دردهای مشترک 2 سرمربی/ یحیی و نکونام با یکدیگر هم‌تیمی شدند!

هفته چهارم لیگ برتر نیز تمام نشده و مخرج مشترک تمامی صحبت‌های بازیکنان و کادر فنی استقلال و پرسپولیس در این چند ماه، اعتراض تند و البته بحق به شرایط موجود در این دو باشگاه است. در شرایطی که تیم‌های رقیب و حتی برخی باشگاه‌های متمول دیگر حداقل از حیث امکانات در شرایط مساعدی قرار دارند، پرسپولیس و استقلال غرق در مشکلاتی ابتدایی و همیشگی هستند و به نظر تحمل جواد نکونام و یحیی گل محمدی در این موارد تمام شده است.

این ترکیبی نبود که ما می‌خواستیم

پرسپولیس درون دروازه، در خط دفاعی و البته خط میانی یک تیم کامل بوده و از بازیکنانی در قامت یک مدعی واقعی حتی در لیگ قهرمانان آسیا بهره می‌برد. یکی از بهترین سنگربانان آسیا، زوج قلب خط دفاعی فوق‌العاده و وینگرهایی تراز اول و باکیفیت، این تیم را از این حیث بی نیاز ساخته است. اما در اسکواد فعلی پرسپولیس جای حداقل یک مهاجم باکیفیت (در واقع احتمالا دو مهاجم، برای کسب موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا)، نیاز دارد. در کمتر از یک سال اخیر یورگن لوکادیا، لئاندرو پریرا، عیسی آل کثیر، شیخ دیاباته و مهدی عبدی از ترکیب پرسپولیس جدا شده و تنها شهاب زاهدی به رختکن این تیم اضافه شده است. پرسپولیس بعد از جدایی علی علیپور در تابستان سال 1399، حتی برای سه ماه متوالی نیز یک مهاجم گلزن و تراز اول در اختیار نداشته و علیرغم این مشکل بزرگ به این همه افتخار دست یافته است.

برای یحیی گل محمدی قابل هضم نیست که تیمش طی این همه مدت حتی قادر به جذب یک مهاجم نیز نبوده و عجیب‌تر اینجاست دو تا از فورواردهای فصل قبل پرسپولیس راهی تیم‌های رقیب یعنی سپاهان و تراکتور شده‌اند. با این شرایط، موفقیت در آسیا چیزی شبیه به رویایی دست نیافتنی برای قرمزپوشان خواهد بود. در مورد ترکیب ناقص استقلال نیز بارها صحبت شده و عجیب است که این تیم اینقدر حتی نسبت به فصل گذشته نیز تضعیف شده است. چهار بازیکن فیکس استقلال اردوی این تیم را ترک کردند و تا امروز که بازیکنان جانشین قادر به پر کردن جای خالی آنها به طور کامل نبوده‌اند.

اسم این میزبانی نیست

یک تیم برای کسب موفقیت حداقل به یک زمین تمرین مناسب و یک زمین چمن باکیفیت نیاز دارد و شگفت انگیز اینجاست قهرمان شش دوره از هفت فصل اخیر لیگ برتر، حتی از داشتن این امکانات اولیه نیز محروم است. چمن ورزشگاه آزادی نیز حتی دیگر به کیفیت گذشته خود راضی نیست و صدای اغلب بازیکنان پرسپولیس و البته استقلال را درآورده است.

مشکل بزرگ دیگر این دو تیم پرهوادار، عدم استفاده از شانس حضور تماشاگران در هفته‌های ابتدایی لیگ است. به عنوان مثال به فضای مخوف و فوق‌العاده نقش جهان در دو بازی حساس سپاهان برابر تراکتور و استقلال نگاه کنید تا متوجه شوید چقدر حضور طرفداران در کسب این شش امتیاز برای آنها موثر بوده است. دو تیم مطرح پایتخت حداقل دو میزبانی را به این علت از دست داده‌اند و احتمالا این روند طی هفته‌های بعد نیز ادامه پیدا خواهد کرد. این وضعیت به شدت باعث عصبانیت یحیی گل محمدی و البته جواد نکونام شده و این دو سرمربی هر هفته به شکلی در مورد عدم استفاده کامل از امتیاز میزبانی اعتراض می‌کنند و البته فعلا هم که این روند به تغییری منتج نشده است.

بورس هم چاره مشکلات نبود

پرسپولیس فصل قبل دست به کاری بزرگ زده و موفق به فتح سه گانه شد. اما این نتایج درخشان نیز حتی باعث نشد ستاره‌های این تیم پاداش مندرج در قرارداد خود را دریافت کنند و بازیکنان پرسپولیس تقریبا هر هفته به نحوی عصبانیت خود در مورد این بدقولی را ابراز میکنند. در تمام دنیا وقتی تیمی چه در رده ملی و چه باشگاهی به چنین موفقیتی دست می‌یابد، پاداش مالی قابل توجهی دریافت می‌کند و اوضاع در پرسپولیس اینطور نیست.

اما اوضاع در اردوی رقیب وخیم‌تر است. اگرچه قرارداد بازیکنان استقلال در فصل گذشته به شکل عجیبی بالا رفت، اما به هر حال پای این برگه‌ها امضا شده و شاید بی سابقه باشد که ستاره‌های استقلال حتی موفق به دریافت قرارداد فصل قبل خود نیز نشده‌اند. جواد نکونام در فصل تابستان نتوانست به اهداف نقل و انتقالاتی خود دست پیدا کند و به نظر می‌رسد استقلال شاید با یکی از معمولی‌ترین اسکوادهای خود در لیگ برتر، پای به مسابقات این فصل گذاشته است. به نظر می‌رسید ورود دو تیم به بورس این مشکلات تکراری را حل کند، اما یک سال نیز سپری نشده که استقلال و پرسپولیس همین ابتدای فصل در باتلاق بحرانی بزرگ دست و پا می‌زنند.