حکم فیفا درباره بیماری بازیکن پرسپولیس
کارشناسان پزشکی-ورزشی دنیا نظر متفاوتی درباره ابتلای فوتبالیستها به بیماری هپاتیت B دارند اما فیفا طرف بازیکن را میگیرد.

ابتلای سرژ اوریه، ستاره خارجی تازه وارد پرسپولیس به بیماری هپاتیت B به بمب خبری فوتبال ایران تبدیل شده در همین رابطه قانون فیفا میگوید که هیچ بازیکنی صرفاً به دلیل ابتلا به ویروس خونی مانند هپاتیت B نمیتواند از بازی منع شود، مگر اینکه بیماری در مرحله حاد باشد و علائم شدیدی ایجاد کند که عملکرد را مختل کند.
بنا به گزارش سایت پزشکی pmc.ncbi.nl، تقریباً ۱۰۰% فوتبالیستهای مبتلا به هپاتیت B میتوانند در لیگهای مختلف بازی کنند، مشروط به اینکه تحت درمان باشند.

روز گذشته با تایید ایفمارک تست هپاتیت ب این مدافع ساحل عاجی مثبت شده و طبق دستور موقت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال سرژ اوریه تا اطلاع ثانوی از هر گونه فعالیت فوتبالی از جمله حضور در تمرینات محروم شد.باشگاه پرسپولیس هم با انتشار بیانیهای عنوان کرد که تاییدیههای لازم را از پزشکان متخصص عفونی دریافت کرده که اعلام کردند حضور این بازیکن مشکل پزشکی برای دیگر بازیکنان ایجاد نخواهد کرد.
نشریه گادرین مینویسد که هپاتیت B یک بیماری ویروسی عفونی است که از طریق خون و مایعات بدن منتقل میشود. در ورزشهای تماسی مانند فوتبال، ریسک انتقال ویروس از طریق زخمهای باز یا تماس با خون وجود دارد، اما این ریسک بسیار پایین است.
آمار محرومیت بازیکنان مبتلا به هپاتیت B در قارههای مختلف بنا به گزارش نشریه میرر انگلیس به شرح زیر است:یوفا: صفر درصد(بادرمان)لیگهای قاره آمریکا: صفر درصد(تعبیض غیرقانونی اعلام شده و واکسیناسیون الزامی)آسیا و آفریقا: 5 درصد(ریسک بالاتر، اما مدیریت پزشکی اولویت دارد)
دکتر ماریا گونزالس، متخصص کبد از مجله پزشکی ورزشی اسپرینگر میگوید که در ورزشهای تماسی مانند فوتبال، خطر انتقال هپاتیت B وجود دارد، به ویژه اگر زخمهای باز درمان نشوند که در این صورت بازی نکردن این فوتبالیستها در زمین بازی بهترین انتخاب است.اما دکتر جان اسمیت، متخصص بیماریهای عفونی از مرکز پزشکی ورزشی استنفورد معتقد است که افراد مبتلا به هپاتیت B مزمن، اگر ویروس در بدنشان سرکوب شده باشد (یعنی بار ویروسی پایین و بدون علائم فعال)، هیچ مشکلی برای شرکت در ورزشهای تماسی مانند فوتبال ندارند.

براساس گزارش گاردین، فوتبالیستهای مبتلا به هپاتیت B میتوانند در باشگاههای حرفهای بازی کنند، مشروط به کنترل بیماری، واکسیناسیون اطرافیان و مدیریت زخمها. این رویکرد تعادلی بین سلامت عمومی و حقوق فردی ایجاد میکند. باشگاهها باید با پزشکان متخصص همکاری کنند تا ریسکها را به حداقل برسانند.