خیر طبیعت لرستان به استان‌های همسایه می‌رسد

به گزارش خبر فوری به نقل از گُلوَنی ، رضا ساکی، روزنامه‌نگار و طنزنویس فعال در حوزه محیط زیست در نشست «طبیعت لرستان در معرض انقراض» گفت: در مورد استانی صحبت می‌کنیم که کرخه و دز را به ما می‌دهد و از استانی صحبت می‌کنیم که کارون را به ما می‌دهد و بخش مهمی از آب شیرین کشور را تامین می‌کند.

ساکی ادامه داد: اگر در سال‌های گذشته ما گله می‌کردیم که آب لرستان نباید از لرستان خارج شود، امروز با خروج آب شیرین با تونل‌ها از استان لرستان، این دغدغه را ایجاد می‌کند که دست‌کم سه استان مجاور ما هم باید نگران لرستان باشند، چون از آب شیرین استان لرستان استفاده می‌کنند.

وی تأکید کرد: لرستان یکی از سرشاخه‌های اصلی کرخه و دز است و استانی که رود بختیاری در آن جاری است. اگر رودخانه بختیاری را از نزدیک ببینید، در فصل پرآبی شبیه دریا است. اصلا به رودخانه‌ای که در ذهن هر کدام از ما ممکن است وجود داشته باشد، شبیه نیست و آب بختیاری به گفته محلی‌ها، یعنی رودخانه دز، و کشکان و خروشان و سیمره که در باباخوارزم لرستان به هم می‌پیوندند و کرخه را تشکیل می‌دهند، یعنی یکی از مهمترین رودخانه‌های ما، یعنی این‌که مردم خوزستان دائم باید نگران وضعیت لرستان باشند.

این فعال محیط زیست تصریح کرد: امروز متاسفانه وضعیت ما در لرستان اصلا وضعیت خوبی نیست. از کوهدشت شروع می‌کنم، جایی که روزنامه‌نگاران خیلی دوست دارند به آن‌جا بگویند بین‌النهرین لرستان، چون بین سیمره و کشکان واقع شده است. بخش مهمی از جنگل‌های متراکم ما در منطقه کوهدشت است. فراموش نکنید که لرستن جزو معدود مناطقی در زاگرس است که ما هنوز جنگل‌های بلوط متراکم در آن‌جا داریم و آن چیزی که از جنگل‌های تنک زاگرس الان در ذهن ما است، در برخی از مناطق لرستان هنوز شاید مانند قرن‌های گذشته باشد. در کوهدشت مردم آب برای خوردن ندارند و دغدغه‌های مهمی دارند برای این‌که بتوانند کشاورزی‌شان را رونق دهند و به آب دست پیدا کنند.
ساکی ادامه داد: الشتر یکی از شمالی‌ترین مناطق استان لرستان است که متاسفانه چند سال است از استان‌های همجوار مانند استان همدان کشاورزان آمده‌اند و درصد زیادی از زمین‌هایش را اجاره کرده‌اند و متاسفانه محلی‌ها آن‌جا کشاورزی نمی‌کنند و با کاشت بی‌رویه سیب‌زمینی، دشت الشتر را خشک می‌کنند.

وی تأکید کرد: شرایط نورآباد هم شبیه الشتر است. متاسفانه زمین‌ها در اجاره کشاورزان استان‌های همسایه هستند، کشاورزانی که دیگر دشت‌هایشان در استان همدان آب ندارند و با قیمت خیلی کمی می‌آیند آن‌ها را اجاره می‌کنند و کشاورزی بی‌رویه در نورآباد بیداد می‌کند. هیچ کس هم صدای ما را در استان لرستان نمی‌شنود که چه وضعی دارد در الشتر نورآباد به وجود می‌آید؛ نه آب منطقه‌ای، نه استاندار سابق، نه استاندار فعلی.

این روزنامه‌نگار افزود: درباره ازنا، الیگودرز و دورود که آن قدر صحبت شده که شما بیشتر از من می‌دانید که منطقه اشترانکوه حال و روز خوشی ندارد، دریاچه گهر با تعارضاتی مواجه است و گونه‌های جانوری به شدت در خطر هستند. منطقه ازنا در یک ماه و نیم گذشته درگیر گراز است. یک فیلمی از گله ۴۰ تایی گراز منتشر شده و کشاورزان نمی‌دانند باید با گرازها چکار کنند.

ساکی ادامه داد: به دورود می‌رسیم با کارخانه سیمان مضحکش که هر کسی می‌رود دورود را می‌بیند از اینکه وسط شهر یک کارخانه سیمان وجود دارد متعجب می‌شود. از همینجا شروع کنید و بعد تعارضات منطقه اشترانکوه را ببینید. الیگودرز و منطقه شول‌آباد جایی است که آب فراوان دارد ، اما مردم روستاهایش با دبه آب می‌خورند و آبش با پروژه انتقال سرشاخه‌های دز تبدیل به ققنوس شد و رفت. هرچند که امروز شما با روستاییان آن منطقه صحبت کنید، خیلی روستایی و عشایری و لری می‌گویند که خب آن‌ها هم آب ندارند و بالاخره باید آن‌ها هم آب بخورند، ولی شاید ما روزنامه‌نگاران باید به درد آن‌ها برسیم که تو در پای اشترانکوه نباید با دبه آب بخوری.
وی تصریح کرد: وضعیت دشت دالانی اصلا خوب نیست. لاله‌های واژگون را به یغما برده‌اند. یعنی هرجایی که بر ذخیره‌های ژنتیکی استان لرستان دست بگذاریم، صدایمان درمی‌آید. غار ماهی‌کورش می‌ریزد، کسی به فکر نیست، سمندر لرستانی‌اش چند سال است وعده فاز اولش را دادند که تبدیل به پارک ملی شود، خبری از آن نیست.

این فعال محیط زیست گفت: در پلدختر انجیر را غرقابی می‌کارند، برنج را غرقابی می‌کارند، هندوانه را غرقابی می‌کارند، گندم را غرقابی می‌کارند؛ چرا؟ چون فکر می‌کنند که آب زیاد دارند و باید هر کاری انجام دهند. متاسفانه هیچ تلمبه‌ای در منطقه جنوب لرستان جمع نشد. شب‌ها می‌روند و تلمبه‌ها را می‌آورند، تلمبه‌هایی که حالا دیگر سیار شدند و می‌گذارند و کشکان را خالی می‌کنند.

ساکی تصریح کرد: نکته مهم در استان لرستان این است که کشکانی که بعد از سال‌ها خشک شد، در دو سال گذشته یک رودخانه‌ای است که در لرستان شکل می‌گیرد و در لرستان تمام می‌شود. این مسئله مهمی است؛ یعنی از منطقه بروجرد و نورآباد شروع می‌شود، رودخانه خرم‌آباد به آن می‌پیوندد، چند رودخانه دیگر هم به آن می‌پیوندد و سرانجام تبدیل به کشکان می‌شود؛ کشکانی که در لغت لری هم یعنی پرخروش، یعنی رودخانه‌ای که در شیب کوه می‌تواند خروش داشته باشد. رودخانه‌ای که ۱۵ سال پیش، ۲۰ سال پیش که ما بچه بودیم، می‌گفتند در جنوب خرم‌آباد یک تریلی افتاده داخلش، در پلدختر پیدایش کرده‌اند. امروز این رودخانه یک قورباغه هم نمی‌تواند با خودش جابجا کند، به خاطر این‌که از بالادست، از پل هرو در منطقه دالوند که سرشاخه‌های کشکان است، آبش را می‌کشند و با آن برنج می‌کارند چرا در لرستان باید برنج کاشته شود؟ این‌ها بخشی از مشکلاتی است که استان لرستان با آن‌ها درگیر است.

وی یادآوری کرد: به‌تازگی بهمن ابراهیمی مستندی منتشر کرد که حکایت از حمله موریانه‌ها به درختان بلوط داشت. جایی که کار کرده بودند، منطقه شورآب خرم‌آباد بود و ما نباید جنگل‌های لرستان را بیش از این از دست بدهیم. این آبی که از لرستان به سمت خوزستان روانه می‌شود قطعا در سال‌های آینده سد دز و کرخه آن را تحمل نخواهد کرد.

ساکی افزود: درمورد طبیعتی صحبت می‌کنیم که خیرش به استان‌های همجوار می‌رسد. دست‌کم در استان اصفهان اگر آب لرستان را نمی‌خورند، اما از طبیعت آبشار آب سفید و الیگودرز استفاده می‌کنند و تفرجگاه این مردم است. امیدواریم که بتوانیم حساسیت بیشتری در مورد این منطقه ایجاد کنیم که وقتی ما بتوانیم لرستان را نجات دهیم یا یک مقداری وضعش را بهتر کنیم، خیرش به استان‌های دیگر ما هم خواهد رسید.

وی با اشاره به گردشگری انبوه و ناپایدار در لرستان گفت: در منطقه‌ای که به زور ۱۰ نفر آدم در آن‌جا جمع می‌شود، تورهایی می‌برند و با افتخار می‌گویند ۴۰۰ نفر را به تنگه هلت بردیم، ۳۰۰ نفر را به گریت بردیم. بالاخره ما هم می‌توانیم بین همان ۴۰۰ نفر یکی را بفرستیم عکس بگیرد که پای آن آبشار درخت بید اندمیکی را بریدید و با آن آتش روشن کردید.

ساکی گلایه کرد: در لرستان شما گروه کوهنوردی هستی، گردشگر می‌بری؛ معلم بازنشسته هستی، گردشگر می‌بری؛ پلیس هستی، گردشگر می‌بری؛ یعنی آخر هفته‌ها همه گردشگر می‌برند. آنهایی هم که نمی‌برند، منتظر هستند که یک کسب و کار گردشگری جور کنند. خب این لطمه می‌زند به وضعیت جنگل‌های لرستان.

35