بازگشت خاک هرمز؛ روایتی از یک همراهی انسانی در سکوتی سرخ

کمپین بازگرداندن خاک جزیره هرمز، با همراهی داوطلبانه مردم از سراسر کشور و به همت شرکت تیپاکس، گامی کوچک اما پرمعنا در حفظ میراث زمین بود. خاک‌هایی که روزی از سواحل رنگی جزیره جدا شدند، آرام و بی‌صدا، به خانه برگشتند؛ نه با هیاهو، که با احترام.

در میان تمام بسته‌هایی که هر روزه در کشور جابه‌جا می‌شوند، این بار سهمی برای طبیعت کنار گذاشته شد. شهروندانی که سال‌ها پیش یا حتی تازه‌دیروز خاکی را به‌عنوان یادگار یا سوغات با خود برده بودند، تصمیم گرفتند سهمی در ترمیم زخم طبیعت داشته باشند. تیپاکس، که سال‌هاست در دل جابه‌جایی‌ها حضور دارد، این‌بار بسته‌ای را برگرداند که هرچند کوچک بود، اما باری بزرگ از معنای انسان‌دوستی و محیط‌زیست‌مداری در دل داشت.

در بیانیه‌ای که تیپاکس در پایان این پویش منتشر کرد آمده است:

«ما در تیپاکس که نام‌مان با سفر بسته‌ها پیوند خورده، آیین سفر را خوب می‌دانیم. سفر یعنی حضور و تماشا، نه تغییر و آسیب. این کمپین احترامی بود به ایران، طبیعت و فردای آن.»

این اقدام بدون تگ‌های تبلیغاتی و شعارهای پرسروصدا پیش رفت. پشتوانه‌اش نه بودجه‌های کلان که همدلی مردم بود. بسته‌های کوچک خاک از شمال، جنوب، شرق و غرب کشور راهی خانه‌ی اصلی‌شان شدند؛ خاک سرخ، به خاک مادری برگشت.

در روزگاری که روایت‌های غم‌انگیز زیست‌محیطی فراوان است، شاید همین اقدام کوچک، همین همراهی انسانی و بازگرداندن نمادینِ چیزی که نباید برده می‌شد، امیدی دوباره بسازد؛ برای نگاه مهربان‌تری به زمین، و برای قدم‌هایی بی‌صدا اما پراثر.