روایتِ آرام یک صنعت زیر فشار؛ وقتی کار، پاسخِ جنجال می‌شود

با وجود آنکه صنعت پتروشیمی یکی از ستون‌های اصلی ارزآوری و از مهم‌ترین پایه‌های درآمد ملی است، در سال‌های اخیر بیشترین فشار را از ناحیه تحریم‌ها، محدودیت‌های حمل‌ونقل و صادرات، دشواری تأمین تجهیزات، ناترازی انرژی و حتی تهدیدات نظامی متحمل شده است، فشاری که در عملکرد شرکت‌های بالادست و پایین‌دست به‌روشنی دیده می‌شود.

اینجا همان جایی است که واقعیت، بلندتر از هیاهو حرف می‌زند، جایی که برخی شرکت‌ها حتی در سخت‌ترین شرایط، مسیر توقف‌ناپذیر خود را ادامه داده‌اند تا نشان دهند هنوز می‌توان در دل فشارها، کارنامه‌ای روشن ساخت.

پتروشیمی پردیس، قطب تولید اوره کشور و جهان، یکی از این نمونه‌هاست، شرکتی که موفق شد میانگین تولید روزانه خود را افزایش دهد. این دستاورد تنها حاصل تلاش عملیاتی نبوده است. رساندن نسبت نرخ صادراتی پردیس به ۱۰۶ درصد نرخ مرجع آرگوس، یعنی ۶ درصد بالاتر از میانگین نرخ بین‌المللی، و انطباق ۹۸ درصدی با نرخ فروش، نشانه یافتن بازارهای جدید و قوی صادراتی حتی در شرایط تحریمی است، موضوعی که قلب بدخواهان ایران و صنعت پتروشیمی را به درد آورده است.

علاوه بر دستاوردهای تولید و سودآوری، پتروشیمی پردیس در حوزه مسئولیت اجتماعی نیز عملکرد چشمگیری داشته است، از جمله آغاز پروژه ساخت مدرسه ۱۲ کلاسه دخترانه در عسلویه و همکاری با صندوق تأمین خسارت‌های بدنی برای حمایت از ۷۹ نفر از مردم استان بوشهر و جلوگیری از زندانی شدن آن‌ها.

روایت روزهای پردیس، داستان حضور مدیران متعهد و پای‌کار است. حتی در شرایط جنگ دوازده‌روزه، آن‌ها با ماشین و به‌صورت زمینی خود را به فازهای عملیاتی رساندند تا در سخت‌ترین شرایط و اوج تهدیدها، دست از کار نکشند. این موفقیت‌ها نه‌تنها به افزایش بهره‌وری و تولید کمک کرده، بلکه جلوی سوء‌مدیریت‌ها و دست‌اندازی به بیت‌المال را گرفته و صدای بدخواهان خارج‌نشین ایران و ایرانی را درآورده است.

هرچند مدیران پردیس وقت و انرژی خود را صرف «جیغ‌های بنفش» برخی کاسبان نمی‌کنند، اما رسالت رسانه‌های واقعی، انعکاس تلاش‌های بی‌وقفه این مدیران است، دستاوردهایی که حتی در لحظه تحویل سال، ایران و صنعت پتروشیمی را سربلند نگه داشته است.