پشت پرده انتخاب سولشیائر به عنوان سرمربی دائمی

دگرگونی فرهنگی در باشگاه و بازگرداندن منچستریونایتد به ریشه های اصیل خود، دلیل اصلی انتخاب اوله گونار سولسشائر به عنوان سرمربی قطعی یونایتد بود. رسانه های معتبر انگلیس بعد از انتخاب اوله گونار به عنوان جانشین قطعی مورینیو، در مورد انتخاب او جزییاتی خواندنی را منتشر کردند که با هم مرور می کنیم.

99 روز پس از انتخاب زننده گل قهرمانی یونایتد در فینال 99، به عنوان مربی موقت، سران یونایتد مجاب شدند تا این شغل را به صورت قطعی به او بسپارند. و با قراردادی سه ساله از وی حمایت کنند.

اواسط دسامبر سال قبل، زمانی که نتایج تیم تحت نظر مورینیو هیچ تعریفی نداشت و در عین حال یونایتد از لحاظ روحی و روانی تیمی بیمار به نظر می رسید، گلیزرها و وودوارد تصمیم مهمی گرفتند و در نهایت با مورینیو قطع همکاری کردند و حالا سولسشائر آماده است تا با معرفی به عنوان سرمربی قطعی منچستریونایتد، تیمش را در تابستان به دقت نظاره کند و با تقویت ترکیب تیم، یونایتد را آماده جدال برای قهرمانی کند.

اما مورینیو در حالی در دسامبر از کار برکنار شد که گفته می شود اولین زنگ هشدار برای سران منچستریونایتد در مورد مورینیو، همان پیش فصل در ماه جولای به صدا درآمده بود. سرمربی پرتغالی بعد از بازی دوستانه با لیورپول در میشیگان در ماه جولای که با شکست سنگین تیمش همراه شد، در اعتراض به عدم خرید بازیکنان جدید، صحبتی عجیب را به زبان آورد و عنوان کرد آلکسیس سانچز ستاره شیلیایی تیم از بازی در کنار بازیکنان کنونی تیم لذت نمی برد! همین موضوع زنگ هشداری بود برای سران یونایتد که تصور کنند مورینیو در حال تکرار سندروم فصل سوم خود این بار در الدترافورد است. رفتار مورینیو در طول فصل همین گونه ادامه پیدا کرد تا جایی که جو تیم درون رختکن نیز به هم ریخت و در نهایت 48 ساعت بعد از شکست برابر لیورپول، او از کار برکنار شد.

سولسشائر در شرایطی یک روز بعد از اخراج مورینیو به عنوان سرمربی موقت یونایتد معرفی شد که در ابتدا گلیزرها و وودوارد تصور نمی کردند بتوانند روی او به عنوان یک گزینه قطعی سرمایه گذاری کنند. اما برای اولین بار اواسط ژانویه بود که حضور او در یونایتد برای سران باشگاه، به عنوان یک فرضیه جدی مطرح شد. این اتفاق بعد از برد 1-0 مقابل تاتنهام در ومبلی رقم خورد. پیشرفت تیم در داخل و بهبود اوضاع در خارج از زمین، سران یونایتد را وادار کرد تا برنامه هایشان را برای جذب یک مربی باتجربه و کارنامه دار، به تعویق بیندازند.

اوله گونار ترکیبی بی قرار را از مورینیو گرفت که جو داخل رختکن هم هیچ تعریفی نداشت. بازیکن ستاره ای مثل پل پوگبا، با انتقادهای مورینیو همراه شده بود و جایی در ترکیب تیم نداشت و حتی بحث خروج او مطرح شده بود. در زمان اخراج مورینیو از یونایتد، آنها در رده ششم بودند و یازده امتیاز با جایگاه کسب سهمیه فاصله داشتند. در آن زمان شاید کسی تصورش را نمی کرد، سولسشائر یا هر مربی دیگری بتوانند در ادامه فصل آنقدر خوب نتیجه بگیرند که یونایتد در هفته سی ام، نه تنها شانس کسب سهمیه داشته باشد که سه امتیاز با جایگاه سوم تفاوت داشته باشد.

سولسشائر طی 90 روز حضورش در یونایتد، در هشت مسابقه ابتدایی خود با شیاطین سرخ پیروز شد، او در 19 مسابقه، 14 برد و 2 مساوی را کسب کرد تا نتایج به خوبی نشان دهنده پیشرفت تیم در دوران او باشند. اما اگرچه نتایج در زمان سولسشائر به وضوح پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتند ولی تاثیر سرمربی نروژی در پشت صحنه، آن چیزی بود که باعث شد در نهایت وودوارد و گلیزر مجاب شوند این شغل را به وی بدهند. او دگرگونی فرهنگی بزرگی در یونایتد ایجاد کرد. روحیه مثبت به الدترافورد بازگشته بود. هواداران، بازیکنان و اعضای باشگاه را متحد و راضی کرده بود و توانسته بود فوتبال هجومی را دوباره به نمایش بگذارد.

سولسشائر توانسته بود جوی مثبت را در تیم ایجاد کند، درست برخلاف ماه های پایانی حضور مورینیو در الدترافورد که شرایط تیم در داخل و خارج از زمین، آشفته به نظر می رسید. علاوه بر این تغییرات اندک درون زمین بازی نیز، چیزهایی بودند که سران یونایتد را بابت انتخاب سولسشائر به عنوان سرمربی قطعی متقاعد کرد: یونایتد تحت نظر سولسشائر خیلی سریع تغییر سبک پیدا کرد. بازیکنان درون زمین بازی میل بیشتری برای ریسک کردن پیدا کرده بودند و برعکس دوران مورینیو که بیشتر شاهد پاس های در عرض و به کناره ها بودیم، میل بیشتری برای حرکات رو به جلو و پاس رو به جلو در میان بازیکنان دیده می شد. موضوعی که وودوارد را تحت تاثیر قرار داد.

منبع: جایگاه ویژه

2034