مرد ایرانی که ١٨ سال در فرودگاه پاریس زندگی کرد، درگذشت
«مهران کریمی ناصری»، مرد ایرانی که به مدت ۱۸ سال در ترمینال فرودگاه شارل دوگل پاریس، پایتخت فرانسه، زندگی کرد، در ۷۷ سالگی در همین فرودگاه درگذشت.
یک منبع در فرودگاه به خبرگزاری فرانسه گفت که آقای کریمی ناصری قبل از ظهر روز شنبه ۱۲ نوامبر در ترمینال ۲F و به مرگ طبیعی درگذشته است.
اما خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مقامی در این فرودگاه نوشته است که آقای کریمی ناصری دچار حمله قلبی شده است و با ناکام ماندن تلاش پلیس و تیم پزشکی فرودگاه وی در ترمینال ۲F از دنیا رفته است.
زندگی و سرنوشت آقای کریمی ناصری الهام بخش استیون اسپیلبرگ کارگردان فیلم «ترمینال» بود، فیلمی که با بازیگری تام هنکس در سال ۲۰۰۴ ساخته شد و او از بابت آن پول دریافت کرد.
به گفته منبعی که خبر درگذشت «مهران کریمی ناصری» را به خبرگزاری فرانسه اطلاع داد، وی پس از خرج کردن پولی که از بابت این فیلم به دست آورده بود، چند هفته‌ای می‌شد که به فرودگاه بازگشته بوده و هنوز چندین هزار یورو همراه داشته است.
پیش از بازگشت به فرودگاه «شارل دو گل» وی در خوابگاهی در پاریس سکونت داشته است.
مهران کریمی ناصری معروف به «آلفرد مهران» متولد ۱۹۴۵ میلادی در مسجد سلیمان ایران، یک پناهنده ایرانی توصیف می‌شود که پس از سفرهای طولانی از تاریخ ۸ اوت ۱۹۸۸ تا اوت ۲۰۰۶ محل سکونتش فرودگاه پاریس بود.
روایت‌ها از زندگی مهران کریمی ناصری چندان شفاف و یکدست به نظر نمی‌رسد.
گفته می‌شود وی پس از گشت و گذار سرانجام در بلژیک به‌عنوان پناهندهٔ سیاسی پذیرفته می‌شود اما بعد به عشق یافتن پدر یا مادرش به بریتانیا می‌رود و در مسیر مدارک شناسایی‌اش را گم یا عمدا نابود می‌کند تا از بریتانیا پناهندگی بگیرد.
اما ظاهرا دولت بریتانیا او را به بلژیک، و بلژیکی‌ها هم او را دوباره به بریتانیا بازمی‌گردانند. در این رفت‌وآمدها بوده است که وی سرانجام در تابستان ۱۹۸۸ از فرودگاه شارل دوگل پاریس سر در می‌آورد و از آن جا که فاقد مدارک شناسایی بوده فرانسوی‌ها نمی‌توانند او را به کشور مبداء بازگردانند.
به گزارش روزنامه لوموند، درخواست پناهندگی وی در سال ۱۹۹۹ میلادی پذیرفته شده و وی اجازه اقامت در فرانسه را داشته است.
خاک بر سر وطن فروشت برو به جهنم مگر خاک خودمون چه مشکلی داشت رفتی اونجا
خاک مشکل نداره
مشکل برخی آدمهای توش هستن
آقای ناشناس مودب با تربیت با فرهنگ با شعور
شماها فقط بابی ادبی وفحش وناسزا میخواهیدعقاید خودتون رو تحمیل کنید نمیدونم کجا برای یک بار موفق شدید که اینهمه ول کن فحش وبی ادبی نیستید هیچ آرزو ودعایی براتون نمیکنم چراکه الان دارید زجرمیکشید
خطاب به نا شناس و پونیت: عزیزان زجر می کشیم اما صبر می کنیم و پشت وطن را خالی نمی کنیم حداقل از آلمانی ها که برخی ها اینقدر سنگشون رو به سینه می زنند یاد بگیریم بعداز هیتلر آواره و ویران شده بودند ماندند و کشورشان را ساختند ژاپن که می گویند مهد تولید و پیشرفت است همینطور و .......یاد بگیریم خائن نباشیم و نشویم یاد بگیریم یاد دهنده باشیم و آموزش پذیر و آموزش پرور و آموزش دهنده ارزش های انسانیت و خالق تولید هنر اصیل ایرانی خالق روش های بدیع حفظ فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی باشیم یاد بگیریم کسی را مسخره نکنیم زخم هایش را مرهم باشیم به بزرگان احترام و با کوچکترها مهربان باشیم یاد بگیریم و یاد دهیم
بچه های مسجدسلیمان عشق ند .فقط M.I.S
چندین میلیون پناهنده داریم که مرگ رو به جان خریدن و حاضر به برگشت به ایران نیستند
جناب ناشناس متاسفم که باید با امثال شما مغز فندقیها یکجا زندگی کنیم و زجر بکشیم
درود آقا، هیچ وقت به یک انسان توهین نکن بخصوص وقتی آن شخص چشم از جهان فرو بسته باشد. هیچ کس جای اون خدا بیامرز نبوده و بهتره بی آگاهی اظهار نظر نکنیم. بی شک دلیلی خوب داشته که نمیتوانسته ایران بمونه یا حتی خارج از فرودگاه زندگی کنه. و حتما فرودگاه را خانه خودش می دونسته. به انسانیت احترام بگذاریم و ادمها را همان طور که هستند بپذیریم. تنها میتونم بگم انسان ازاده ای بوده که برای دل خودش زنده بوده و بدور از ریا و سیاست در جایی برای خودش زندگی میکرده. شمار زیادی هستند که در بهترین کاخ ها ساکن اند اما ارامش روحی و روانی ندارند. در جهان امروز دیگر خانه داشتن اهمیتی ندارد مهم تاثیر انسان بودن است، درس ازادی و ازادگی دادن. همین که در سخت ترین شرایط زندگی اش الهام بخش فیلم های خوبی شده کافیست.
دمش گرم مرگ شرف داره ب این زندگی. داروخانه هاعلنی داروی قیمت آزادی فروشند.این نمونه ای از خراوار هست .
بنده خدا حاضر بود تو فرودگاه زندگی کنه اما ایران نه....
عجیب ولی واقعی...
زندگی اش سراسر الهام بخشه. الان هنرپیشه های زیادی هستند که سعی در خوب بازی کردن در یک فیلم دارن تا نامدار بشن، و در بهترین امکانات و ناز و‌نعمت زندگی میکنن،اما این مرد بزرگ بدون کمترین امکانات بازیگر فیلم زندگی خودش بوده که از اغاز تا پایان همه نقش ها را بازی کرده و چیزهای زیادی را به جهان ارایه میده، مانند: سرنوشت یک انسان بی جا و نشان، سرنوشت یک مهاجر در غربت، سرنوشت انسان بودن، ازاده و‌پاک بودن. به احترامش و برای امرزش روحش دعا کنیم
مثل آب خوردن با یک گوله جنگی خلاصش میکردنند ، عجب صبر و متانت و بزرگواری داشتند اگر ایران بود نمیتوانست یک شب را نه در فرودگاه خودی که در پارک سرد سپری کند
خدا بیامرزتش ایشالا
لیاقتش همین بوده
خلایق هر چه لایق ،