استخوان ۴۰ هزارساله و تاریخ شگفت‌انگیز «لباس چرمی»!

تیمی از باستان‌شناسان و انسان‌شناسان از دانشگاه‌های بوردو و بارسلونا ابزاری باستانی را یافته‌اند که به نظر می‌رسد در اواخر دوران دیرین‌سنگی (حدود ۴۰ هزار سال قبل) برای دوخت لباس‌های چرمی به کار می‌رفته است.

در این مطالعه، محققان یک قطعه استخوان را بررسی کردند که سوراخ‌های متعددی روی آن وجود داشت؛ سوراخ‌هایی که به باور این محققان می‌توانند جزئیات جدیدی از تاریخ بشری را آشکار کنند. این قطعه استخوان که بخشی از استخوان ران یک پستاندار بزرگ است، در یک سایت باستانی در منطقۀ کانیارس (Canyars) در نزدیکی شهر بارسلون یافت شد.

از آن‌جایی که هیچ کلاژنی در این استخوان وجود نداشت، تعیین قدمت آن به صورت مستقیم امکان‌پذیر نبود. اما باستان‌شناسان توانستند قدمت آن را با استفاده از مواد اطراف آن تعیین کنند. نهایتا معلوم شد که این قطعه استخوان ۳۹ هزار سال قدمت دارد و مربوط به اواخر دورۀ دیرین سنگی است.

به گفتۀ محققان در آن دوران اروپا و از جمله اسپانیا هوایی بسیار سرد را تجربه می‌کردند و وضعیتی مشابه وضع امروز سیبری داشته‌اند. سرمای هوا لزوم استفاده از لباس‌های گرم را به دنبال داشته است؛ لباس‌هایی که باید از پوست جانوران تهیه می‌شد.

اما برای اینکه پوست حیوانات به طور مناسبی روی بدن بنشیند و آن را به درستی در بر بگیرد، نیاز بود که قطعات مختلف چرم به هم متصل شوند. اما در آن زمان هنوز سوزن‌های دارای سوراخ اختراع نشده بودند؛ بنابراین بهترین راه برای رد کردن یک رشته از درون چرم این بود که با استفاده از ابزاری درفش‌مانند ابتدا سوراخی در چرم ایجاد کنند. برای سوراخ کردن چرم نیز باید ابتدا آن را روی یک سطح قرار می‌دادند.

(نمونه‌هایی از ابزارهای نوک‌تیز سنگی که در کانیارس یافت شده‌اند)

محققان معتقدند که سوراخ‌های نسبتا منظم روی قطعه استخوان یافت شده نشان می‌دهد که از آن به عنوان پایه یا سطحی استفاده می‎شده که در هنگام سوراخ کردن چرم زیر آن قرار می‌گرفته. از نظر محققان این سوراخ‌ها در اثر فشار درفش یا شیء نوک‌تیزی ایجاد شده‌اند که برای سوراخ کردن چرم به کار می‌رفته.

این نتیجه‌گیری با بررسی دقیق سوراخ‌های روی استخوان به دست آمد. این سوراخ‌ها طوری منظم و در یک راستا کنار هم قرار دارند که امکان ندارد اثر دندان حیوان یا انسان باشند. به علاوه محققان در یک آزمایش، خودشان چندین نمونه درفش ساختند و با استفاده از آن‌ها قطعاتی از چرم را که روی استخوان حیوان قرار داده شده بود سوراخ کردند. نتیجه این بود که سوراخ‌هایی مشابه با نمونۀ باستانی بر روی استخوان‌ها ایجاد شدند.

احتمالا انسان‌های دوران دیرینه‌سنگی با استفاده از همین روش می‌توانستند غیر از لباس ملزومات دیگری مثل کیف و کفش را هم بسازند.