از ستاره پاپ به شبه‌نظامی فراری | ملکه رمانتیک یا مبارز سلفی؟ | پایان فرار خواننده مسلح لبنان | مردی که از عشق خواند و با نفرت جنگید | فاضل شاکر کیست؟

به گزارش خبر فوری، نیروهای اطلاعات نظامی لبنان شاکر را در یکی از ورودی‌های کمپ پناهجویان فلسطینی عین الحلوه نزدیک صیدا، جایی که بیش از ۱۲ سال مخفی شده بود، دستگیر کردند. مقامات امنیتی و قضایی اعلام کردند که این انتقال پس از هماهنگی میان واسطه‌ها و مسئولان وزارت دفاع لبنان انجام شده است. اکنون که شاکر در اختیار مقامات لبنان است، حکم‌های پیشین وی لغو شده و او برای رسیدگی به اتهامات جدید علیه ارتش لبنان مورد بازجویی قرار خواهد گرفت.

ویدئویی در این باره را از اینجا ببینید: 

 آواز در کوچه‌های طرابلس

 سال ۲۰۰۰؛ بیروت زیر نورهای صبحگاهی می‌درخشد. جوانی با چشمانی نافذ و صدایی که همچون نسیم مدیترانه‌ای، قلب‌ها را تسخیر می‌کند، روی سن می‌ایستد: «أنا وأنتِ» را می‌خواند،  آهنگی که نه فقط یک ترانه، بلکه خیلی زود تبدیل به نوستالژی یک نسل شد. این فاضل شاکر است، خواننده لبنانی که از کوچه‌های طرابلس برخاست و به اوج پاپ عربی رسید. اما داستان او، فراتر از نت‌های عاشقانه است: سفری از شهرت به حاشیه، از صحنه به زندان، و حالا بازگشت  مردی که موسیقی‌اش، آینه‌ای از آشوب‌های خاورمیانه شد.

یک صدای تازه عاشقانه

فاضل عبدالرحمن شمندر شاکر، زاده ۱ آوریل ۱۹۶۹ در طرابلس لبنان، از کودکی با موسیقی آشنا  بود. خانواده‌اش، ریشه در جامعه سنی لبنان داشت و فاضل کوچک، در میان صدای موج‌های دریای مدیترانه و زمزمه‌های سنتی عربی، بزرگ شد. استعدادش زود شکوفا شد: در نوجوانی، به گروه‌های محلی پیوست و صدای گرمش، که ترکیبی از گرمی عاطفی و تکنیک‌های کلاسیک بود، توجه‌ها را جلب کرد. اما صعود واقعی‌اش، در دهه ۹۰ آغاز شد. با حمایت برادرش – که بعدها نقش کلیدی در مدیریت هنری‌اش داشت – فاضل مهاجرت کرد و اولین آلبومش، «بهجت روحی» (شادی روحم، ۱۹۹۷)، را با لیبل رکوردز منتشر کرد. این آلبوم، با ترانه‌هایی مانند «لیله الصفا»، او را به عنوان صدای نسل جوان عربی معرفی کرد: عاشقانه، رمانتیک، و پر از حسرت‌های شیرین.

زندگی شیرین می‌شود

اوج شهرت فاضل ، با آلبوم «أنا وأنتِ» (۲۰۰۰) بود. این شاهکار، با فروش میلیون‌ها کپی، او را به رده‌های برتر چارت‌های عربی برد. ترانه أنا وأنتِ، با ملودی‌ای که قلب‌ها را می‌لرزاند، نماد عشق‌های ناکام شد. فاضل ، با ظاهری جذاب و صدایی که از عمق دل برمی‌خاست، به تورهای جهانی رفت: از دبی تا لس‌آنجلس، طرفدارانش را مسحور می‌کرد. از ۲۰۰۳، با روت رکوردز (غول موسیقی عربی) قرارداد بست و آلبوم‌هایی مانند «بعد العشق» (پس از عشق، ۲۰۰۳) و «عمری کلو» (تمام عمرم، ۲۰۰۵) منتشر کرد. ترانه «یا غایب» (ای غایب)، با شعری از نزار قبانی، او را به عنوان شاعر موسیقی عربی تثبیت کرد. در این دوره، فاضل نه فقط خواننده، بلکه نماد مد و سبک زندگی بود: لباس‌های شیک، مصاحبه‌های پر از شور و همکاری با ستارگانی مانند نانسی عجرم و عمرو دیاب.

ملکه رمانتیک روی صحنه

اما موسیقی فاضل، همیشه لایه‌ای عمیق‌تر داشت. ترانه‌هایش، پر از تم‌های تنهایی، جدایی و جستجوی آرامش، بازتابی از روح لبنان پساجنگ داخلی بود. صدای او، با ارتعاشات غمگینش، مانند یک رواندرمانگر عمل می‌کرد: طرفدارانش، در کنسرت‌های او اشک می‌ریختند و باور داشتند «صدایشان را یافته‌اند» هر چند منتقدان هم  او را «ملکه رمانتیک» پاپ عربی می‌نامیدند (زنی که در کالبد مرد، احساساتش را با ظرافت بیان می‌کرد.)

بدنامی خواننده مسلح

اما زندگی، مانند یک ترانه غمگین پیش رفت. سال ۲۰۱۳، نقطه عطف تلخی بود. لبنان، درگیر تنش‌های فرقه‌ای با سوریه و حزب‌الله، به میدان جنگ تبدیل شده بود. فاضل ، که همیشه از مسائل اجتماعی دوری می‌کرد، ناگهان به صفوف امام احمد الاسیر (روحانی سلفی جنجالی) پیوست. الاسیر، مخالفان حزب‌الله را بسیج می‌کرد و درگیری‌های صیدون (ژوئن ۲۰۱۳) را به راه انداخت. فاضل، نه فقط حامی، بلکه شرکت‌کننده فعال بود: ویدئوهایی از او در حال تیراندازی به سمت ارتش لبنان منتشر شد. این درگیری، ۳۰ کشته بر جای گذاشت و فاضل را به عنوان «خواننده مسلح» بدنام کرد. شرکت موسیقی قراردادهایش را با او فسخ کرد و کنسرت‌های او لغو شد. فاضل، تحت تعقیب، به ابوظبی گریخت و سال‌ها در تبعید زندگی کرد، دور از صحنه، اما در دل حاشیه.