خبر فوری زندگینامه مرحوم ارشادی را مرور می کند
همایون ارشادی؛ بازیگری که بارها مهاجرت کرد اما انتخابش ایران بود
همایون ارشادی متولد ۱۳۲۶ در اصفهان در کمال تاثر و تاسف امروز دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبر فوری، این بازیگر در اصفهان به دنیا آمد. در سال ۱۳۴۴ وقتی ۱۸ ساله بود پس از دریافت دیپلم برای ادامه تحصیل به کشور ایتالیا رفت و در رشته معماری تحصیل کرد. پس از فارغ التحصیلی به ایران بازگشت و در یک شرکت ساختمانی در اهواز مشغول به کار شد.
در سال ۱۳۵۸ به دنبال وضعیت پرالتهام روزهای بعد از انقلاب اسلامی، مسیر زندگی خود را به سمت کانادا کج کرد و تا سال ۱۳۷۰ به مدت ۱۲ سال در این کشور حضور داشت.
این بازیگر بعد از اولین تجربه در فیلم کاکادو با عباس کیارستمی آشنا شد. شروع این آشنایی به بازی در یکی از ماندگارترین کارهای ارشادی یعنی طعم گیلاس در سال ۱۳۷۶ منجر می شود. این فیلم جایزه نخل طلا جشنواره فیلم کن را در سال ۱۹۹۷ بدست آورد و بازی وی نیز مورد توجه قرار گرفت.
همایون ارشادی سال ۱۳۷۶ بلافاصله در فیلم درخت گلابی به کارگردانی داریوش مهرجویی کنار گلشیفته فراهانی و نعمت الله گرجی حضور داشت.
ارشادی سال ۱۳۸۵ با بازی در فیلم سینمایی بادبادک باز به کارگردانی «سم مندز» انگلیسی آن هم در یکی از نقش های اصلی فیلم به یک بازیگر جهانی تبدیل شد.
آگورا، سی دقیقه پس از نیمه شب، تحت تعقیب ترین مرد و آرمان شهر، مطرح ترین فیلم های اوست که توسط کارگردانان معتبر جهان ساخته شده است.
همایون ارشادی سالهاست ازدواج کرده که ثمره این ازدواج یک دختر و و یک پسر است.
وی در مورد شغل دوم خود گفته است: 《من تا دو سه سال پیش یک شغل دیگر هم داشتم .یک گالری مبلمان با خواهرم که مبلمان قدیمی را می گرفتیم و بازسازی می کردیم و مبلمان جدید می ساختیم اما از وقتی که کارم زیاد شد، دیگر آن کار را رها کردم و فقط در سینما مشغول هستم.》
ارشادی سال‌ها در خارج از کشور زندگی کرد، اما همواره بازگشت به ایران را انتخاب کرده است.
وی در این خصوص گفت: «ایران را دوست دارم و از بودن در کنار هم‌وطنانم لذت می‌برم.》
فیلمها:
تحت تعقیب ترین مرد – ۲۰۱۴
آرمان شهر – ۲۰۱۵
علی و نینو – ۲۰۱۶
آخرین سکنه – ۲۰۱۶
مستند:
آبی به رنگ آسمان – ۱۳۹۶
آخرین زنگی زمانه –
فیلم کوتاه
طولانی تر از همیشه – ۱۳۹۸
سریال ها
سایه باز – ۱۴۰۲
هم بازی – ۱۴۰۰
جلال ۲ – ۱۳۹۹
مانکن – ۱۳۹۸
دل دار – ۱۳۹۸
رقص روی شیشه – ۱۳۹۷
دیوار به دیوار – ۱۳۹۶
آسپرین – ۹۵-۱۳۹۴
راه شیری – ۱۳۹۳
زخم – ۱۳۹۳
خانه ای روی تپه – ۱۳۹۱-۱۳۹۲
به خاطر مونا – ۱۳۹۱
تا ثریا – ۱۳۹۰
شمس العماره – ۱۳۸۸
من نه منم – ۱۳۸۵
باغ بلور – ۱۳۸۲-۱۳۸۱
آخرین روزهای شاد بودن – ۱۳۸۰
باران عشق – ۱۳۸۰
بگذار آفتاب برآید – ۱۳۷۸-۱۳۷۷
همشاگردی ها – ۱۳۷۷
جوایز
نامزد جایزه بهترین روایت جوایز بین المللی فیلم و ویدئو تورنتو برای بازی در فیلم آرمان شهر 2016
نامزد جایزه بهترین بازیگر جشنواره بین المللی فیلم اکشن ان فیلم آمریکا بازی در فیلم اینجا ایران 2013
نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انجمن منتقدان فیلم دالاس فورت وورث برای بازی در فیلم بادبادک باز 2008
نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انجمن بازنشستگان آمریکا برای بازی در فیلم بادبادک باز 2008
خبر فوری در گذشت این بازیگر را به جامعه هنری و خانواده ایشان تسلیت می گوید.
روحش شاد
روحشان شاد یادشان تا ابد گرامی
این بازیگر توانا سبک بازیش خاص بود
تماشاگر را خسته نمی کرد بازی او باور پذیر بود خیلی متأثر شدم از رفتنش تا الان بیشتر برای مرگ دو هنر مند غمگین شدم یکی خیلی غصه دارم کرد پهلوان مفرد سینمای ایران ناصر خان ملک مطیعی بود که ۴۰ سال به ناحق از بازیگری کنار گذاشته شد هم به او جفا شد هم به دوست داران او جفا شد
دستش درد نکنه که بعضی وقتها یه سری به مملکتش زده.
ولی اندازه یه قلم مثل علی آقای مبل ساز دلاوران خدمت نکرده
روحش شاد
انتخابش ایران بود چون جای دیگر نمی‌توانند کار کنند مثل هنرپیشه های دیگر
روحش شاد ولی اگه عقل داشت به ایران برنمیگشت
فقط همون یک مورد بازی در فیلم آگورا کافی بود تا هر بازیگر ایرانی را در داخل برای همیشه ممنوع‌التصویر و کلا از زندگی ساقط کنند
آیا به قدرت ساندیس ایمان نمی‌آورید؟
هنرمند وزین ایران با اون صدای گرم و چهره شیرین و دلنشین ،حیف شد . سفرت به سلامت و روحت شاد . جاشون خالی خواهد ماند
چه مدت در خارج ایران زندگی کردی که برگشتن به وطن رو کم عقلی می دونی ،تو هم بیا اینجا کنار بقیه ما ایرانیان مقیم خارج ببینم بعد ده دوازده سال پشیمون میشی یا نه بعدا بیا راجع به سلامت عقل و روح و روان مردم نظر بده.اگه پشیمون نشی حتما خسته و دلتنگ خواهی شد و اونقدر لحظات خوبی که با عزیزانت می تونستی داشته باشی رو‌از دست میدی که به هیچ وجه قابل برگشت نیستن و تنها در سفر با چهره های پیرتر عزیزان و نسل جدیدی روبرو میشی که نه می شناسی شون و نه خاطره مشترکی باهاشون داری .مهاجرت و دل کندن سخته و غربت بی رحم و‌دلگیر