مرگ کارگردان برنده ۳ جایزه اسکار

رابرت بنتون، سه‌ بار برنده جایزه اسکار، که فیلم برنده اسکار بهترین فیلم سال ۱۹۷۹ «کریمر علیه کریمر» را کارگردانی کرد و آثاری چون «در اواخر شب»، «مکان‌هایی در قلب» و «هیچ‌کس احمق نیست» را نیز در کارنامه داشت در منهتن و در سن ۹۲ سالگی ار دنیا رفت.

دستیار و مدیر برنامه‌های او، ماریسا فورزانو، خبر درگذشت بنتن را به نیویورک تایمز اعلام کرد.

بنتون فعالیت حرفه‌ای خود را به‌عنوان مدیر هنری در مجله «Esquire» آغاز کرد و در همان دوران، با دیوید نیومن، از دیگر همکاران مجله، همکاری نزدیکی را شکل داد. این دو با نگارش فیلمنامه نوآورانه و تحسین‌شده «بانی و کلاید» در سال ۱۹۶۷، مسیر حرفه‌ای خود را در هالیوود آغاز کردند. این فیلم، که ابتدا بارها رد شد، با کارگردانی آرتور پن و بازی و تهیه‌کنندگی وارن بیتی به اثری جنجالی و جریان‌ساز بدل شد و نامزدی اسکار را برای نویسندگانش به ارمغان آورد.

پس از جدایی مسیرهای حرفه‌ای بنتون و نیومن، بنتون به سمت کارگردانی رفت و نخستین فیلم خود را با عنوان «بد کمپانی» در سال ۱۹۷۲ با بازی جف بریجز کارگردانی کرد.

پس از موفقیت چشمگیر «کریمر علیه کریمر»، بنتون به ساخت فیلم‌های دراماتیک ادامه داد و اغلب فیلمنامه‌های آن‌ها را نیز خود می‌نوشت. او زمینه‌ساز دریافت اسکار برای بازیگرانی چون داستین هافمن، مریل استریپ، سالی فیلد، جان مالکوویچ، جین الکساندر و پل نیومن شد، که از این میان، هافمن، استریپ و فیلد برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های بنتون، موفق به دریافت اسکار شدند.

بنتون خود نیز سه جایزه اسکار برای کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی فیلم «کریمر علیه کریمر» و همچنین فیلمنامه «مکان‌هایی در قلب» دریافت کرد.

پس از «کریمر علیه کریمر»، بنتون در سال ۱۹۸۲ فیلم مهیج «در سکوت شب» را با مریل استریپ و روی شایدر ساخت که با استقبال سردی مواجه شد. اما دو سال بعد، فیلم «مکان‌هایی در قلب» که در زادگاهش در تگزاس می‌گذشت، موفقیتی متوسط کسب کرد و برای سالی فیلد و فیلمنامه دقیق بنتون، دو جایزه اسکار به همراه داشت.

فیلم «مکان‌هایی در قلب» آخرین موفقیت بزرگ بنتون تا یک دهه بعد بود. فیلم‌های «نادین» و «بیلی باتگیت» او با شکست تجاری مواجه شدند.

او با فیلم «هیچ‌کس احمق نیست» در سال ۱۹۹۴ با بازی پل نیومن، بازگشتی موفق داشت و این اثر با تحسین منتقدان روبه‌رو شد و چندین نامزدی اسکار از جمله برای فیلمنامه نصیب او کرد. پس از آن، فیلم «گرگ و میش» ساخته او با بازی نیومن، جین هکمن و سوزان ساراندون به فیلم کلاسیک نوآر تبدیل شد.

در سال ۲۰۰۳، بنتون اقتباسی از رمان فیلیپ راث با عنوان «لکه انسانی» را با بازی آنتونی هاپکینز و نیکول کیدمن کارگردانی کرد. هرچند بازی بازیگران تحسین شد، اما انتخاب هاپکینز در نقش مردی سیاه‌پوست با ظاهر سفیدپوست، مورد انتقاد قرار گرفت.

آخرین کار او فیلم کمدی «برداشت یخی» در سال ۲۰۰۵ بود که فیلمنامه‌اش را با ریچارد روسو نوشت و تهیه‌کنندگی اجرایی آن را بر عهده داشت؛ کارگردانی این فیلم با هارولد رامیس بود. با وجود داشتن هواداران خاص خود، فیلم از نظر فروش موفق نبود.

بنتون همچنین در چندین مستند درباره فیلمسازی از جمله «آوارگی» (۲۰۰۶) و «سرمایه‌داران و ستارگان سینما: تاریخ هالیوود» (۲۰۱۰) حضور یافت.

او در سال ۱۹۹۵ جایزه افتخاری ایان مک‌للن هانتر از انجمن نویسندگان آمریکا را برای یک عمر دستاورد در نویسندگی دریافت کرد و در سال ۲۰۰۷ نیز موفق به دریافت جایزه افتخاری لورل برای موفقیت در فیلمنامه‌نویسی شد.