چالش رسانه‌نمایان باج‌گیر در صنعت نفت
در روزگاری که رسانه باید زبان مردم و وجدان بیدار جامعه باشد، متأسفانه برخی با پوشیدن ردای خبرنگاری، از مسیر رسالت رسانه‌ای منحرف شده و در کسوت «باج‌نیوز» ظاهر شده‌اند؛ رسانه‌نماهایی که نه برای کشف حقیقت، بلکه برای معامله با آن قلم می‌زنند.
در صنعت نفت، که از ارکان استراتژیک کشور به شمار می‌رود، حضور چنین جریان‌هایی نه‌تنها تهدیدی علیه شفافیت و اعتماد عمومی است، بلکه به ابزار باج‌خواهی و گروکشی سیاسی و مالی تبدیل شده است. رسانه‌هایی که هر زمان به خواسته‌های غیرحرفه‌ای‌شان از سوی روابط عمومی یک سازمان پاسخ داده نشود، بی‌محابا به انتشار شایعات، تخریب چهره‌ها، دروغ‌پردازی و تشویش افکار عمومی روی می‌آورند.
این روزها برخی از این باج‌نیوزها، با نیت نفوذ به چهار شرکت اصلی زیرمجموعه وزارت نفت، تمام توان خود را برای دستکاری فضای رسانه‌ای و فشار بر روابط عمومی‌ها به کار گرفته‌اند. آنان با حربه «رسانه‌هراسی» تلاش می‌کنند تصمیم‌گیران را وادار به عقب‌نشینی کنند و مسیر انحرافی خود را هموار سازند.
اما پرسش مهم اینجاست: آیا رسالت رسانه در گرو امتیازگیری است؟ آیا خاموش کردن صدای حقیقت‌طلبان و تهدید روابط عمومی‌هایی که بر اصول اخلاقی و حرفه‌ای ایستاده‌اند، نشان از قدرت رسانه است یا انحطاط آن؟
امروز بیش از هر زمان دیگر، نیازمند تمایز میان «رسانه واقعی» و «رسانه‌نماهای سودجو» هستیم. رسانه واقعی نقد می‌کند، افشا می‌کند، اما برای اصلاح. نه برای تسویه حساب شخصی، نه برای فشار به مدیران مستقل، و نه برای ارتزاق از بودجه‌های پنهان و لابی‌های ناسالم.
نکته قابل تأمل اینکه باج‌نیوزها دقیقاً زمانی به سراغ تخریب می‌آیند که روابط عمومی‌ها حاضر نیستند ارزش‌های سازمانی را فدای منافع شخصی یا مالی کنند. در حالی‌که رسالت روابط عمومی، حفظ تصویر واقعی سازمان، پاسخ‌گویی به افکار عمومی، و تقویت تعامل سازنده با رسانه‌های مستقل است، این جریان‌های فرصت‌طلب تلاش دارند چهره این مدیران مسئول و حرفه‌ای را در افکار عمومی مخدوش سازند.
این یک هشدار جدی است. اگر سکوت ادامه یابد، اگر جامعه رسانه‌ای مرز خود را با این پدیده‌ها روشن نسازد، و اگر وزارت نفت و نهادهای ناظر با جدیت برخورد نکنند، بزودی «حقیقت» در محاصره دروغ‌های سفارشی دفن خواهد شد و جای «رسانه» را باندهای فشار و تحریف خواهد گرفت.
اکنون زمان آن رسیده که هم مدیران روابط عمومی و هم رسانه‌های پاک‌دست در یک جبهه مشترک بایستند؛ برای بازپس‌گیری اعتبار رسانه، برای حفظ استقلال نهاد روابط عمومی، و برای پایان دادن به دوران گروگان‌گیری رسانه‌ای.
