یک سومی در جام ملت‌ها، با 84 بازی ملی و در نهایت با سنی که برای تو واقعا یک عدد بود.

تو امروز، 26 آذر 97 به فوتبالت پایان دادی و دست آخر هیچکس نفهمید واقعا چند سال داری!

منبع: جایگاه ویژه

2034