حریرچی: تاثیر فلاکت مسکن بر سرخوردگی ملت/ ناامیدی نسلهای ایرانی را تهدید میکند
یک آسیب شناس اجتماعی بیان کرد: فلاکت مسکن، نسلهای ایران را ناامید کرده است چون با یاس و افسردگی به آینده نگاه میکنند. بههمین دلیل نسل جوان ما دیگر شاد نیست و نمیتواند شادی کند.
امیرمحمود حریرچی در واکنش به ورود مسکن به وضعیت فلاکت، میگوید:
برخورداری از مسکن با توجه به درآمد هر فرد، یکی از حداقلهای حقوق شهروندی است ولی در ایران حقوقشهروندی اهمیتی برای دولتها ندارد. مسکن در کنار معیشت، درمان و آموزش از جمله اولویتهای بقای بشریت است.
اکنون معنای خانه تغییر کرده است و برای بخش زیادی از جامعه دیگر فضای امن محسوب نمیشود، چون بیشتر درآمد خانواده را در خود فرو میبرد.
خانوادهها برای کاهش هزینه مسکن مجبورند به حاشیه شهرها بروند که آنجا با هجوم آسیبهای مختلف اجتماعی روبهرو میشوند. با شعارهایی مانند مسکن امید، ملی، مهر شهروندان را امیدوار کردند ولی در نهایت هیچ.
ملت ما اکنون در حاشیه شهرها بهدنبال سرپناه هستند. دولت، مجلس و ... نمیتوانند بحران مجلس را حل کنند و فقط توپ را در زمین یکدیگر پرتاب میکنند. حاکمیت باید تصمیم جامعی در این مورد بگیرد در غیر این صورت شرایط غیرقابل پیشبینی خواهد بود.
بحران مسکن اکنون وارد مرحله فلاکت شده است زیرا همین چالش که بسیاری از کشورها توانستند به راحتی برطرفش کنند، باعث شده تا همه مردم سرخوردهتر و افسردهتر شوند.
پزشکیان اگر واقعا بهدنبال عدالت اجتماعی است لایحهای برای قانون حمایت از شهروندان به بهارستان ارسال کند.
وقتی با فلاکت مسکن روبهرو هستیم یعنی در حوزههای اخلاق، قانونمداری، درمان، اشتغال و ... هم در وضعیت فلاکت بهسر میبریم. وضعیت حقوق کودکان، زنان، سالمندان را با همین وضعیت مسکن میتوانیم بسنجیم.
سالها است بهدنبال رفع موانع ازدواج و فرزندآوری هستند ولی نمیتوانند چالش مسکن را کمرنگ کنند.
جوانان نهتنها میلی به ازدواج ندارند بلکه تمایل به حضور در خانههای اشتراکی دارند. در این وضعیت اعتیاد اولین چالشش خواهد بود.
فلاکت مسکن، نسلهای ایران را ناامید کرده است چون با یاس و افسردگی به آینده نگاه میکنند. بههمین دلیل نسل جوان ما دیگر شاد نیست و نمیتواند شادی کند.
وقتی برای آینده نگران هستی به یک انسان مضطرب تبدیل خواهی شد که در هر ثانیه از روز با اضطراب و ترسی پنهان و آشکار روبهرو خواهی شد.
فقط محاکمه
کو گوش شنوا؟
به قله فلاکت جمعی رسیدم میگفتند داریم به قله نزدیک میشویم،ملت باور نداشتند
در ایران فقط فلستین و اسراییل و لبنان و سوریه اهمیت دارد .ما مردم ایران فقط این وسط قریبه ایم
تو ایران چی خوبه ؟ نه کار هست نه آب و برق و گاز هست ، گرونیه خوراک و پوشاک و مسکن که بیداد میکنه ، افعانی که از ایرانی داره بیشتر میشه ، از بس همه چیز مشکله جوونها نمیتونن ازدواج کنن ، اونایی هم که به سختی ازدواج میکنن قید بچه دار شدنو میزنن ، چون به آینده کشوری که افتاده دست مسئولین بی مسئولیت و افغانیا امیدوار نیستن
دولت خدمتگزار با همه مرد وزنهای مجرد فراری از ازدواج بیکار الاف خیابون پارگ رفتن الکی بیشتر دهه ی هفتادی هشتادی نودی بنگی ماری کش داریم میریم به زباله دان تاریخ دولت اینا رو نمیبیند یا خودشونو زدن به خریت
.
هرچه بگندد نمکش میزنند وای ب روز وحال ما ایرانی و افعانی باهم تو صف نانوایی مرقی لبنیاتی به کجا رسیدیم اینا برادرهامون هستن
مرگ
سختی راه صدسال اوله بعد درست میشه