این زن انگلیسی دشمن بزرگ ایران است / وزیر امور خارجه جدید انگلیس کیست؟
تنها چند روز پیش از انتصاب کوپر، دولت انگلیس در بیانیه ای سیاسی مدعی شد: «ایران هرگز نباید به سلاح هسته ای دست یابد؛ حمایت ایران از جنگ روسیه در اوکراین باید پایان یابد و اینکه نفوذ ایران در سراسر منطقه به چالش کشیده خواهد شد».
به گزارش خبر فوری، الجزیره قطر در گزارشی به زندگی و مواضع سیاسی مختلف ایوت کوپر، وزیر امور خارجه جدید بریتانیا پرداخته است. در زیر خلاصه ای از گزارش الجزیره ترجمه و ارائه می گردد.
زنی که چرچیل جدید بریتانیا است
ایوت کوپر، سیاستمدار برجسته بریتانیایی، در سال ۱۹۶۹ در اسکاتلند متولد شد. او در دانشگاه آکسفورد و دانشگاه هاروارد، فلسفه، سیاست و اقتصاد خواند. او پس از بازگشت به بریتانیا، قبل از ورود به سیاست و پیوستن به حزب کارگر، برای روزنامه ایندیپندنت کار کرد.
در سال ۱۹۹۷، کوپر به عنوان نماینده حزب کارگر به پارلمان راه یافت و از آن زمان چندین سمت مهم وزارتی را بر عهده داشته است. یکی از برجسته ترین پست های او، پست وزارت دارایی بود. کوپر اولین زنی بود که در تاریخ بریتانیا این سمت را بر عهده داشته است.
با بازگشت حزب کارگر به قدرت تحت رهبری کی‌یر استارمر، کوپر وزیر کشور شد و بر امنیت و مهاجرت تمرکز کرد. در سپتامبر ۲۰۲۵، او وزیر امور خارجه انگلستان شد.
کودکی
ایوت کوپر در ۲۰ مارس ۱۹۶۹ در اینورنس، شمال اسکاتلند، متولد شد و پس از نقل مکان خانواده‌اش به همپشایر، در جنوب شرقی انگلستان، در آنجا بزرگ شد. پدرش دبیرکل یک اتحادیه کارگری در بریتانیا بود و مادرش هم معلم ریاضی بود.
در سال ۱۹۹۸، کوپر با یک سیاستمدار بریتانیایی، اد بالز، ازدواج کرد و آنها صاحب سه فرزند شدند. آنها اولین زوج متاهلی بودند که با هم در کابینه بریتانیا فعالیت می کردند.
تحصیلات
کوپر تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مدارس دولتی بریتانیا گذراند و تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه آکسفورد ادامه داد، جایی که در رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد با رتبه ممتاز فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۹۹۱، پس از بردن بورسیه تحصیلی کندی که به دانشجویان برجسته بریتانیایی اعطا می شد، در دانشگاه هاروارد ایالات متحده تحصیل کرد.
او بعداً به بریتانیا بازگشت و تحصیلات تکمیلی خود را به پایان رساند و مدرک کارشناسی ارشد علوم اقتصاد را از دانشکده اقتصاد لندن دریافت کرد.
از مزرعه تا روزنامه‌نگاری
اولین شغل کوپر بسیار دور از روزنامه نگاری بود. او ابتدا کار خود را در مزرعه آغاز کرد. او بارها گفته که این شغل، تجربه ارزشمندی را برای او فراهم کرده و به او اعتماد به نفس زیادی داده است.
کوپر مدتی بعد به حرفه روزنامه‌نگاری روی آورد و به عنوان سردبیر بخش اقتصاد روزنامه ایندیپندنت مشغول به کار شد. کوپر در آنجا مقالات تحلیلی متعددی را در زمینه امور اقتصادی نوشت.
تجربه سیاسی
کوپر حرفه سیاسی خود را در سال ۱۹۹۲ آغاز کرد، زمانی که در کمپین انتخاباتی بیل کلینتون، رئیس جمهور اسبق ایالات متحده، در آرکانزاس شرکت کرد. این تجربه، دانش عملی او را در مورد سازوکار سیاست و مبارزات انتخاباتی افزایش داد.
کوپر پس از بازگشت به بریتانیا، به حزب کارگر پیوست و در دفتر جان اسمیت، رهبر وقت حزب، مشغول به کار شد. او بعدها مشاور هریت هارمن، سیاستمدار برجسته بریتانیایی، یکی از تأثیرگذارترین زنان در حزب شد.
حرفه پارلمانی و دولتی
در آوریل ۱۹۹۷ و در بحبوحه تجدید حیات سیاسی حزب کارگر تحت رهبری تونی بلر، کوپر به عنوان نماینده حزب، کرسی پارلمان بریتانیا را به دست آورد و به تدریج حرفه سیاسی خود را در سمت های اجرایی مختلف آغاز کرد.
کوپر در ۱۱ اکتبر ۱۹۹۹، در ۳۰ سالگی، به عنوان معاون وزیر بهداشت منصوب شد و تبدیل به جوان ترین فردی گردید که در تاریخ بریتانیا این سمت را بر عهده داشته است. کوپر تا ۲۸ می ۲۰۰۲ این سمت و پست را در اختیار داشت.
بعدها، کوپر از ۱۰ می ۲۰۰۵ تا ۶ مه ۲۰۰۶ به عنوان وزیر مسکن و برنامه‌ریزی فعالیت کرد. در طول دوران تصدی او بر این وزارت‌خانه، پروژه بسته های اطلاعاتی خانه راه‌اندازی شد که هدف آن ساده سازی معاملات فروش ملک با ارائه بسته های اطلاعاتی اجباری برای خریداران بود. با این حال، این پروژه جنجال های قابل توجهی را برانگیخت و در نهایت توسط دولت ائتلافی بعدی لغو شد.
در ژانویه ۲۰۰۸، کوپر به عنوان وزیر دارایی منصوب شد. او اولین زنی بود که در تاریخ انگلستان این سمت را بر عهده گرفته و بر هزینه های دولت در تمام بخش ها نظارت دارد.
او همچنین از ۶ ژوئن ۲۰۰۹ تا ۶ می ۲۰۱۰ به عنوان وزیر کار و بازنشستگی در دولت گوردون براون فعالیت کرد.
کوپر در کابینه سایه
با روی کار آمدن حزب کارگر به عنوان اپوزیسیون پس از شکست در انتخابات عمومی می ۲۰۱۰، کوپر به فعالیت سیاسی خود در کابینه سایه ادامه داد. در سال ۲۰۱۰، او به عنوان وزیر کار و بازنشستگی انتخاب شد و از اکتبر ۲۰۱۰ تا ژانویه ۲۰۱۱، سمت وزیر امور خارجه و ویر زنان و برابری اجتماعی را بر عهده گرفت.
بعدها، از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵، او به عنوان وزیر کشور فعالیت کرد و تبدیل به صدای مخالفان سیاست‌های دولت محافظه‌کار، به ویژه در زمینه امنیت، مهاجرت و پناهندگی شد.
او با انتصاب مجدد به عنوان وزیر کشور از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴، به خط مقدم حزب بازگشت و پس از انتخاب کی‌یر استارمر به نخست وزیری در ژوئیه ۲۰۲۴، به دولت اصلی پیوست.
در این دوره، کوپر بر امنیت داخلی و مهاجرت نامنظم تمرکز کرد و به دنبال توسعه همکاری با کشورهای اتحادیه اروپا در زمینه مبارزه با مهاجرت بود. او در این زمینه، توافق‌نامه همکاری با فرانسه و آلمان را برای تنظیم مهاجرت و حفاظت از مرزها منعقد کرد.
در ۵ سپتامبر ۲۰۲۵، نخست وزیر استارمر تغییراتی در کابینه انجام داد که شامل انتصاب ایوت کوپر به عنوان وزیر امور خارجه، کشورهای مشترک‌المنافع و توسعه، به جای دیوید لمی بود.
مواضع سیاسی
کوپر تأیید کرد که دولت جدید انگلستان پس از ۱۴ سال حکومت محافظه کاران، مجددا اعتبار را به سیاست خارجی بریتانیا بازگردانده است. او بر اتخاذ مواضع قاطع در مورد بحران های بین‌المللی، از جمله حمایت از اوکراین و اعمال تحریم ها علیه روسیه تأکید دارد.
در مورد مهاجرت نامنظم، او بر اهمیت همکاری بین المللی برای مبارزه با شبکه های قاچاق و رسیدگی به ریشه های آوارگی تأکید کرده و بر تلاش های بریتانیا برای اصلاح سیستم پناهندگی بین‌المللی و محافظت از زنان در مناطقی مانند سودان و میانمار تأکید نمود.
در مورد مسئله فلسطین، او حمایت خود را از راه‌حل دو کشوری اعلام کرده و نوار غزه را بخش جدایی‌ناپذیر این راه‌حل دانسته و خواستار تبدیل توافق آتش‌بس به «صلح پایدار و بادوام» شده است. او آمادگی بریتانیا را برای هماهنگی با ایالات متحده برای تضمین اجرای توافق‌نامه‌ها و ارائه کمک به فلسطینی‌ها اعلام نموده است.
مخالفت با ایران
تنها چند روز پیش از انتصاب کوپر، دولت انگلیس در بیانیه ای سیاسی مدعی شد: «ایران هرگز نباید به سلاح هسته ای دست یابد؛ حمایت ایران از جنگ روسیه در اوکراین باید پایان یابد و اینکه نفوذ ایران در سراسر منطقه به چالش کشیده خواهد شد». کوپر نیز با مواضع مشابه بارها تلاش کرده است ایران را به‌عنوان «تهدید امنیتی» معرفی کند. سفارت ایران در لندن این اتهامات را «بی‌پایه و سیاسی» خوانده و تأکید کرده است که تکرار چنین ادعا‌هایی به روابط دو کشور آسیب می‌زند.
دشمن ایران باشد ،چه غلطی می‌تواند بکند
وضعیت مملکت و مردم را ببین متوجه میشی
البته تابحال که متوجه نشدی بعید میدونم که بعدا هم بفهمی
انگلیسی جماعت تماما دشمن نژاد آریایی هستند، فرهنگ جلف ومزخرف آنگلوساکسونی انگلیس و آمریکا کجا وفرهنگ ونژاد وتمدن بزرگ آریایی ایران زمین کجا!مرگ برانگلیس،مرگ برآمریکا وزنده باد ایران زمین
احسنت
همانند امریکا که هیچ غلطی ملطی نتوانست بکند
دشمنی وکینه دولت انگلیس از قدیم بوده وهمیشه در حال فتنه انگیزی وضربه زدن به کشور ایران بودند ؟
دشمن ساختنی است دشمن خود به خود بوجود نمیاد و مسئولین ما استاد ساختن دشمن هستند برای کشور و ملت . تمام دنیا مسلمانان و کشورها و حکومت های مسلمان وجود دارند و دارند جنایت و تجاوز های اسرائیلی ها را میبینند ولی تا بحال هیچکدام رسما اعلام نکرده اند میخواهند قوم و سرزمین یهود را نابود و از روی زمین محو کنند که حکومت ما ادعا میکند . و بخاطرش کشور را به نابودی کشاندند
بروبابا ..گنده لات شما هیچ غلطی نمی تونه بکنه.. اینکه تو وکشور درپیت شما باشه. زودباش برو خونه ظرف هاتو بشور. لباسهارواتو کن. بدو شبه برو مسواک بزن بخواب..
فکر در حد چال میدونی !
اینجوری همه پله های اولین بودن رو طی میکنن میشن وزیر به کشورشون خدمت میکنن نه مث ما که فقط رفاقت و باند و حزب و وفاداری مهم باشه بعد که وزیر میشن تازه ازمون و خطا شروع میشه
دشمنی انگلیس
امروز و دیروز نیست ، قرن هاست
در یک فقره حداقل ۹ میلیون ایرانی نسل کشی شدند
در اثر قحطی مصنوعی با جمع آوری آذوقه و گندم و انتشار عمدی بیماری
در جنگ جهانی اول علی رغم اعلام بیطرفی شاه ایران دررجنگ
توسط انگلیس اتفاق افتاد
واقعا متوجه وضعیت مملکت و گرانی و تورم و بی برنامگی مملکت نیستی که این حرفها میزنی، اینا همه ناشی از تجریمهاست راست میگی امریکا و. انگلیس هیچ غلطی نمیتوانند بکنندـ..
تو اداره اجتماعی ژنهایی آند که دشمنی می کنند
جالبه ! در دنیای غربی ها هر کدام که می خوان اسم و رسمی برای خودشون دست و پا کنند به ایران می پردازند ، اما یه مشکل تاریخی ما ایرانی ها اینه که غربی ها و بخصوص دولت های فخیمه بریتانیایی ذهنیت اربابی از ایران و مردمانش دارند ، تو دوره قاجار ، امتیاز رژی و دارسی و لاتاری و رویتر می گیرن و هرات را از ایران جدا یا توطئه قتل امیر کبیر را اجرا می کنن ، با قرارداد ۱۹۰۷ ایران را تقسیم می کنن ، با قرارداد ۱۹۱۹ اون را تحت الحمایه می کنن ، تو دوره پهلوی ها رضاخان را به قدرت می رسانن ، کارخانه های آلمانی ذوب آهن در راه ایران را روی کشتی مصادره می کنن ، در ۱۳۲۰ ایران را اشغال نظامی و باعث قحطی و قتل عام میلیونها انسان بیگناه میشن ، در ۱۳۳۲ با کودتا دولت ملی برآمده از دموکراسی پارلمانی را ساقط می کنن و دوباره نفت ایران را به غارت می برن و ... .
دولت های انگل لیسی با وقاحت تمام طی بیش از ۲۰۰ سال سرنوشت مردم ایران را به بازی گرفتن
ایران دشمنی بزرگتر وحشتناک تر از خائنین داخلی خودش نداره،بس کنید از قلمداد کردن دشمنی دیگران به ایران.با این اوضاع مردم و نااآگاهی و فقر عمومی و فرهنگی بعید میدانم که ایران ایران بماند متاسفانه.
تا وقتی که حاکمین خیانت کنند مسیر نفوذ و دخالت بیگانه هموار است. تاریخ ایران را مطالعه کنید حاکمان ما اول به فکر خود بودند، تا کشور. تا حاکمین وطن پرست نباشند، دوستدار مردم نباشند و سواد سیاسی نداشته باشند بدتر از این هم خواهد شد . چرا فرزندان این ملکه ی پیر /ایران/خائنند .حاکمان بیشتر خائنند تا وفادار.
ما هم عراقچی داریم