نگرانی خالق «تایتانیک» و «آواتار» از هوش مصنوعی

جیمز کامرون می‌گوید قصد ندارد از هوش مصنوعی برای نوشتن فیلمنامه‌ای استفاده کند.

وی در مصاحبه‌ای درباره اینکه هوش مصنوعی بتوانند «داستان خوبی» بنویسد، ابراز تردید کرده و گفته است: معتقد نیستم که یک ذهن بی جسم با توجه به آنچه در دیگر ذهن‌ها تجسم‌یافته بتواند درباره زندگی‌، عشق، درباره دروغ، ترس و مرگ بنویسد. همه این مفاهیم به سالاد کلمات بدل می‌شوند و هرگز چیزی نمی‌شود که مخاطب را تهییج کند. برای نوشتن باید انسان بود. من کسی را نمی‌شناسم که حتی فکر کند هوش مصنوعی بتواند فیلمنامه بنویسد.

کامرون افزود: بیایید ۲۰ سال صبر کنیم و اگر هوش مصنوعی برنده اسکار بهترین فیلمنامه شد، آن‌وقت آن‌ها را جدی بگیریم.

در حالی که کامرون نسبت به تبدیل شدن ربات‌های هوش مصنوعی به فیلمنامه‌نویس مشکوک است، اما بیش از همه نگران است که هوش مصنوعی یک کشتار واقعی هسته‌ای را رقم بزند.

او گفت: باید پول را دنبال کرد. چه کسی این چیزها را می‌سازد؟ یا آن‌ها را برای تسلط بر سهام بازار می‌سازند که پس به آن حرص و طمع می‌آموزند، یا آن را برای اهداف دفاعی می‌سازند که پس به آن پارانویا می‌آموزند. فکر می‌کنم هوش مصنوعی مسلح بزرگترین خطر است.

کامرون ادامه داد: من فکر می‌کنم که ما وارد مسابقه تسلیحات هسته‌ای با هوش مصنوعی خواهیم شد و مطمئناً افرادی هستند که این کار را انجام دهند … می‌توان یک هوش مصنوعی را در یک صحنه جنگی تصور کرد، همه چیز فقط توسط رایانه‌ها با سرعتی که انسان‌ها دیگر نمی‌توانند رقابت کنند، مبارزه می‌کنند و شما توانایی کاهش تنش را ندارید.

وی در ادامه گفت: من سال ۱۹۸۴ هشدار دادم! و شما گوش نکردید.

اشاره کامرون به «ترمیناتور»، کلاسیک اکشن او در سال ۱۹۸۴ با بازی آرنولد شوارتزنگر است. داستان فیلم در دنیایی می‌گذرد که در آن یک شبکه دفاعی با هوش مصنوعی به نام «اسکای‌نت» به خودآگاهی رسیده و بشریت را تسخیر کرده است.

شوارتزنگر هم به تازگی درباره هوش مصنوعی گفته است: امروز همه از آن می‌ترسند؛ اینکه به کجا می‌رود. در فیلم «ترمیناتور» ما درباره خودآگاهی ماشین‌ها صحبت کردیم و اینکه آن‌ها کنترل را به دست می‌گیرند. اکنون در طی چندین دهه، این موضوع به واقعیت تبدیل شده است. بنابراین این دیگر فانتزی یا نوعی آینده نگری نیست. امروز اینجاست.