چهره تازه بیضایی؛ یادآور خاطره تلخ شجریان در نوروز 95
مشاهدۀ چهرۀ تازۀ بهرام بیضایی خاطرۀ تلخ نوروز 95 و چهرۀ دور از انتظار محمد رضا شجریان را تازه کرده خاصه این که کنار خنیاگر دیگر موسیقی - شهرام ناظری - نشسته است.
برخی عکس‌ها نه ثبت یادگاری که تثبیت ماندگاری افراد است. همچون عکس تازه استاد بهرام بیضایی در کنار شهرام ناظری که گرچه رد و نشانی از کسالت و بیماری در او را نشان می‌دهد اما واکنش‌های کاربران فضای مجازی و به ویژه علاقه‌مندان او، گواهی بر وزن و میزان منزلت اوست که با وجود دوری از وطن اما هم‌چنان در حافظه هموطنان خود محکم و محترم است.
حالا شمایل تازه بهرام بیضایی در این عکس، حدس و گمان‌ها درباره ابتلای او به سرطان را تقویت کرده است. گرچه هنوز هیچ واکنش تاییدی از سوی خود بیضایی و نزدیکان درباره این گمان منتشر نشده اما همین عکس و واکنش ها به آن کافی است تا میزان محبوبیت و اهمیت بیضایی روشن شود که گران‌قدری آدم‌ها را می توان با میزان نگرانی درباره آنها سنجید.
چهره تازه بیضایی گرچه برافروخته از تحمل رنج است اما به اندازه قلم چیره اش نافذ است. سلامتش را هم از دست بدهد، صلابتش پابرجاست که او با آنچه ساخته بیضایی شده است نه آنچه از دست می دهد و این تعریفی است که او خود از هویت ایرانی و بایسته هایش گفته بود. آنجا که می گوید:
« ما همه ایرانی هستیم اما این؛ پایان کار نیست و تمام نمی‌شود بلکه این حرف آغاز کار ما است. ما با آنچه می‌سازیم ایرانی هستیم نه با آنچه که فقط از دست می‌دهیم یعنی زبان، خاطره، فرهنگ و هویت.»
او همواره تلاش کرد تا زبان، خاطره، فرهنگ و هویت ایرانی را زنده نگه دارد نه با یاد کردن از آن که با افزودن بر آن. از طریق بازتولید هر آن چیزی که ایرانی بودن را برمی سازد و غنی تر می کند.
او نه فقط خردورزی که رویاپردازی و ضرورتش را هم بر ما آشکار کرد و آموخت و قطعا آنکه رویا دارد در هر حالی می تواند زندگی را معنا کند. بیضایی در این باره می گوید:«جز رویاهایمان چیزی در این جهان نیست که به کوشش بیارزد».
بهرام بیضایی / قبل از ترک ایران
یا زمانی دیگر پس از مهاجرت به آمریکا گفته بود:
«فرصتی که در وطن از من دریغ شد این جا به من رو نشان داد؛ امکان آزمون خیالات نمایشی ام.» روایت هایی که نشان می دهد بیضایی که همواره او را به نمادی از خردمندی فرهنگی می شناسیم چنین از خیال و خیال ورزی می گوید و خرد را به تخیل گره می زند تا بگوید تفکر حاصل تخیل است، تخیلی خلاق.
از این روست که می توان گفت بیضایی بیمار هم باشد، پربار است و از خلق کردن و آفرینش دست برنمی دارد و این نشان می دهد آنکه بر مدار آفریدن می‌زید همواره زنده است حتی اگر از مدار آفرینش خارج شود.
عکس او نگران‌مان می کند و این از گران‌قدر بودن اوست که گوهری در فرهنگ و هنر این سرزمین است. تنش سلامت و از ناز طبیبان بی ناز باد.
یعنی این هم مثل اون به درک واصل خواهد شد
خیلی خیلی بی نزاکت تشریف دارید کاش مثل شما بی حیا بودم و قشنگ جوابتون رو می دادم شما را به خداوند می سپارم تا به قدر سخن پر از کینه و قساوتتان با شما عملا برخورد نماید آمین
درود بر استاد
لعنت بر بدخواهان جیره خوار ایشان
همه هنرمندان درجه یک از غصه وطن بیمار شدند، لعنت به این وضعیت تراژیک و مضحک!!!
یه عمر به بهترین شکل کار کردن تو ایران و بهترین پول هارو گرفتن این دم آخری رفتن خارج و میگن مارو فراری دادن... عجیب بود،،نبود
این خر هم خیلی خیال ها به سرش زده بود. چرا که خری است بی مغز
با دهن سگ که دریا نجس نمیشه .استاد بیضایی رو نمی‌تونید با گفتن مزخرفاتتون و دعای مرگش خراب کرد .حیف از این عزیزان که به اون دهن کثیف یه عده بیاد .همه ما رفتنی هستیم .امیدوارم که خداوند از عمر بی مایه و بی ارزش عده ای بکاهد و به عمر استاد بیضایی ها بیفزاید .انشالله
مذهب هم جزو هویت ایرانی ماست. امیدوارم متدین از دنیا برید . البته که همه ما رفتنی هستیم.